Երգ Երգոց 6 - Գրաբար Աստվածաշունչ (1895)Պատասխանի տայ հարսնն եւ ասէ.՝՝ 1 Եղբօրորդին իմ էջ ի պարտէզ իւր ի տաշտս խնկոց, հովուել ի բուրաստանս եւ ժողովել շուշանս։ 2 Ես եղբօրորդւոյ իմոյ եւ եղբօրորդին իմ ինձ, որ հովուէն ի մէջ շուշանաց։ 3 Փեսայն ցհարսնն ասէ.՝՝ Բարենշան ես, մերձաւոր իմ, իբրեւ զհաճութիւն, գեղեցիկ իբրեւ զԵրուսաղէմ, զարմանալի յօրինեալ՝՝։ 4 Դարձո զաչս քո յինէն, վասն զի դոքա սրարբեցուցին զիս. վարսք քո իբրեւ զերամակս այծից որք երեւեցան ի Գաղաադէ։ 5 Ատամունք քո իբրեւ զերամակս կտրելոց որք ելանեն ի լուալեաց. ամենեքին երկուորիք են, եւ անծնունդ ոչ գոյ ի նոսա։ 6 Իբրեւ զթել կարմիր շրթունք քո, եւ խօսք քո՝ գեղեցիկք.՝՝ իբրեւ զկեղեւ նռան այտք քո՝ բաց ի լռութենէդ քումմէ՝՝։ 7 Վաթսուն են թագուհիք եւ ութսուն հարճք, եւ օրիորդք որոց ոչ գոյ թիւ։ 8 Մի է աղաւնի իմ, կատարեալ իմ. մի է մօր իւրոյ, ընտրեալ ծնողի իւրոյ. տեսին զնա դստերք եւ երանեցին նմա, թագուհիքն եւ հարճք գովեցին զնա։ 9 Դստերքն եւ թագուհիք տեսին զհարսնն, եւ երանեցին նմա.՝՝ Ո՞վ է սա որ երեւեալս է իբրեւ զառաւօտ, գեղեցիկ իբրեւ զլուսին, ընտիր իբրեւ զարեգակն, զարմանալի յօրինեալ՝՝։ 10 Փեսայն ցհարսնն ասէ.՝՝ Ի պարտէզս ընգուզեացն իջի հայել յարդիւնս վտակացն, տեսանել թէ ծաղկեա՞լ իցէ որթ, թէ ծաղկեա՞լ իցէ նոճ,՝՝ թէ ծաղկեա՞լ իցեն նռնենիք։ 11 Հարսնն ցփեսայն ասէ. Անդ տաց զստինս իմ քեզ,՝՝ ոչ ծանեաւ անձն իմ. եդ զիս իբրեւ զկառսն Ամինադաբայ։ 12 Դստերքն եւ թագուհիք ցհարսնն ասեն.՝՝ Դարձիր, Սոմնացիդ, դարձիր, դարձիր եւ տեսցուք մեք ի քեզ։ Ցդստերսն եւ ցթագուհիսն փեսայն զայս ինչ ասէ.՝՝ Զի՞նչ տեսանէք ի Սոմնացիդ՝ որ դիմեալ գայ իբրեւ զգունդս բանակաց։ |