Երգ Երգոց 4 - Գրաբար Աստվածաշունչ (1895)Փեսայն ցհարսնն ասէ.՝՝ 1 Ահաւադիկ կաս գեղեցիկ, մերձաւոր իմ, ահաւադիկ կաս գեղեցիկ, աչք քո աղաւնիք բաց ի լռութենէդ քումմէ. վարսք քո իբրեւ զերամակս այծից որք երեւեցան ի Գաղաադէ։ 2 Ատամունք քո իբրեւ զերամակս կտրելոց որք ելանեն ի լուալեաց. ամենեքեան երկուորիք են, եւ անորդի ոչ գոյ ի նոսա։ 3 Իբրեւ զթել որդան են շրթունք քո, եւ խօսք քո գեղեցիկք. իբրեւ զկեղեւ նռան են այտք քո՝ բաց ի լռութենէդ քումմէ՝՝. 4 իբրեւ զաշտարակն Դաւթի պարանոց քո՝ որ շինեալն է ի Թալպիովթ. հազար վահան կախեալ են զնմանէ, եւ ամենայն նետք սպառազինաց՝՝։ 5 Երկու ստինք քո իբրեւ զերկուս ուլս երկուորիս այծեման, որք արածին ի մէջ շուշանաց, 6 մինչեւ տիւն նուաղեսցէ, եւ ստուերքն շարժեսցին՝՝, գնացից ես ինձէն ի լեառն զմռնենեաց եւ ի բլուրն կնդրկի։ 7 Ամենեւին գեղեցիկ ես, մերձաւոր իմ, եւ արատ ինչ ոչ գոյ ի քեզ։ 8 Եկ ի Լիբանանէ, հարսն, եկ այսր ի Լիբանանէ. եկեսցես եւ անցցես ի գլխոյ հաւատոց՝՝ ի կատարէ Սանիրայ եւ Հերմոնի, ի մորեաց առիւծուց, եւ ի լերանց ընծուց։ 9 Սրտակաթ արարեր զմեզ, քոյր մեր հարսն, սրտակաթ արարեր զմեզ միով ակամբ քով, եւ միով քառամանեկաւ պարանոցի քո։ 10 Քանզի գեղեցկացան ստինք քո, քոյր իմ հարսն, քանզի գեղեցկացան ստինք քո ի գինւոյ՝՝, եւ հոտ հանդերձից քոց քան զամենայն խունկս։ 11 Մեղր կաթեցուցանեն շրթունք քո, քոյր իմ՝՝ հարսն, մեղր եւ կաթն ի ներքոյ լեզուի քո, եւ հոտ հանդերձից քոց իբրեւ զհոտ կնդրկի։ 12 Պարտէզ փակեալ, քոյր իմ հարսն, պարտէզ փակեալ եւ աղբեւր կնքեալ։ 13 Պատգամաւորութիւն քո դրախտ նռնենեաց՝ հանդերձ պտղովք մրգաբերաց. կիպրոս հանդերձ նարդոսիւ. 14 նարդոս եւ քրքում, խունկեղէգն եւ կինամոմոն, հանդերձ ամենայն ծառօք Լիբանանու. զմուռս եւ հալուէ, հանդերձ ամենայն գլխաւոր խնկօք։ 15 Աղբեւր բուրաստանաց եւ ակն ջրոյ կենդանւոյ՝ բղխեալ ի Լիբանանէ։ 16 Արի, հիւսիսի, եւ եկ, հարաւ, շնչեա ի պարտէզ իմ, եւ բուրեսցին խունկք իմ։ Հարսնն աղաչէ զի իջցէ փեսայն իւր.՝՝ Իջցէ եղբօրորդի իմ ի պարտէզ իւր, եւ կերիցէ զպտուղս ծառոց իւրոց՝՝։ |