ՀՌՈՒԹ 1 - Գրաբար Աստվածաշունչ (1895)1 Եւ եղեւ յաւուրս դատելոյ դատաւորացն եկն սով յերկիրն. եւ գնաց այր ի Բեթղեհեմէ Յուդայ պանդխտանալ յագարակին Մովաբայ, ինքն եւ կին իւր եւ երկու որդիք իւր։ 2 Եւ անուն առնն Ելիմելէք, եւ անուն կնոջ նորա Նոոմին, եւ անուն երկուց որդւոց նորա Մաալոն եւ Քելլոն, Եփրաթացիք ի Բեթղեհեմէ Յուդայ. չոգան յագարակն Մովաբու, եւ անդ էին։ 3 Եւ մեռաւ Ելիմելէք այրն Նոոմինայ, եւ մնաց կինն եւ երկու որդիք նորա։ 4 Եւ առին իւրեանց կանայս Մովաբացիս. անուն միումն Որփա, եւ անուն երկրորդին Հռութ. եւ բնակեցին անդ իբրեւ ամս տասն։ 5 Եւ մեռան անդ՝ երկոքին, Մաալոն եւ Քելլոն, եւ մնաց կինն միայն յառնէ իւրմէ եւ յորդւոց իւրոց։ 6 Եւ յարեաւ ինքն եւ երկոքին նուանք նորա, եւ դարձան յագարակէն Մովաբայ. զի լուան եթէ այց արար Աստուած՝՝ ժողովրդեան իւրում տալ նոցա հաց։ 7 Եւ ել ի տեղւոջէն ուր էր, եւ երկոքին նուանք նորա ընդ նմա, եւ գնացին ճանապարհ՝ դառնալ յերկիրն Յուդայ։ 8 Եւ ասէ Նոոմին ցերկոսին նուանս իւր. Երթայք դարձարուք յիւրաքանչիւր տուն հօր իւրոյ. եւ արասցէ ընդ ձեզ Տէր ողորմութիւն, որպէս արարէք ընդ մեռեալսն եւ ընդ իս։ 9 Տացէ ձեզ Տէր եւ գտջիք հանգիստ իւրաքանչիւր ի տան առն իւրոյ։ Եւ համբուրեաց զնոսա. ամբարձին զձայնս իւրեանց եւ լացին։ 10 Եւ ասեն ցնա. Ոչ այդպէս, այլ ընդ քեզ դարձցուք ի ժողովուրդ քո։ 11 Եւ ասէ Նոոմին. Դարձարուք, դստերք իմ. ընդէ՞ր գայցէք ընդ իս. միթէ դարձեալ որդի՞ք իցեն յորովայնի իմում, եւ լինիցին ձեզ յա՞րս։ 12 Դարձարուք, դստերք իմ, եւ երթայք, զի ես ծերացեալ եմ, եւ չեմ լինելոյ առն. եթէ ասիցեմ՝ եթէ կայցէ ինչ ինձ աղերս եւ լինիցիմ առն աշխարհականացեալ, եւ ծնանիցիմ որդիս, 13 եւ նոցա սպասիցէ՞ք մինչեւ զարգանայցեն, եւ ի նոսա գրաւիցի՞ք չլինել առն. մի՛, դստերք իմ. զի առաւել քան զձեզ դառնացեալ եմ, զի ել ընդ իս ձեռն Տեառն։ 14 Եւ ամբարձին զձայնս իւրեանց միւսանգամ, եւ լացին. եւ համբուրեաց Որփա զսկեսուր իւր, եւ դարձաւ ի ժողովուրդ իւր.՝՝ բայց Հռութ գնաց զկնի նորա։ 15 Եւ ասէ Նոոմին ցՀռութ. Ահա նէր քո դարձաւ ի ժողովուրդ իւր եւ առ աստուածս իւր, դարձիր եւ դու զհետ նիրին քո։ 16 Եւ ասէ Հռութ. Մի՛ պատահեսցէ ինձ՝՝ թողուլ զքեզ եւ դառնալ ի քէն. զի ուր դու երթայցես՝ երթայց, եւ ուր հանգչիցիս՝ հանգեայց. ժողովուրդ քո՝ ժողովուրդ իմ, եւ Աստուած քո՝ Աստուած իմ. 17 եւ ուր մեռանիցիս՝ մեռայց, եւ անդ թաղեցայց. օն եւ օն արասցէ ինձ Տէր եւ օն եւ օն յաւելցէ, բայց եթէ մահ մեկնեսցէ ընդ իս եւ ընդ քեզ։ 18 Եւ իբրեւ ետես Նոոմին եթէ պնդեալ է երթալ նա ընդ նմա, դադարեաց այնուհետեւ ի խօսելոյ ընդ նմա։ 19 Եւ գնացին երկոքին մինչեւ գալ նոցա ի Բեթղեհեմ. եւ եղեւ ի գալն նոցա ի Բեթղեհեմ, հնչեաց ամենայն քաղաքն զնովաւ, եւ ասեն թէ՝ Սա՞ իցէ Նոոմին։ 20 Եւ ասէ ցնոսա. Մի՛ կոչէք զիս Նոոմին, այլ կոչեցէք զիս Դառնացեալ, զի դառնացոյց զիս Բաւականն յոյժ. 21 լի չոգայ, եւ ունայն դարձոյց զիս Տէր. եւ արդ՝ ընդէ՞ր կոչէք զիս Նոոմին, եւ Տէր նկուն արար զիս, եւ Բաւականն չարչարեաց զիս։ 22 Եւ դարձան Նոոմին եւ Հռութ Մովաբացի նու իւր ընդ նմա՝ գնացեալ յագարակէն Մովաբայ, եւ եկին ի Բեթղեհեմ ի սկզբան հնձոց գարւոյ։ |