ՊԱՒՂՈՍԻ ԱՌԱՔԵԼՈՅ ԱՌ ՀՌՈՎՄԱՅԵՑԻՍ ԹՈՒՂԹ 4 - Գրաբար Աստվածաշունչ (1895)ԲԶ. 1 Իսկ արդ զի՞նչ ասիցեմք զգտանելն Աբրահամու նահապետին մերոյ ըստ մարմնոյ։ 2 Զի եթէ Աբրահամու գործովք էր արդարացեալ, ունել ունէր պարծանս, այլ ոչ առ Աստուած։ 3 Իսկ զի՞նչ ասիցէ գիր. Հաւատաց Աբրահամ յԱստուած եւ համարեցաւ նմա յարդարութիւն։ 4 Բայց այնմ որ գործիցէն, ոչ համարին վարձքն ըստ շնորհաց՝ այլ ըստ պարտեաց։ 5 Իսկ այնմ որ ոչն գործիցէ, բայց հաւատայցէ յայն որ արդարացուցանէ զամպարիշտս, համարին հաւատք նորա յարդարութիւն։ 6 Որպէս եւ Դաւիթ ասէ զերանութիւն մարդոյ որում Աստուած համարի արդարութիւն առանց գործոց։ 7 Երանի որոց թողան անօրէնութիւնք, եւ որոց ծածկեցան մեղք իւրեանց։ 8 Երանեալ է այր որում ոչ համարեսցի Տէր զմեղս նորա։ 9 Արդ երանութիւնս այս ի վերայ թլփատութեա՞ն է եթէ ի վերայ անթլփատութեան. քանզի ասեմք եթէ՝ Համարեցան Աբրահամու հաւատքն յարդարութիւն։ 10 Արդ զիա՞րդ համարեցան. մինչդեռ ի թլփատութեա՞ն էր՝ եթէ յանթլփատութեան. ոչ ի թլփատութեանն, այլ յանթլփատութեան։ 11 Եւ նշանակ առ զթլփատութիւնն, կնիք արդարութեան հաւատոցն որ յանթլփատութենէ անտի. զի եղիցի նա հայր ամենայն հաւատացելոց որ յանթլփատութենէ անտի իցեն, առ ի համարելոյ եւ նոցա յարդարութիւն. 12 եւ հայր թլփատութեան՝ որոց ոչ ի թլփատութենէ անտի եւեթ, այլ եւ որոց երթայցեն ընդ հետս անթլփատութեան հաւատոց հօր մերոյ Աբրահամու։ ԳԴ. 13 Զի ոչ եթէ օրինօքն են աւետիքն Աբրահամու եւ զաւակի նորա ժառանգ լինել աշխարհի, այլ ի հաւատոցն արդարութենէ։ 14 Զի եթէ որք յօրինացն են՝ ժառանգք իցեն, ապա ընդունայն են հաւատքն, եւ դատարկ՝ աւետիքն։ 15 Քանզի օրէնքն զբարկութիւն գործեն. բայց ուր ոչ են օրէնք, եւ ո՛չ յանցանք ինչ։ 16 Վասն այնորիկ ի հաւատոց անտի, զի ըստ շնորհացն իցէ, առ ի լինելոյ հաստատուն աւետեացն ամենայն զաւակին, ոչ այնմ միայն որ յօրինաց անտի, այլ եւ այնմ՝ որ ի հաւատոցն Աբրահամու, որ է հայր մեր ամենեցուն. 17 որպէս եւ գրեալ է եթէ՝ Հայր ազգաց բազմաց արարի զքեզ, առաջի Աստուծոյ որում հաւատաց եթէ կենդանի առնէ զմեռեալս, եւ կոչէ զչգոյն իբրեւ զգոյ։ 18 Որ յանյոյսն յուսով հաւատաց՝ լինել նմա հայր ազգաց բազմաց. որպէս եւ ասացաւն թէ՝ Այնպէս եղիցի զաւակ քո։ 19 Եւ նա ոչ երկմտեաց ի հաւատոցն թէպէտ եւ հայեցաւ՝՝ ի մարմին իւր այնուհետեւ իբրեւ ի մեռեալ, քանզի զհարիւրամենիւք ուրեմն էր, եւ ի մեռելութիւն արգանդին Սառայի։ 20 Բայց աւետեացն Աստուծոյ ոչ երկմտեաց անհաւատութեամբ, այլ զօրացաւ հաւատովք, ետ փառս Աստուծոյ, 21 եւ հաստատեցաւ ի միտս իւր, եթէ որ խոստացաւն՝ կարող է առնել։ 22 Վասն որոյ համարեցաւ նմա յարդարութիւն։ 23 Արդ զի գրեցաւն ոչ թէ վասն նորա միայն թէ համարեցաւ նմա. 24 այլ եւ վասն մերոց համարելոց է, որք հաւատամք յայն որ յարոյցն զՅիսուս, զՏէր մեր, ի մեռելոց. 25 որ մատնեցաւ վասն յանցանաց մերոց, եւ յարեաւ վասն զմեզ արդարացուցանելոյ։ |