ՍՐԲՈՅՆ ՅՈՎՀԱՆՆՈՒ ԱՌԱՔԵԼՈՅ ԵՒ ԱՍՏՈՒԱԾԱԲԱՆ ԱՒԵՏԱՐԱՆՉԻ՝՝ 7 - Գրաբար Աստվածաշունչ (1895)1 Եւ յետ այնորիկ տեսի չորս հրեշտակս զի կային ի չորս անկիւնս երկրի, եւ ունէին զչորս հողմս երկրի, զի մի՛ շնչեսցէ հողմ ի վերայ երկրի եւ մի՛ ի ծովու եւ մի՛ ի ծառս։ 2 Եւ տեսի այլ հրեշտակ զի ել յարեւելից, եւ ունէր զկնիք Աստուծոյ Կենդանւոյ, եւ աղաղակեաց ձայնիւ մեծաւ առ չորս հրեշտակսն՝ որոց առեալ էր իշխանութիւն՝՝ ապականել զերկիր եւ զծով. 3 եւ ասէր. Մի՛ վնասէք երկրի, մի՛ ծովու, մի՛ ծառոց. դադարեցէք մինչեւ կնքեցից զծառայս Աստուծոյ իմոյ։ 4 Եւ լուայ զթիւ կնքելոցն զի էին հարեւր քառասուն եւ չորք հազարք՝ կնքեալք յազգէ որդւոցն Իսրայելի. 5 յազգէն Յուդայ՝ երկոտասան հազար կնքեալ, յազգէն Ռուբենի՝ երկոտասան հազար կնքեալ, յազգէն Գադայ՝ երկոտասան հազար կնքեալ, 6 յազգէն Ասերայ՝ երկոտասան հազար կնքեալ, յազգէն Նեփթաղիմայ՝ երկոտասան հազար կնքեալ, յազգէն Մանասէի՝ երկոտասան հազար կնքեալ, 7 յազգէն Շմաւոնի՝ երկոտասան հազար կնքեալ, յազգէն Ղեւեայ՝ երկոտասան հազար կնքեալ, յազգէն Իսաքարայ՝ երկոտասան հազար կնքեալ, 8 յազգէն Զաբուղոնի՝ երկոտասան հազար կնքեալ, յազգէն Յովսեփու՝ երկոտասան հազար կնքեալ, յազգէն Բենիամինի՝ երկոտասան հազար կնքեալ։ 9 Եւ յետ այսորիկ տեսի եւ ահա ժողովուրդ բազում որոց ոչ գոյր թիւ, յամենայն հեթանոսաց եւ յամենայն ազգաց եւ յամենայն լեզուաց եւ յամենայն ժողովրդոց, որք կային առաջի աթոռոյն եւ առաջի Գառինն՝ արկեալ զիւրեամբք հանդերձս սպիտակս, եւ արմաւենիս ի ձեռս իւրեանց։ 10 Աղաղակէին ի ձայն մեծ եւ ասէին. Փրկութիւն Աստուծոյ մերոյ, որ նստի ի վերայ աթոռոյն, եւ Գառինն։ 11 Եւ ամենայն հրեշտակք կային շուրջ զաթոռովն եւ զերիցամբքն եւ զչորիւք կենդանեօքն, եւ անկանէին յերեսս առաջի աթոռոյն եւ երկիր պագանէին Աստուծոյ, 12 ասելով. Ամէն. օրհնութիւն եւ փառք եւ իմաստութիւն եւ գոհութիւն եւ պատիւ եւ զօրութիւն եւ շնորհք Տեառն Աստուծոյ մերոյ յաւիտեանս յաւիտենից։ Ամէն։ 13 Եւ ասէ ցիս մի յերիցանց անտի. Սոքա որ զգեցեալ են զհանդերձս սպիտակս՝ ո՞յք են, եւ կամ ուստի՞ գան։ 14 Ես ասացի ցնա. Տէր, դու գիտես։ Եւ ասէ ցիս. Սոքա են որ գան ի վշտաց մեծաց, եւ լուացին զարկանելիս իւրեանց եւ սպիտակացուցին արեամբ Գառինն։ 15 Վասն այնորիկ են առաջի աթոռոյն Աստուծոյ, եւ պաշտեն զնա զտիւ եւ զգիշեր ի տաճարի նորա, եւ որ նստի ի վերայ աթոռոյն՝ բնակեալ է ի նոսա՝՝։ 16 Ոչ քաղցիցեն եւ ոչ ծարաւիցեն, եւ ոչ մեղիցէ նոցա ոչ արեգակն եւ ոչ տօթ։ 17 Եւ Գառնն ի միջոյ աթոռոյն իւրոյ հովուեսցէ զնոսա, եւ առաջնորդեսցէ նոցա ի կենաց աղբեւր ջրոյ կենդանւոյ. քանզի եհատ՝՝ Աստուած զամենայն արտօսր յաչաց նոցա։ |