ՍՐԲՈՅՆ ՅՈՎՀԱՆՆՈՒ ԱՌԱՔԵԼՈՅ ԵՒ ԱՍՏՈՒԱԾԱԲԱՆ ԱՒԵՏԱՐԱՆՉԻ՝՝ 21 - Գրաբար Աստվածաշունչ (1895)1 Եւ տեսի երկին նոր եւ երկիր նոր. քանզի առաջինն երկինք եւ երկիր էանց. եւ ծով ոչ գոյր։ 2 Եւ զքաղաքն սուրբ զնորն Երուսաղէմ տեսի զի իջանէր յԱստուծոյ եւ յերկնից՝՝, զարդարեալ եւ պատրաստեալ որպէս հարսն առն իւրոյ։ 3 Եւ լուայ ձայն յերկնից որ ասէր. Ահաւասիկ խորանն Աստուծոյ ի մէջ մարդկան, եւ բնակեսցէ ընդ նոսա. եւ նոքա ժողովուրդ նմա. եւ սա Աստուած նոցա։ 4 Եւ ջնջեսցէ զամենայն արտօսր յաչաց նոցա. եւ մահ ոչ եւս գոյ, ոչ սուգ եւ ոչ աղաղակ եւ ոչ ցաւք եւ ոչ աշխատանք ոչ եւս գոյ՝՝, զի առաջինն էանց։ 5 Եւ ասաց ցիս որ նստէրն ի վերայ աթոռոյն. Ահաւասիկ առնեմ զամենայն նոր։ Եւ ասէ ցիս. Գրեա, այս բանք ճշմարիտ եւ հաւատարիմք։ 6 Եւ ասէ ցիս. Եղէ ես՝՝ Ալփա եւ Ով, Սկիզբն եւ Կատարած. ես ծարաւելոցն տամ յաղբերէ ջրոյ կենաց ձրի։ 7 Որ յաղթէ՝ ժառանգեսցէ զայս ամենայն. եւ ես եղէց նոցա Աստուած, եւ նոքա եղիցին ինձ որդիք՝՝։ 8 Եւ ծուլացն եւ անհաւատից, սպանողաց եւ պոռնկաց եւ կախարդաց եւ կռապաշտից եւ դեղատուաց՝՝, եւ ամենայն ստոց՝ ամպարշտաց, որոց՝՝ բաժինն իւրեանց ի լճին այրեցելոյ հրով եւ ծծմբով, որ է մահն երկրորդ։ 9 Եւ եկն առ իս մի յեւթն հրեշտակացն, որք ունէին զեւթն սկաւառակսն լցեալս եւթն վախճանաւ կատարածովք՝՝, եւ խօսեցաւ ընդ իս եւ ասէ. Եկ՝ ցուցից քեզ զհարսնն, եւ զկին Գառինն։ 10 Եւ առ տարաւ զիս ի լեառն մի բարձր եւ մեծ, հոգւովն, եւ եցոյց ինձ զքաղաքն մեծ եւ՝՝ սուրբ՝ Երուսաղէմ. զի իջեալ էր յերկնից առ ի յԱստուծոյ. 11 եւ ունէր զփառս Աստուծոյ. եւ էր ի նմա լուսաւորութիւն նմանեալ ականց պատուականաց քար յասպիս սառնատեսակ եւ կենդանի՝՝։ 12 Եւ էին պարիսպք նորա մեծ եւ բարձր, եւ ունէր դրունս երկոտասան. եւ յերկոտասան դրունսն՝՝ երկոտասան հրեշտակս, եւ անուանք իւրաքանչիւրոցն ի վերայ դրանցն գրեալ էին ըստ երկոտասան ցեղիցն Իսրայելի՝՝։ 13 Յարեւելից կողմանէ դրունք երեք, եւ ի հիւսիսոյ կողմանէ դրունք երեք, եւ ի հարաւոյ կողմանէ դրունք երեք, եւ յարեւմտից կողմանէ դրունք երեք։ 14 Եւ պարիսպ քաղաքին ունէր հիմունս երկոտասան, եւ ի նոսա երկոտասան անուանք երկոտասան առաքելոց Գառինն։ 15 Եւ որ խօսէրն ընդ իս, ունէր եղէգն ոսկի ի ձեռին իւրում զի չափեսցէ զքաղաքն եւ զդրունս նորա եւ զպարիսպս նորա։ 16 Եւ էր քաղաքն քառակուսի, եւ որչափ երկայնութիւն նորա՝ նոյնչափ եւ լայնութիւն, եւ բարձրութիւն հաւասար, եւ էր չափ երկայնութեան նորա երկոտասան հազար ասպարէզս. եւ լայնութիւն նորա եւ բարձրութիւն միաչափ կիվոս՝՝։ 17 Եւ չափեաց զպարիսպն նորա հարեւր եւ քառասուն եւ չորս ասպարէզս. չափ մարդոյ որ է հրեշտակի։ 18 Եւ էր շինուած պարսպաց քաղաքին՝՝ յասպիս. եւ քաղաքն էր ոսկի մաքուր՝ նման սուրբ եւ սպիտակ՝՝ ապակւոյ։ 19 Եւ հիմունք քաղաքին յամենայն ականց պատուականաց. հիմն առաջին պարսպին՝ յասպիս, երկրորդն՝ շափիղայ, երրորդն՝ պղնձագոյն, չորրորդն՝ զմրուխտ, 20 հինգերորդն՝ եղնգնաքար, վեցերորդն՝ սարդիոն, եւթներորդն՝ ոսկեքար, ութերորդն՝ բիւրեղ, իններորդն՝ տպազիոն, տասներորդն՝ քրիւսոպրասոս, մետասանն՝ յակինթ, երկոտասանն՝ ամեթովս։ 21 Եւ էին երկոտասան դրունք յերկոտասան մարգարտաց՝ միաձեւ. եւ իւրաքանչիւրոցն դրունքն էին մի մի դուռն՝ ի միոյ միոյ մարգարտէ. եւ ընդարձակութիւն քաղաքին ոսկի մաքուր որպէս զապակի պայծառ։ 22 Եւ տաճար ոչ տեսի ի նմա, քանզի Տէր Աստուած Ամենակալ տաճար էր ի նմա եւ Գառնն։ 23 Եւ քաղաքին չէին պէտք արեգական եւ լուսնի, զի լուսաւորեսցեն զնա. քանզի փառքն Աստուծոյ լուսաւորէին զնա յամենայն ժամ, եւ ճրագ ի նմա՝ Գառնն։ 24 Եւ գնային հեթանոսք ի լոյս նորա. եւ թագաւորք երկրի լուսազգեաց լինէին ի փառաց նորա՝՝։ 25 Եւ դրունք նորա ոչ փակէին ի տուէ եւ ի գիշերի, այլ բաց կային հանապազորդ. եւ գիշեր ոչ եւս լինէր ի նմա. 26 այլ փառք եւ պատիւ ազգաց՝՝։ 27 Եւ ոչ մտցէ անդ ամենայն չարակամ եւ պիղծ՝՝ եւ ստութիւն, բայց միայն որ գրեալ են ի դպրութիւն կենաց Գառինն։ |