ԳԻՐՔ ՍԱՂՄՈՍԱՑ 89 - Գրաբար Աստվածաշունչ (1895)ՍԱՂՄՈՍ ՁԹ (Ղ) Աղօթք Մովսիսի առնն Աստուծոյ։ 1 Տէր, ապաւէն եղեր մեր ազգէ մինչեւ յազգ։ 2 Մինչչեւ լերինք հաստատեալ էին, եւ մինչչեւ ստեղծեալ էիր զերկիր եւ զամենայն տիեզերս, յաւիտենից մինչեւ յաւիտեանս դու ես. 3 եւ մի՛ դարձուցաներ զմարդ ի տառապանս՝՝. եւ ասացեր. Դարձարուք առ իս՝՝, որդիք մարդկան։ 4 Հազար ամ յաչս Տեառն որպէս օր երեկի զի անց, որպէս պահ մի գիշերոյ. 5 եւ ամք նոցա անարգութեամբ՝՝ եղիցին. ընդ առաւօտս որպէս դալարի բուսցին. 6 ընդ առաւօտս որպէս դալարի զուարճասցին եւ ծաղկեսցին, ընդ երեկոյս թարշամեսցին, չորասցին եւ անկցին։ 7 Նուազեցաք մեք ի բարկութենէ քումմէ, եւ ի սրտմտութենէ քումմէ խռովեցաք։ 8 Եդիր զմեղս մեր առաջի քո, եւ զկեանս մեր ի լոյս երեսաց քոց։ 9 Ամենայն աւուրք մեր նուաղեցան, եւ ի բարկութենէ քումմէ խռովեցաք. ժամանակ ամաց մերոց անդադար որպէս սարդի. 10 եւ թիւ աւուրց՝՝ ամաց մերոց ի նոսա եւթանասուն ամ. ապա թէ առաւել եւս՝ ութսուն ամ. որ ինչ աւելի քան զայն՝ ցաւօք եւ հեծութեամբ. եկն ի վերայ մեր հեզութիւն եւ խրատեցաք՝՝։ 11 Իսկ արդ ո՞ գիտասցէ զզօրութիւն բարկութեան քո, կամ յահէ քումմէ զսրտմտութիւն քո համարեսցի։ 12 Այսպէս ցոյց ինձ զաջ քո, եւ որ խոնարհ են սրտիւք՝ զիմաստութիւնս քո՝՝։ 13 Դարձ, Տէր, մինչեւ յե՞րբ. մխիթարեաց ի ծառայս քո։ 14 Լցաք առաւօտու ողորմութեամբ քո, ցնծացաք եւ ուրախ եղաք՝՝ զամենայն աւուրս կենաց մերոց։ 15 Ուրախ եղաք փոխանակ աւուրցն որ խոնարհ արարեր զմեզ, եւ ամացն՝ յորս տեսաք զչարչարանս։ 16 Հայեաց, Տէր, ի ծառայս քո եւ ի գործս ձեռաց քոց, եւ առաջնորդեա որդւոց՝՝ նոցա։ 17 Եղիցի լոյս Տեառն Աստուծոյ ի վերայ մեր. զգործս ձեռաց մերոց ուղիղ արա ի մեզ, Տէր, զգործս ձեռաց մերոց աջողեա մեզ։ |