ԳԻՐՔ ՍԱՂՄՈՍԱՑ 57 - Գրաբար Աստվածաշունչ (1895)ՍԱՂՄՈՍ ԾԷ (ԾԸ) 1 Ի կատարած. Մի՛ ապականեր. արձանագիր Դաւթի։ 2 Թէ արդարեւ զարդարութի՞ւն խօսէիք, եւ ուղի՞ղս դատէիք, որդիք մարդկան։ 3 Քանզի եւ արդ իսկ ի սրտի ձերում զանօրէնութիւն գործէք, յերկրի անիրաւութիւն ձեռք ձեր նիւթեն։ 4 Օտար եղեն մեղաւորք ի մօրէ, խաբեցան յարգանդէ եւ խօսեցան սուտ։ 5 Սրտմտութիւն նոցա ըստ նմանութեան օձի, որպէս իժի եւ քարբի զի խցեալ է զականջս իւր, 6 զի մի՛ լուիցէ նա զձայն թովչի ճարտարի, եւ մի՛ առցէ դեղ ի դեղատուէ իմաստնոյ՝՝։ 7 Աստուած փշրեսցէ զատամունս նոցա ի բերանս իւրեանց, եւ զժանիս առիւծուց խորտակեաց Տէր։ 8 Անարգ եղիցին՝՝ նոքա որպէս ջուր զի հեղու, ի լարել աղեղան նորա տկարասցին. 9 որպէս մոմ զի հալի, եւ սպառեսցին։ 10 Անկաւ հուր եւ ոչ տեսին զարեւ, մինչչեւ ի միտ առեալ էր զփուշս իւրեանց. որպէս դժնիկ բարկութեամբ կենդանւոյն կիզցէ զնոսա։՝՝ 11 Ուրախ եղիցի արդար՝ յորժամ տեսցէ զհատուցումն, եւ զձեռս իւր լուասցէ յարեան մեղաւորի։ 12 Եւ ասասցէ մարդ, թէ՝ Արդարեւ գուցէ պտուղ արդարոյ, եւ է Աստուած որ դատի զնոսա յերկրի։ |