ԱՌԱԿՔ ՍՈՂՈՄՈՆԻ 8 - Գրաբար Աստվածաշունչ (1895)1 Վասն այսորիկ դու զիմաստութիւն քարոզեսցես, զի հանճար ձայնատու լիցի քեզ։ 2 Քանզի ի վերայ լերանց գլխաւորաց է, եւ ի մէջ շաւղաց հասեալ կայ. 3 եւ առ դրունս հզօրաց սպասէ, եւ ի մուտս օրհնի։՝՝ 4 Զձեզ աղաչեմ, ո՛վ մարդիկ, եւ բաշխեմ զբարբառ իմ որդւոց մարդկան։ 5 Իմացարուք, անմեղք, զխորագիտութիւն. եւ անխրատք, դիք ի սիրտս ձեր։ 6 Ունկն դիք ինձ, զի զպարկեշտս բարբառիմ, եւ բղխեմ ի շրթանց իմոց զուղղութիւնս։ 7 Զի զճշմարտութիւն խոկասցէ կոկորդ իմ, եւ պիղծ են առաջի իմ շրթունք սուտք։ 8 Արդարութեամբ են ամենայն պատգամք բերանոյ իմոյ, եւ ոչ ինչ գոյ ի նոսա ծռութիւն եւ ոչ թիւրութիւն։ 9 Ամենայն ինչ ուղիղ է իմաստնոց, եւ յարմարեալ այնոցիկ ոյք գտանեն զգիտութիւն։ 10 Ընկալարուք զխրատ՝ եւ մի՛ զարծաթ, եւ զգիտութիւն քան զոսկի ընտիր։ 11 Լաւ է իմաստութիւն քան զականս պատուականս, եւ ամենայն ինչ պատուական չարժէ զնա։ 12 Ես իմաստութիւն բնակեցայ ի խորագիտութեան. զխորհուրդս եւ զգիտութիւն կոչեցի յիս։ 13 Երկեւղ Տեառն ատեայ զանիրաւութիւն, զթշնամանս եւ զհպարտութիւն եւ զճանապարհս չարեաց։ 14 Իմ է խորհուրդ եւ զգուշութիւն, իմ է հանճար եւ զօրութիւն։ 15 Ինեւ թագաւորք թագաւորեն, եւ հզօրք գրեն զարդարութիւն. 16 ինեւ մեծամեծք մեծանան, եւ բռունք ինեւ ունին զերկիր՝՝։ 17 Ես որ զիսն սիրեն՝ սիրեմ. եւ որ զիսն խնդրեն՝ գտցեն շնորհս՝՝։ 18 Մեծութիւն եւ փառք՝ իմ են, եւ ստացուածք բազմաց եւ արդարութիւն։ 19 Լաւ է զիս ստանալ՝ քան զոսկի եւ զականս պատուականս, եւ զարդիւնս իմ՝ քան զարծաթ ընտիր։ 20 Ի ճանապարհս արդարութեան գնամ, եւ ի մէջ շաւղաց արդարութեան շրջիմ։ 21 Զի բաշխեցից սիրելեաց իմոց զմեծութիւն, եւ զգանձս նոցա լցուցից բարութեամբ։ Եթէ պատմեցից ձեզ զհանապազորդ լինելոցն, եւ յիշեցուցից որ յաւիտենիցն համարեալ են,՝՝ 22 Տէր ստացաւ զիս ի սկիզբն ճանապարհաց իւրոց ի գործս իւր՝՝. 23 յառաջ քան զյաւիտեանս հաստատեաց զիս, ի սկզբանէ յառաջ քան զերկիր առնել։ 24 Նախ քան զանդունդս գործել, նախ քան զբղխել աղբերաց ջրոց։ 25 Յառաջ քան զլերինս հաստատել, եւ յառաջ քան զամենայն բլուրս ծնաւ զիս։ 26 Տէր արար զշէնս եւ զանշէնս եւ զեզերս բնակեալս ի ներքոյ երկնից։՝՝ 27 Մինչդեռ պատրաստէր զերկինս՝ ընդ նմա էի, եւ մինչ զատուցանէր զաթոռ իւր ի վերայ հողմոց՝՝։ 28 Յորժամ զօրացուցանէր զամպս վերինս, եւ յորժամ հաստատուն դնէր զաղբեւրս ի ներքոյ երկնից, 29 ի դնել ծովու զհաստատութիւն իւր, զի ջուրք մի՛ անցցեն ըստ ափն նորա, ի ժամանակի յորում հաստատուն դնէր զհիմունս երկրի, 30 ես էի առ նովաւ պատշաճեալ, ես էի որով ուրախ լինէր Տէր՝՝ հանապազ, եւ ցնծայի առաջի նորա յամենայն ժամ։ 31 Յորժամ զուարճացեալ էր զտիեզերս բովանդակել՝՝, եւ ուրախ լինէի յորդիս մարդկան։ 32 Արդ, որդեակ, լուր ինձ. եւ երանելի են՝ որ զճանապարհս իմ պահեսցեն։ 33 Լուարուք զիմաստութիւն՝ եւ իմաստունք լերուք, եւ մի՛ պաշարիցիք։ 34 Երանելի է այր որ լուիցէ ինձ, եւ մարդ որ զճանապարհս իմ պահիցէ,՝՝ տքնիցի առ դրունս իմ հանապազ, եւ պահիցէ զսեամս մտից իմոց։ 35 Զի ելք իմ են ելք կենաց, եւ պատրաստին կամք իմ՝՝ ի Տեառնէ։ 36 Իսկ որ յիսն մեղանչեն՝ ամպարշտեն յանձինս իւրեանց, եւ որք ատեանն զիս՝ սիրեն զմահ։ |