ԱՌԱԿՔ ՍՈՂՈՄՈՆԻ 11 - Գրաբար Աստվածաշունչ (1895)1 Կշիռք նենգութեան պիղծ են առաջի Տեառն, կշիռ արդար ընդունելի է նմա։ 2 Յոր վայր մտանեն թշնամանք, անդ են եւ անարգանք. բերան խոնարհաց խոկայ զիմաստութիւն։՝՝ 3 Կատարելութիւն ուղղոց առաջնորդեսցէ նոցա, եւ գայթակղութիւն արհամարհողաց աւերեսցէ զնոսա։ 4 Ոչ օգնեսցեն ինչք յաւուր բարկութեան, այլ արդարութիւն փրկէ ի մահուանէ։ Մեռաւ արդար՝ եւ եթող զղջումն յոյժ. յանդուգն եւ ոտնհարութեամբ լինի կորուստ ամպարշտաց։՝՝ 5 Արդարութիւն ամբծի ուղղէ զճանապարհս, եւ յամպարշտութիւն անկանի անիրաւն։ 6 Արդարութիւն արանց ուղղոց փրկէ զնոսա, եւ անմտութեամբ կորնչին անօրէնք՝՝։ 7 Ի վախճանել առն արդարոյ՝ ոչ կորնչի յոյս, բայց՝՝ պարծանք ամպարշտաց կորիցեն։ 8 Արդար՝ յորսողաց փրծանի, եւ փոխանակ նորա մատնի ամպարիշտն։ 9 Ի բերանս անօրինաց՝ որոգայթ ընկերաց, իմաստութիւն արդարոց յաջողեալ է։ 10 Ի բարութեան արդարոց յօրինեցաւ քաղաք, եւ ի կորստեան ամպարշտաց եղեւ ուրախութիւն։ 11 Յօրհնութեան ուղղոց բարձրասցի քաղաք, եւ բերանօք ամպարշտաց կործանեսցի։ 12 Արհամարհէ զընկերս այր պակասամիտ, այր իմաստուն զլռութիւն սիրէ։ 13 Այր երկխօս՝ յայտնէ զխորհուրդս յատենի, իսկ հաւատարիմն ոգւով՝ ծածկէ զիրս։ 14 Որոց ոչ գոյ առաջնորդութիւն՝ թօթափին իբրեւ զտերեւ. փրկութիւն գոյ ի խորհուրդս բազումս։ 15 Անզգամ՝ չարիս գործէ յորժամ խառնակիցի ընդ արդարոյ, եւ ատեայ զբարբառ զգուշութեան։ 16 Կին շնորհակալ բարձր առնէ զփառս առն իւրոյ, եւ աթոռ անարգութեան՝ կին որ ատեայ զիրաւունս։ Ի մեծութենէ վատք կարօտ լինին, իսկ որ ժիրքն են՝ հաստատին մեծութեամբ։՝՝ 17 Անձին իւրում գործէ բարի այր ողորմած, կորուսանէ զմարմին իւր այր անողորմ։ 18 Ամպարիշտ գործէ զգործս անիրաւութեան. զաւակ արդարոց՝՝ վարձ ճշմարտութեան։ 19 Որդի արդար ծնանի ի կեանս. հալածանք ամպարշտաց ի մահ։՝՝ 20 Պիղծ են Տեառն՝ ճանապարհք թեւրք՝՝, եւ ընդունելի են նմա ամենայն ամբիծք ճանապարհաւ։ 21 Որ ձեռներէց լինի տարապարտուց, առանց պատժի ոչ լիցի. իսկ որ սերմանէ զարդարութիւն, ընկալցի վարձ հաւատարիմ։՝՝ 22 Իբրեւ գինդ ոսկի ի քիթ խոզի, այնպէս կնոջ չարաբարոյի գեղեցկութիւն։ 23 Ցանկութիւն արդարոց ամենայն բարութեամբ, յոյս ամպարշտաց կորիցէ։ 24 Են որ զիւրեանց սերմանեն՝՝ եւ բազմապատիկ առնեն, եւ են՝ որ յանիրաւութենէ ժողովեն՝՝ եւ կարօտանան։ 25 Ամենայն անձն օրհնեալ՝ պարզամիտ է, եւ այր բարկացօղ՝ տգեղ է կերպարանօք։ 26 Որ խնայէ ի ցորեան՝ լքցէ զնա օտարաց, եւ որ ճշդէ զցորեան՝՝ հրապարականէծ լիցի. այլ օրհնութիւն ի գլուխ սփռողաց։ 27 Որ նիւթէ զբարիս՝ խնդրէ զշնորհս բարութեան, իսկ որ խնդրէ զչար՝ հասցէ նմա։ 28 Որ յուսայ ի մեծութիւն կործանեսցի. իսկ որ վերակացու լիցի արդարոց՝ նա ծագեսցէ։ 29 Որ ոչ գայցէ զտամբ իւրով՝՝, նա զհողմս ժառանգեսցէ. եւ ծառայեսցէ անմիտն իմաստնոյն։ 30 Ի պտղոյ արդարութեան բուսանի ծառ կենաց, բարձցին տարաժամ անձինք անօրինաց։ 31 Եթէ արդարն հազիւ կեցցէ՝՝, իսկ մեղաւորն եւ ամպարիշտն ո՞ւր գտանիցին։ |