ԹԻՒՔ 14 - Գրաբար Աստվածաշունչ (1895)1 Եւ ձայն բարձին ամենայն ժողովուրդն, եւ ելաց ազգն զգիշերն զայն ողջոյն։ 2 Եւ տրտնջեաց ժողովուրդն՝՝ զՄովսիսէ եւ զԱհարոնէ, ամենայն որդիքն Իսրայելի. եւ ասէ ցնոսա ամենայն ժողովուրդն. Լաւ էր եթէ մեռեալ էաք յերկրին Եգիպտացւոց. կամ թէ աստէն յանապատի աստ իսկ մեռանէաք։ 3 Եւ ընդէ՞ր տանիցի զմեզ Տէր յերկիրն յայն՝՝ անկանել մեզ պատերազմաւ, եւ կանայք մեր եւ որդիք մեր լինիցին ի յափշտակութիւն. եւ արդ լաւ իցէ մեզ դառնալ անդրէն յԵգիպտոս։ 4 Եւ ասէ այր ցընկեր. Արասցուք զօրավար, եւ դարձցուք յԵգիպտոս։ 5 Եւ անկան Մովսէս եւ Ահարոն ի վերայ երեսաց իւրեանց առաջի ամենայն ժողովրդեան որդւոցն Իսրայելի։ 6 Բայց Յեսու որդի Նաւեայ, եւ Քաղէբ որդի Յեփոնեայ ի լրտեսաց երկրին՝ պատառեցին զհանդերձս իւրեանց. 7 եւ խօսեցան ընդ ամենայն ժողովրդեան որդւոցն Իսրայելի եւ ասեն. Երկիրն զոր մեք լրտեսեցաք՝ երկիր բարի է յոյժ։ 8 Եթէ հաճեսցի միայն ընդ մեզ Տէր, եւ տարցի յերկիրն յայն, եւ տացէ զնա մեզ, երկիր է որ բղխէ զկաթն եւ զմեղր։ 9 Բայց ի Տեառնէ միայն ապստամբք մի՛ լինիցիք, եւ ի ժողովրդենէ երկրին մի՛ երկնչիջիք, քանզի կերակուր մեր են. զի մեկնեցաւ ի նոցանէ Տէր, եւ ընդ մեզ է Տէր. մի՛ զանգիտիցէք ի նոցանէ։ 10 Եւ ասաց ամենայն ժողովուրդն քարկոծել զնոսա քարամբք. եւ փառքն Տեառն երեւեցան ամպով ի վերայ խորանին վկայութեան յանդիման ամենայն որդւոցն Իսրայելի։ 11 Եւ ասէ Տէր ցՄովսէս. Մինչեւ յե՞րբ բարկացուցանէ զիս ժողովուրդդ, եւ մինչեւ յե՞րբ ոչ հաւատան ինձ ամենայն նշանօքն զոր արարի ի միջի դոցա։ 12 Թոյլ տուր ինձ՝ եւ՝՝ հարից զդոսա մահուամբ, եւ կորուսից զդոսա. եւ զքեզ եւ զտուն հօր քո՝՝ արարից յազգ մեծ եւ ի բազում քան զայդ։ 13 Եւ ասէ Մովսէս ցՏէր. Իսկ արդ լսիցեն Եգիպտացիքն եթէ դու հաներ զօրութեամբ քո մեծաւ զժողովուրդս զայս ի նոցանէ, 14 այլ եւ ամենայն բնակիչք երկրիս այսորիկ լսիցեն թէ դու, Տէր, ի ժողովրդեանս յայսմիկ ես որ դէմ յանդիման երեւիս դու, Տէր, եւ ամպ քո կայ ի վերայ դոցա, եւ սեամբ ամպոյ երթաս դու առաջի դոցա ի տուէ, եւ սեամբ հրոյ ի գիշերի։ 15 Եւ սատակիցես զժողովուրդս քո զայս իբրեւ զայր մի, եւ խօսիցին ազգքն որ լուան զանուանէ քումմէ, եւ ասիցեն. 16 Վասն զի ոչ կարէր տանել Տէր զժողովուրդն զայն յերկիրն զոր երդուաւ նոցա, արկ զնոսա տապաստ յանապատի անդ։ 17 Եւ արդ բարձրասցի ձեռն քո, Տէր, որպէս խօսեցար եւ ասացեր, 18 թէ՝ Տէր երկայնամիտ է եւ բազումողորմ եւ ճշմարիտ՝՝, բառնայ զանօրէնութիւնս եւ զանիրաւութիւնս՝՝ եւ զմեղս. եւ սրբելով ոչ սրբէ զպարտաւորն, հատուցանէ զմեղս հարանց յորդիս մինչեւ յերիս եւ ի չորս ազգս. 19 թող զմեղս ժողովրդեան քո ըստ մեծի ողորմութեան քում, որպէս ներեցեր դոցա յԵգիպտոսէ մինչեւ ցայժմ։ 20 Եւ ասէ Տէր ցՄովսէս. Ներեցից դոցա ըստ բանի քում. 21 բայց կենդանի եմ ես, եւ կենդանի է անուն իմ,՝՝ եւ լցցեն փառք Տեառն զամենայն երկիր. 22 զի ամենայն արք՝ որ տեսին զփառսն իմ եւ զնշանս զոր արարի ես յԵգիպտոս եւ յանապատիս յայսմիկ, եւ փորձեցին զիս այս տասն անգամ, եւ ոչ լուան ձայնի իմում, 23 թէ տեսանիցեն զերկիրն զոր երդուայ հարցն նոցա. այլ որդիք նոցա որ են աստ ընդ իս, որ ոչ գիտեն զչար կամ զբարի, ամենայն մանուկ տխմար, նոցա տաց զերկիրն.՝՝ եւ ամենեքին որ բարկացուցին զիս՝ ոչ տեսցեն զնա. 24 բայց Քաղէբ ծառայ իմ յորում եղեւ հոգի այլ, եւ եկն զհետ իմ, տարայց զնա յերկիրն յոր եմուտ, եւ զաւակ նորա ժառանգեսցէ զնա։ 25 Եւ Ամաղէկ եւ Քանանացին բնակեալ են ի ձորն. բայց դուք վաղիւ դարձարուք եւ չուեցէք յանապատէն ընդ ճանապարհ Կարմիր ծովուն։ 26 Խօսեցաւ Տէր ընդ Մովսիսի եւ ընդ Ահարոնի եւ ասէ. 27 Մինչեւ յե՞րբ զժողովուրդդ զայդ զչար կրիցեմ, եւ դոքա տրտնջեն առաջի իմ. զտրտունջ որդւոցն Իսրայելի որ տրտնջեն զձէնջ լուայ։ 28 Արդ՝ ասասցես ցնոսա. Կեդանի եմ ես, ասէ Տէր, եթէ ոչ որպէս խօսեցայք յականջս իմ՝ նոյնպէս արարից ձեզ. 29 յանապատիս յայսմիկ անկցին ոսկերք ձեր. եւ ամենայն հանդէս ձեր, եւ մտեալքն ի ձէնջ ի համար՝ ի քսանամենից եւ ի վեր՝ որ տրտնջեցին զինէն, 30 թէ մտանիցեն յերկիրն յոր համբարձի զձեռն իմ բնակեցուցանել զձեզ ի նմա, բայց Քաղէբ՝ որդի Յեփոնեայ, եւ Յեսու Նաւեան։ 31 Եւ զորդիսն զորմէ ասացէք թէ ի յափշտակութիւն լինիցին՝ տարայց զնոսա յերկիրն, եւ ժառանգեսցեն զնա, յորմէ դուքն յափրացարուք։ 32 Եւ ոսկերք ձեր անկցին աստէն յանապատիս։ 33 Եւ որդիք ձեր ճարակեսցին յանապատի աստ ամս քառասուն, եւ բարձցեն զպոռնկութիւն ձեր, մինչեւ մաշեսցին ոսկերք ձեր յանապատի աստ։ 34 Ըստ թուոյ աւուրցն քառասնից, օր ընդ տարւոյ ընդունիցիք զմեղս ձեր՝ զքառասուն ամ, եւ ծանիջիք զսրտմտութիւն բարկութեան իմոյ։ 35 Ես Տէր խօսեցայ, եթէ ոչ արարից ժողովրդեանդ այդմիկ չարի յարուցելոյ ի վերայ իմ. յանապատի աստ ծախիցին, եւ աստէն մեռանիցին։ 36 Եւ արքն զորս առաքեաց Մովսէս լրտեսել զերկիրն եւ եկեալ բամբասեցին զնմանէ առ ժողովրդեանն՝ հանել համբաւ չար զերկրէն, 37 մեռան արքն այնոքիկ որ հանին համբաւ չար զերկրէն՝ չարաչար հարուածովք առաջի Տեառն։ 38 Եւ Յեսու որդի Նաւեայ եւ Քաղէբ որդի Յեփոնեայ միայն ապրեցան յարանցն յայնցանէ որ երթեալ էին լրտեսել զերկիրն։ 39 Եւ խօսեցաւ Մովսէս զպատգամս զայս առ ամենայն որդիսն Իսրայելի, եւ սուգ ա՛ռ ժողովուրդն յոյժ։ 40 Եւ կանխեալ ընդ առաւօտն ելին ի գլուխ լերինն եւ ասեն. Ահաւասիկ կամք մեք, ելցուք ի տեղին զոր ասաց Տէր, զի մեղաք։ 41 Եւ ասէ Մովսէս. Ընդէ՞ր անցէք զբանիւ Տեառն, եւ ոչ աջողեսցի ձեզ։ 42 Մի՛ ելանէք, զի ոչ է Տէր ընդ ձեզ, եւ անկանիցիք առաջի թշնամեաց ձերոց. 43 զի Ամաղէկ եւ Քանանացին են անդ առաջի ձեր, եւ անկանիցիք սրով. փոխանակ զի դարձայք յետս եւ հեստեցէք Տեառն, եւ ոչ լինիցի Տէր ընդ ձեզ։ 44 Եւ անսաստեալ ելին ի գլուխ լերինն. բայց տապանակ կտակարանացն Տեառն եւ Մովսէս ոչ շարժեցան ի բանակէ անտի։ 45 Էջ Ամաղէկ եւ Քանանացին որ բնակեալ էր ի լերինն, եւ հարին զնոսա եւ կոտորեցին զնոսա մինչեւ ցՀերմա։ 46 Եւ դարձան անդրէն ի բանակն։՝՝ |