ԹԻՒՔ 12 - Գրաբար Աստվածաշունչ (1895)1 Եւ բամբասեցին Մարիամ եւ Ահարոն զՄովսէս վասն կնոջն Եթէովպացւոյ զոր ա՛ռ Մովսէս. զի կին Եթէովպացի առ. 2 եւ ասեն. Միթէ ընդ Մովսիսի՞ միայն խօսեցաւ Տէր. ո՞չ ապաքէն եւ ընդ մեզ խօսեցաւ. եւ լուաւ Տէր։ 3 Եւ այրն Մովսէս հեզ էր յոյժ քան զամենայն մարդիկ որ էին ի վերայ երկրի։ 4 Եւ ասէ Տէր նոյնժամայն ցՄովսէս եւ ցԱհարոն եւ ցՄարիամ. Ելէք դուք երեքին ի խորանն վկայութեան։ Եւ ելին երեքին ի խորանն վկայութեան՝՝։ 5 Եւ էջ Տէր սեամբ ամպոյ, եւ եկաց առ դրան խորանին վկայութեան. եւ կոչեցան Ահարոն եւ Մարիամ, եւ ելին երկոքեան։ 6 Եւ ասէ ցնոսա Տէր. Լուարուք բանից իմոց. եթէ լինիցի մարգարէ ի ձէնջ Տեառն, տեսլեամբ երեւեցայց նմա, եւ երազով խօսեցայց ընդ նմա։ 7 Ոչ այնպէս՝ որպէս ծառայն իմ Մովսէս, որ յամենայն տան իմում հաւատարիմ է. 8 բերան ի բերան խօսեցայց ընդ նմա, երեսօք եւ ոչ առակօք. եւ զփառսն Տեառն ետես. եւ ընդէ՞ր ոչ երկերուք բամբասել զծառայն իմ Մովսէս։ 9 Եւ եղեւ բարկութիւն սրտմտութեան Տեառն ի վերայ նոցա, եւ գնացին։ 10 Եւ ամպն վերացաւ ի խորանէ անտի, եւ ահա Մարիամ բորոտեալ էր իբրեւ զձիւն. եւ հայեցաւ Ահարոն ընդ Մարիամ, եւ ահա բորոտեալ էր։ 11 Եւ ասէ Ահարոն ցՄովսէս. Խնդրեմ ի քէն, տէր, մի՛ ածեր ի վերայ մեր մեղս. զի անգիտացաք, եւ քանզի մեղաք։ 12 Մի լինիցի հանգոյն մահու, իբրեւ զվիժած որ ելանիցէ յարգանդէ մօր եւ ուտիցէ զկէս՝՝ մարմնոյ նորա։ 13 Եւ աղաղակեաց Մովսէս առ Տէր եւ ասէ. Խնդրեմ ի քէն, Աստուած, բժշկեա զնա։ 14 Եւ ասէ Տէր ցՄովսէս. Եթէ հօր իւրոյ թքանելով թքեալ էր ընդ երեսս նորա, չամաչէ՞ր զեւթն օր. մեկնեսցի զեւթն օր արտաքոյ բանակին, եւ ապա մտցէ։ 15 Եւ զատուցաւ Մարիամ արտաքոյ բանակին զեւթն օր. եւ ժողովուրդն ոչ չուեաց, մինչեւ սրբեցաւ Մարիամ։ |