ԳԻՐՔ ՆԷԵՄԵԱՅ 5 - Գրաբար Աստվածաշունչ (1895)1 Եւ եղեւ աղաղակ մեծ ժողովրդեանն եւ կանանց իւրեանց՝ այր առ եղբայր իւր. 2 եւ ասեն. Վասն որդւոց մերոց եւ դստերաց մերոց, որոց պակասեցին կերակուրք, երթիցուք գնեսցուք՝՝ եւ կեցցուք։ 3 Եւ ոմանք ասէին. Զանդաստանս մեր եւ զայգիս դիցուք ի գրաւի, եւ առցուք ցորեան եւ կերիցուք՝՝։ 4 Եւ էին ոմանք որ ասէին. Տուաք զստացուածս մեր, եւ առաք ոսկի եւ արծաթ, եւ տուաք ի հարկս թագաւորի։ 5 Եւ արդ որպէս մարմինք եղբարց մերոց են մարմինք մեր, եւ որպէս որդիք նոցա՝ որդիք մեր. եւ արդ ընդէ՞ր տուաք մեք զորդիս մեր ի ծառայութիւն, եւ դստերք մեր վարեալ են ի բռնութիւն, եւ ոչ գոյ ի ձեռս մեր կար՝ որով փրկեսցուք զնոսա՝՝։ 6 Եւ տրտմեցայ ես յոյժ յորժամ լուայ զաղաղակն եւ զբանս նոցա։ 7 Եւ արարի խորհուրդ ընդ միտս իմ. եւ կագեցայ ընդ պատուականս եւ ընդ իշխանս նոցա, եւ ասեմ ցնոսա. Դուք էք որ խնդրէք զհարկս յեղբարց ձերոց։ Եւ հրամայեցի նոցա լինել՝՝ ժողով մեծ։ 8 Եւ ասեմ ցնոսա. Մեք փրկեցաք զեղբարս մեր զՀրեայս որ վաճառեցան հեթանոսաց, զոր մեք ոչ գիտացաք, եւ դուք վաճառեցէք զնոսա՝՝։ Եւ լռեցին, եւ ոչինչ կարացին տալ պատասխանի։ 9 Եւ ասացի. Ոչ բարւոք է գործդ զոր դուքդ առնէք, վասն զի ոչ երկնչիք յԱստուծոյ. եւ վասն այսորիկ ոչ եւս զերծաք մեք ի նախատանաց հեթանոսաց, ի թշնամեաց մերոց։ 10 Եւ ասեմ ես ցեղբարսն իմ եւ ցծանօթս. Եւ ես եւ դուք տացուք արծաթ եւ արդիւնս ի փրկանս զոր խնդրեն հարկահանքդ, 11 եւ դարձուսցուք՝՝ այսօր զանդաստանս՝ զայգիս եւ զձիթենիս եւ զտունս դոցա. եւ ընդ արծաթոյ մերոյ գնեսցեն զցորեան՝ զգինի եւ զձէթ, եւ բերցեն դոցա։ 12 Եւ ասեն իշխանքն եւ այլ մեծամեծքն՝՝. Դարձուսցուք անդրէն եւ ի դոցանէ ոչ ինչ խնդրեսցուք, եւ այդպէս արասցուք որպէս հրամայեցերդ։ Եւ կոչեցի զքահանայսն եւ երդմնեցուցի զնոսա վասն բանիս այսորիկ։ 13 Եւ զարկանելին իմ թօթափեցի ուժգին, եւ ասեմ. Այսպէս թօթափեսցէ Աստուած զամենայն այր որ ոչ կատարեսցէ զբանս զայս՝ ի կենաց իւրոց եւ ի տեղեաց իւրոց՝՝. եղիցի այսպէս ունայնացեալ եւ թօթափեալ ի կենաց իւրոց՝՝։ Եւ ասացին ամենայն ժողովուրդ եկեղեցւոյն այնորիկ. Ամէն։ Եւ օրհնեցին զՏէր, եւ արարին եւ կատարեցին ամենայն ժողովուրդքն զբանս զայս։ 14 Եւ յօրէն յայնմանէ յորմէ հետէ պատուիրեցի՝ զի մի՛ լիցին նոցա իշխանք Յուդայ՝՝, ի քսաներորդ ամէն մինչեւ յամն երեսներորդ երկրորդ Ատաշիսի արքայի՝ զերկոտասան ամ, ես եւ եղբարք իմ եղաք իշխանք. բռնի զուրուք մեք ոչ կերաք եւ արբաք։ 15 Եւ որք էին բռնացեալ զառաջինն՝ ծանրացուցի նոցա, եւ առի ի նոցանէ զհաց եւ զգինի եւ զայլ ամենայն, արծաթ դիդրաքմայս քառասուն, եւ դարձուցի ի տեարս իւրեանց, եւ ի բաց արարի զնոսա յիշխանութենէ ժողովրդեանն՝՝, եւ ես ոչ եղէ իբրեւ զնոսա վասն երկիւղին Աստուծոյ։ 16 Եւ յաջողէր գործ պարսպին. եւ ոչ զուրուք բռնացայ ունել զանդաստանս եւ կամ զայգիս, եւ ամենեքեան էին անխափան ի գործ պարսպին։ 17 Եւ արս հարեւր ի Հրէիցն, եւ այլք որ գային ի հեթանոսաց առ մեզ որ շուրջ էին զմեւք՝ ես ծախէի եւ խառնէի ի ճաշն իմ՝՝։ 18 Եւ լինէր յաւուր միում զուարակ մի, եւ ոչխարք վեց՝ ընտիրք, եւ ամիկ մի. այս էր յաւուր ծախքն իմ՝՝. եւ ընդ մէջ տասն աւուր անխնայ տայի զգինին ըմպել ամենեցուն, եւ ոչ յումեքէ առի զհաց բռնի՝՝, քանզի գիտէի եթէ ծանր է գործ ժողովրդեանն։ 19 Յիշեսցէ զիս Աստուած՝՝ ի բարութիւն, որպէս արարի ամենայն ժողովրդեանն։ |