ԱՒԵՏԱՐԱՆ ԸՍՏ ՄԱՐԿՈՍԻ 8 - Գրաբար Աստվածաշունչ (1895)ԵԶ. 1 Յաւուրսն յայնոսիկ դարձեալ ժողովուրդ բազում էր, եւ ինչ ոչ ունէին ուտել. կոչեաց զաշակերտսն իւր եւ ասէ ցնոսա. 2 Գթամ ես ի վերայ ժողովրդեանդ, զի արդ երեք աւուրք են մինչ առ իս են, եւ ոչ ունին զինչ ուտիցեն. 3 եւ եթէ արձակեմ զդոսա նօթիս ի տունս իւրեանց, նքթիցեն ի ճանապարհի. զի ոմանք ի դոցանէ ի հեռաստանէ եկեալ են։ 4 Պատասխանի ետուն նմա աշակերտքն նորա. Ուստի՞ կարես յագեցուցանել զդոսա հացիւ յանապատի աստ։ 5 Եւ հարցանէր զնոսա. Քանի՞ նկանակ հաց ունիք։ Եւ նոքա ասեն. Եւթն։ 6 Եւ հրամայեաց ժողովրդեանն բազմել ի վերայ երկրի. եւ առեալ զեւթն նկանակն՝ գոհացաւ, եբեկ եւ տայր ցաշակերտսն զի արկցեն. եւ արկին առաջի ժողովրդեանն։ 7 Եւ ձկունս սակաւ ունէին, եւ զայն եւս օրհնեաց եւ հրամայեաց արկանել։ 8 Կերան եւ յագեցան. եւ բարձին զնշխարս կոտորոցն եւթն զամբիղ։ 9 Եւ էին որ կերանն՝ իբրեւ չորք հազարք, եւ արձակեաց զնոսա։ ԵԷ. 10 Եւ նոյն ժամայն մտեալ ի նաւ հանդերձ աշակերտօքն՝ եկն ի կողմանս Դաղմանունեայ։ 11 Եկին փարիսեցքն եւ սկսան վիճել ընդ նմա, եւ խնդրէին ի նմանէ նշան յերկնից փորձելով զնա։ 12 Եւ զայրացաւ յոգի իւր եւ ասէ. Զի՞ է զի ազգս այս նշան խնդրէ. ամէն ասեմ ձեզ թէ տացի նշան ազգիս այսմիկ։ 13 Եթող զնոսա, դարձեալ եմուտ ի նաւ եւ գնաց յայնկոյս։ 14 Եւ մոռացան հաց բառնալ, բայց միայն մի նկանակ ունէին ընդ իւրեանս ի նաւին։ 15 Եւ պատուիրէր նոցա եւ ասէր. Զգոյշ եղերուք՝՝ ի խմորոյ անտի փարիսեցւոց եւ ի խմորոյ Հերովդիանոսաց։ 16 Եւ խորհէին ընդ միմեանս եւ ասէին թէ՝ Զի հացս ոչ ունիմք։ 17 Գիտաց Յիսուս եւ ասէ ցնոսա. Զի՞ խորհիք ի սիրտս ձեր, թերահաւատք՝՝, թէ հաց ոչ ունիք. տակաւին ո՞չ իմանայք եւ ո՞չ յիշէք. ապշութի՞ւն ունի զսիրտս ձեր. 18 աչք գոն եւ ո՞չ տեսանէք, ականջք են եւ ո՞չ լսէք, եւ ո՞չ իմանայք տակաւին՝՝, եւ ո՞չ յիշէք։ 19 Յորժամ զհինգ նկանակն ի հինգ հազարսն, եւ քանի՞ սակառի բարձէք զկոտորոցն լի։ Եւ ասեն ցնա. Երկոտասան։ 20 Եւ յորժամ զեւթն նկանակն ի չորս հազարսն, քանի՞ զամբիղ լի բարձէք զկոտորոցն։ Եւ նոքա ասեն. Եւթն։ 21 Եւ ասէ ցնոսա. Իսկ զիա՞րդ ոչ իմանայք։ 22 Գան ի Բեթսայիդա, եւ ածեն առաջի նորա կոյր մի, եւ աղաչէին զնա զի մերձեսցի ի նա։ 23 Եւ առեալ զձեռանէ կուրին՝ եհան արտաքոյ շինին, եթուք յաչս նորա եւ ձեռն եդ ի վերայ նորա. եւ հարցանէր ցնա թէ տեսանիցէ՞ ինչ։ 24 Բացաւ, եւ ասէր. Տեսանեմ զմարդիկս զի շրջին իբրեւ զծառս։ 25 Դարձեալ եդ ձեռս ի վերայ աչաց նորա, եբաց, եւ տեսանէր. ողջացաւ, եւ տեսանէր համարձակ զամենայն։ 26 Արձակեաց զնա ի տուն իւր եւ ասէ. Ի շէնդ մի՛ մտանիցես, այլ երթ ի տուն քո. եւ յորժամ ի շէնն մտանիցես, մի՛ ումեք ասիցես ի շինին։՝՝ ԶԿ. 27 Եւ ել Յիսուս աշակերտօքն հանդերձ ի շէնս Կեսարեայ Փիլիպպեայ, եւ ի ճանապարհին հարցանէր ցաշակերտսն եւ ասէր. Զո՞ ուստեք ասեն զինէն մարդիկն թէ իցեմ։ 28 Նոքա ետուն պատասխանի եւ ասեն. ԶՅովհաննէս մկրտիչ, եւ այլք՝ ԶԵղիա, եւ այլք՝ Զմի ոք ի մարգարէից անտի։ 29 Ասէ ցնոսա. Իսկ դուք զո՞ ուստեք ասէք զինէն թէ իցեմ։ Պատասխանի ետ Պետրոս եւ ասէ ցնա. Դու ես Քրիստոսն։ 30 Եւ սաստեաց ի նոսա զի մի՛ ումեք ասիցեն զնմանէ։ 31 Եւ սկսաւ ուսուցանել զնոսա թէ պարտ է Որդւոյ մարդոյ բազում չարչարանս ընդունել, եւ անարգել յերիցանց եւ ի քահանայապետից եւ ի դպրաց, եւ մեռանել եւ յերիր աւուր յառնել։ 32 Եւ համարձակ զբանն խօսեցաւ. եւ առեալ զնա մեկուսի Պետրոսի՝ սկսաւ սաստել նմա։ 33 Եւ նա դարձաւ ետես զաշակերտսն, սաստեաց Պետրոսի եւ ասէ. Երթ յետս իմ, Սատանայ, զի ոչ խորհիս դու զԱստուծոյսն, այլ զմարդկանս։ 34 Եւ կոչեցեալ առ ինքն զժողովուրդն աշակերտօքն հանդերձ՝ ասէ ցնոսա. Եթէ ոք կամի գալ զկնի իմ, ուրասցի զանձն իւր եւ բարձցէ զխաչ իւր եւ եկեսցէ զկնի իմ։ 35 Զի որ կամիցի ապրեցուցանել զանձն իւր՝ կորուսցէ զնա. եւ որ կորուսցէ զանձն իւր վասն աւետարանին՝ ապրեցուսցէ զնա։ 36 Զի՞նչ օգուտ է մարդոյ եթէ զաշխարհ ամենայն շահեսցի, եւ զանձն իւր տուժեսցի. 37 քանզի զի՞նչ տացէ մարդ փոխանակ անձին իւրոյ։ 38 Զի որ ոք ամօթ համարեսցի զիս եւ զբանս իմ ի շնացող եւ ի մեղաւոր ազգիս յայսմիկ, եւ Որդի մարդոյ յամօթ արասցէ զնա, յորժամ եկեսցէ փառօք Հօր իւրոյ եւ հրեշտակաց սրբոց՝՝։ 39 Եւ ասէ ցնոսա. Ամէն ասեմ ձեզ, զի են ոմանք ի սոցանէ որ աստ կան, որք մի՛ ճաշակեսցեն զմահ, մինչեւ տեսցեն զարքայութիւն Աստուծոյ եկեալ զօրութեամբ։ |