ԱՒԵՏԱՐԱՆ ԸՍՏ ՄԱՐԿՈՍԻ 7 - Գրաբար Աստվածաշունչ (1895)ԵԳ. 1 Եւ ժողովեցան առ նա փարիսեցիքն եւ ոմանք ի դպրացն որ եկեալ էին յԵրուսաղեմէ։ 2 Եւ տեսեալ զոմանս յաշակերտաց անտի, զի խառնակ ձեռօք, այսինքն է անլուայ, ուտէին հաց, բամբասեցին. 3 զի փարիսեցիքն եւ ամենայն Հրեայք եթէ ոչ բռնալիր լուանան զձեռս, հաց ոչ ուտեն. քանզի ունին զաւանդութիւն ծերոցն. 4 եւ ի հրապարակէ մտեալ՝ եթէ ոչ նախ մկրտիցին, ոչ ուտեն. եւ այլ ինչ բազում է զոր ընկալան ունել, մկրտութիւնս բաժակաց եւ ստոմանաց եւ պղնձեաց եւ մահճաց։ 5 Ապա հարցանեն զնա փարիսեցիքն եւ դպիրք թէ՝ Ընդէ՞ր աշակերտքն քո ոչ գնան ըստ աւանդութեան ծերոցն, այլ խառնակ ձեռօք հաց ուտեն։ 6 Նա պատասխանի ետ եւ ասէ ցնոսա թէ՝ Բարւոք մարգարէացաւ Եսայի վասն ձեր կեղծաւորաց, որպէս ասաց. Ժողովուրդս այս շրթամբք մեծարէ զիս, եւ սիրտք նոցա հեռացեալ ի բացեայ են յինէն. 7 զուր պաշտեն զիս, ուսուցանեն վարդապետութիւնս զմարդկան պատուիրեալս։ 8 Թողեալ զպատուիրանն Աստուծոյ, ունիք զմարդկան աւանդութիւն։ 9 Եւ ասէ ցնոսա. Բարւոք խոտէք զպատուիրանն Աստուծոյ, զի զձեր աւանդութիւնն հաստատիցէք։ 10 Զի Մովսէս ասէ. Պատուեա զհայր քո եւ զմայր. եւ՝ Որ չարախօսեսցէ զհօրէ կամ զմօրէ՝ մահու վախճանեսցի։ 11 Եւ դուք ասէք. Եթէ ասիցէ ոք ցհայր կամ ցմայր. Կորբան, որ է պատարագ, զոր յինէն օգտեսցիս. 12 եւ ոչ եւս տայք թոյլ նմա չառնել ինչ հօրն կամ մօր։ 13 Եւ անարգէք զբանն Աստուծոյ ձերով աւանդութեամբն, զոր աւանդեցէք, եւ բազում ինչ այլ որ այսմ նման է՝ առնէք։ 14 Եւ կոչեալ առ ինքն զամենայն ժողովուրդն՝ ասէ ցնոսա. Լուարուք ինձ ամենեքեան եւ ի միտ առէք։ 15 Ոչինչ արտաքուստ ի մարդ մտեալ եթէ կարիցէ պղծել զնա, այլ որ ելանէ ի նմանէ՝ այն է որ պղծէ զմարդն։ 16 Որ ունիցի ականջս լսելոյ՝ լուիցէ։ ԵԴ. 17 Եւ իբրեւ եմուտ ի տուն յամբոխէ անտի, հարցանէին զնա աշակերտքն վասն առակին։ 18 Եւ ասէ ցնոսա. Ա՞յդպէս եւ դուք անմիտք էք. ո՞չ իմանայք եթէ ամենայն որ արտաքուստ ի ներքս մտանէ ի մարդ՝ ոչ կարէ զնա պղծել. 19 զի ոչ եթէ ի սիրտ նորա մտանէ, այլ՝ յորովայն, եւ արտաքս ելանէ, եւ սրբէ զամենայն կերակուրսն։ 20 Եւ ասէր թէ՝ Որ ինչ ի մարդոյն ելանէ՝ այն պղծէ զմարդ։ 21 Զի ի ներքուստ ի սրտէ մարդկան խորհուրդք չարութեան ելանեն՝ շնութիւնք, պոռնկութիւնք, 22 գողութիւնք, սպանութիւնք, ագահութիւնք, չարութիւնք, նենգութիւնք, գիջութիւնք, չարակնութիւն, հայհոյութիւն, ամբարտաւանութիւն, անզգամութիւն։ 23 Այս ամենայն չարիք ի ներքուստ ելանեն եւ պղծեն զմարդ։ 24 Եւ անտի յարուցեալ եկն ի սահմանս Տիւրոսի եւ Սիդովնի, եւ մտեալ ի տուն ոչ ումեք կամէր յայտնել, եւ ոչ կարաց ծածկել։ 25 Լուաւ կին մի զնմանէ, որոյ դուստր իւր նեղեալ էր յայսոյ պղծոյ, եկն անկաւ առաջի նորա։ 26 Եւ կինն էր հեթանոս, Փիւնիկ Ասորի յազգէ. եւ աղաչէր զնա զի զդեւն հանցէ ի դստերէ նորա։ 27 Եւ Յիսուս ասէ ցնա. Թոյլ տուր նախ յագեսցին մանկունք, զի ոչ է բարւոք առնուլ զհաց մանկանց եւ արկանել շանց։ 28 Նա պատասխանի ետ եւ ասէ. Տէր, եւ շունք ի փշրանաց սեղանոյ մանկանցն կերակրին։ 29 Եւ ասէ ցնա. Վասն այդր բանի երթ, ել դեւն ի դստերէ քումմէ։ 30 Գնաց ի տուն իւր եւ եգիտ ելեալ զդեւն, եւ զդուստրն զի անկեալ դնէր ի մահիճս։ ԵԵ. 31 Եւ ելեալ միւսանգամ ի սահմանացն Տիւրոսի եւ Սիդովնի, եւ եկն ի ծովեզրն Գալիլեացւոց ի մէջ սահմանացն ի Դեկապոլիս։ 32 Եւ բերին առաջի նորա խուլ մի եւ համր, եւ աղաչէին զի ձեռն դիցէ ի վերայ նորա։ 33 Եւ առեալ զնա մեկուսի յամբոխէ անտի, արկ զմատունս իւր ընդ ականջս նորա եւ եթուք անդր. եւ կալաւ զլեզուէ նորա. 34 հայեցաւ յերկինս. յոգւոց եհան եւ ասէ. Եփփաթա, որ է՝ բացիր։ 35 Եւ նոյնժամայն բացան լսելիք նորա, եւ լուծան կապանք լեզուի նորա եւ խօսէր ուղիղ։ 36 Եւ պատուիրեաց նոցա զի մի՛ ումեք ասիցեն. եւ որչափ նա պատուիրէր նոցա, նոքա եւս առաւել քարոզէին. 37 եւ եւս քան զեւս զարմանային եւ ասէին. Զամենայն ինչ բարւոք գործեաց սա, զի խլից լսել տայ եւ համերց խօսել։ |