ԱՒԵՏԱՐԱՆ ԸՍՏ ՄԱՐԿՈՍԻ 6 - Գրաբար Աստվածաշունչ (1895)ԴԵ. 1 Եւ ել անտի եկն ի գաւառ իւր. եւ երթային զհետ նորա աշակերտքն իւր։ 2 Եւ եղեւ ի շաբաթուն սկսաւ ուսուցանել ի ժողովրդեանն. եւ բազումք իբրեւ լսէին, զարմանային ընդ վարդապետութիւն նորա՝՝ եւ ասէին. Ուստի՞ է սմա այս, կամ զի՞նչ է իմաստութիւնս որ տուեալ է սմա, զի զօրութիւնք այսպիսիք ի ձեռաց սորա լինիցին։ 3 Ո՞չ սա է մանուկ հիւսանն եւ որդին՝՝ Մարեմայ, եղբայր Յակովբայ եւ Յովսեայ եւ Յուդայի եւ Սիմովնի, եւ չիցե՞ն քորք դորա աստ առ մեզ։ Եւ գայթակղէին ի նա։ 4 Եւ ասէ ցնոսա Յիսուս. Ոչ է մարգարէ անարգ, բայց եթէ ի գաւառի իւրում եւ յազգատոհմի եւ ի տան իւրում։ 5 Եւ ոչ կարէր անդ եւ ոչ մի ինչ զօրութիւն առնել, բայց սակաւ հիւանդաց ձեռն եդեալ բժշկէր զնոսա։ 6 Եւ զարմանայր վասն անհաւատութեան նոցա։ ԴԶ. Եւ շրջէր շուրջ զգաւառօքն եւ ուսուցանէր։ 7 Եւ կոչեաց առ ինքն զերկոտասանսն, եւ սկսաւ առաքել զնոսա երկուս երկուս, եւ տայր նոցա իշխանութիւն ի վերայ այսոց պղծոց։ 8 Եւ պատուիրեաց նոցա զի մի՛ ինչ բարձցեն ի ճանապարհ, բայց միայն գաւազան. մի՛ պարկ, մի՛ հաց, մի՛ պղինձ ի գօտիս. 9 այլ ագանել հողաթափս, եւ. Մի՛ զգենուցուք, ասէ, երկուս պարեգօտս։ 10 Եւ ասէր ցնոսա. Յոր տուն մտանիցէք, անդէն օթեւանս կալջիք մինչեւ ելանիցէք անտի։ 11 Եւ որ ոչ ընկալցին զձեզ եւ ոչ լուիցեն ձեզ, յորժամ ելանիցէք անտի, թօթափեսջիք զփոշի ոտից ձերոց ի վկայութիւն նոցա։ 12 Եւ ելեալ քարոզէին զի ապաշխարեսցեն։ 13 Եւ դեւս բազումս հանէին, եւ օծանէին իւղով զբազում հիւանդս եւ բժշկէին զնոսա։ ԴԷ. 14 Եւ լուաւ արքայ Հերովդէս, քանզի յայտնի եղեւ անուն նորա, եւ ասէր թէ Յովհաննէս մկրտիչ յարեաւ ի մեռելոց, եւ վասն այնորիկ զօրութիւնք լինին նովաւ։ 15 Այլք ասէին թէ Եղիա է, իսկ այլքն թէ՝ Մարգարէ է, կամ թէ իբրեւ զմի ի մարգարէից։ 16 Իբրեւ լուաւ Հերովդէս, ասէ. Զորոյ ես զգլուխն հատի զՅովհաննու, սա է նա, յարեաւ ի մեռելոց։ 17 Զի ինքն Հերովդէս առաքեաց կալաւ զՅովհաննէս, եւ կապեաց զնա եւ եդ ի բանտի վասն Հերովդիայ կնոջ Փիլիպպոսի եղբօր նորա, զի նա կին արար զնա։ 18 Քանզի ասէր Յովհաննէս ցՀերովդէս թէ՝ Ոչ է օրէն քեզ ունել զկին եղբօր քո։ 19 Եւ Հերովդիա ոխացեալ էր ընդ նմա, եւ կամէր սպանանել զնա եւ ոչ կարէր։ 20 Զի Հերովդէս երկնչէր ի Յովհաննէ, քանզի գիտէր զնա այր արդար եւ սուրբ, եւ սպասէր նմա, եւ լուեալ ի նմանէ՝ բազում ինչ առնէր, եւ քաղցրութեամբ լսէր նմա։ 21 Իբրեւ օր մի լինէր պարապոյ, յորժամ ընթրիս տայր Հերովդէս յաւուր ծննդոց իւրոց նախարարաց իւրոց եւ հազարապետաց եւ մեծամեծաց Գալիլեացւոց. 22 եւ ի մտանել դստերն Հերովդիայ եւ ի կաքաւել, հաճոյ եղեւ Հերովդի եւ բազմականացն. ասէ թագաւորն ցաղջիկն. Խնդրեա յինէն զոր ինչ կամիս, եւ տաց քեզ։ 23 Եւ երդուաւ նմա բազում անգամ՝՝, թէ՝ Զոր ինչ եւ խնդրեսցես դու յինէն տաց քեզ, մինչեւ ցկէս թագաւորութեան իմոյ։ 24 Նա ելեալ ասէ ցմայր իւր. Զի՞նչ խնդրեցից։ Եւ նա ասէ. Զգլուխն Յովհաննու մկրտչի։ 25 Եւ մտեալ անդրէն փութանակի առ թագաւորն՝ ասէ. Կամիմ զի այժմ տացես ինձ վաղվաղակի ի վերայ սկտեղ զգլուխն Յովհաննու մկրտչի։ 26 Եւ տրտմեցաւ յոյժ թագաւորն, այլ վասն երդմանցն եւ կոչնականացն ոչ կամեցաւ անարգել զնա։ 27 Եւ առաքեաց վաղվաղակի թագաւորն դահիճ, եւ հրամայեաց բերել զգլուխն նորա. եւ չոգաւ գլխատեաց զնա ի բանտին, 28 եւ եբեր զգլուխն նորա սկտեղբ եւ ետ ցաղջիկն, եւ աղջիկն տարաւ ետ մօր իւրում։ 29 Իբրեւ լուան աշակերտքն նորա, եկին, բարձին զմարմին նորա եւ եդին ի գերեզմանի։ ԵԿ. 30 Ժողովեցան առաքեալքն առ Յիսուս, եւ պատմեցին նմա զամենայն ինչ զոր արարին եւ զոր ուսուցին։ 31 Եւ ասէ ցնոսա Յիսուս. Եկայք դուք առանձինն յանապատ տեղի, եւ հանգիջիք սակաւ մի։ Զի էին բազումք որ երթային եւ գային, եւ հաց անգամ չժամանէին ուտել։ 32 Եւ գնացին նաւու յանապատ տեղի առանձինն։ 33 Եւ տեսին զնոսա զի երթային, եւ զգացին բազումք. եւ հետի յամենայն քաղաքաց խուռն ընթանային անդր, եւ մերձենային առ նոսա՝՝։ 34 Եւ ելեալ ետես ամբոխ բազում եւ գթացաւ ի նոսա, զի էին իբրեւ ոչխարք որոց ոչ իցէ հովիւ. եւ սկսաւ ուսուցանել զնոսա յոյժ։ 35 Եւ իբրեւ բազում ժամ եղեւ, մատուցեալ աշակերտքն ասէին. Տեղիս անապատ է. մինչդեռ աւուր կայ, 36 արձակեա զժողովուրդսդ, զի երթեալ շուրջ յագարակս եւ ի գեղս գնեսցեն իւրեանց զինչ ուտիցեն՝՝, զի աստ ուտել ինչ ոչ ունին։ 37 Նա պատասխանի ետ եւ ասէ ցնոսա. Դուք տուք դոցա ուտել։ Ասեն ցնա. Երթիցուք գնեսցո՞ւք երկերիւր դահեկանի հաց, եւ տացուք դոցա ուտել։ 38 Ասէ ցնոսա. Քանի՞ նկանակ ունիք, երթայք տեսէք։ Իբրեւ գիտացին, ասեն ցնա. Հինգ՝ եւ երկուս ձկունս։ 39 Եւ հրամայեաց նոցա բազմել երախանս երախանս ի վերայ դալար խոտոյ։ 40 Եւ բազմեցան դասք դասք՝ ուր հարեւր եւ ուր յիսուն։ 41 Եւ առեալ զհինգ նկանակն եւ զերկուս ձկունսն՝ հայեցաւ յերկինս, օրհնեաց, մանրեաց զնկանակսն եւ ետ ցաշակերտսն զի արկցեն նոցա, եւ զերկուս ձկունսն բաշխեաց ամենեցուն։ 42 Կերան եւ յագեցան. 43 եւ բարձին զնշխարսն երկոտասան սակառի լի, եւ ի ձկանց անտի։ 44 Եւ էին որք կերանն իբրեւ արք հինգ հազար։ ԵԲ. 45 Եւ նոյնժամայն ճեպեաց զաշակերտսն մտանել ի նաւ, եւ յառաջագոյն քան զնա երթալ յայնկոյս ի Բեթսայիդա, մինչ ինքն զժողովուրդսն արձակիցէ։ 46 Եւ հրաժարեալ ի նոցանէ ել ի լեառն կալ յաղօթս։ 47 Եւ իբրեւ երեկոյ եղեւ, էր նաւն ի մէջ ծովուն, եւ ինքն ի ցամաքի։ 48 Եւ ետես զնոսա հողմակոծեալս ի վարելն, զի էր հողմն ընդդէմ նոցա. եւ զչորրորդ պահու գիշերոյն գայ առ նոսա գնալով ի վերայ ծովուն, եւ կամէր զանց առնել առ նոքօք։ 49 Նոքա իբրեւ տեսին զի գնայր ի վերայ ծովուն, համարեցան թէ առաչօք ինչ լինիցի, եւ զաղաղակ բարձին։ 50 Քանզի ամենեքեան տեսին զնա եւ խռովեցան. եւ նա անդէն վաղվաղակի խօսեցաւ ընդ նոսա եւ ասէ. Քաջալերեցարուք, ես եմ, մի՛ երկնչիք։ 51 Եւ ել ի նաւն առ նոսա, եւ դադարեաց հողմն. եւ առաւել եւս յիմարեալ էին ի միտս իւրեանց եւ զարմանային յոյժ։ 52 Քանզի եւ ի վերայ հացին ոչ իմացան, զի էր սիրտ նոցա թմբրեալ։ 53 Եւ իբրեւ անցին յայնկոյս, եկին յերկիրն Գեննեսարէթ։ 54 Եւ իբրեւ ելին ի նաւէ անտի, իսկ եւ իսկ ծանեան զնա արք տեղւոյն այնորիկ։ 55 Եւ ընթացեալ այսր անդր ընդ ամենայն գաւառն, սկսան մահճօք բերել զհիւանդս, ուր լսէին թէ անդ իցէ։ 56 Եւ ուր եւ մտանէր ի գեղս կամ ի քաղաքս կամ յագարակս, ի հրապարակս դնէին զախտաժէտս, եւ աղաչէին զնա զի գոնէ ի քղանցս հանդերձից նորա մերձենայցեն. եւ որ միանգամ մերձեցանն՝ փրկեցան։ |