ԱՒԵՏԱՐԱՆ ԸՍՏ ՄԱՐԿՈՍԻ 3 - Գրաբար Աստվածաշունչ (1895)1 Եւ եմուտ միւսանգամ ի ժողովուրդն, եւ էր անդ այր մի որոյ ձեռն գօսացեալ էր։ 2 Եւ սպասէին նմա եթէ բժշկեսցէ զնա ի շաբաթուն, զի չարախօսեսցեն զնմանէ։ 3 Եւ ասէ ցայրն որոյ ձեռնն գօսացեալ էր. Արի, անց ի մէջ։ 4 Եւ ասէ ցնոսա. Զի՞նչ արժան է ի շաբաթու, բարի՞ ինչ գործել եթէ չար առնել, ոգի մի ապրեցուցանե՞լ եթէ կորուսանել։ Եւ նոքա լռեցին։ 5 Եւ հայեցեալ Յիսուսի զնոքօք լի ցասմամբ, տրտմեալ վասն կուրութեան սրտից նոցա՝ ասէ ցայրն. Ձգեա զձեռն քո։ Եւ նա ձգեաց, եւ ողջացաւ ձեռն նորա։ ԳԿ. 6 Եւ ելեալ արտաքս վաղվաղակի փարիսեցիքն Հերովդիանոսօքն հանդերձ, խորհուրդ առնէին վասն նորա թէ զիարդ կորուսցեն զնա։ 7 Իսկ Յիսուս աշակերտօքն իւրովք գնաց ի ծովեզրն. եւ բազում ժողովուրդ ի Գալիլեացւոց երթային զհետ նորա, եւ ի Հրէաստանէ, 8 եւ յԵրուսաղեմէ եւ յայնկոյս Յորդանանու եւ որք ի Տիւրոսէ եւ ի Սիդովնէ, բազում ժողովուրդ իբրեւ լսէին որչափ ինչ առնէր՝ գային առ նա։ 9 Եւ ասէ ցաշակերտսն իւր զի նաւակ մի պատրաստական կայցէ նմա վասն ամբոխին, զի մի՛ նեղեսցեն զնա։ 10 Քանզի զբազումս բժշկեաց. մինչեւ գալ խռնել զնովաւ, զի մերձեսցին առ նա որք ունէին ախտս ինչ։ 11 Եւ այսք պիղծք յորժամ տեսանէին զնա, անկանէին առաջի նորա, աղաղակէին եւ ասէին թէ՝ 12 Դու ես Որդին Աստուծոյ։ Եւ նա յոյժ սաստէր նոցա, զի մի՛ յայտնի առնիցեն զնա։ ԳԲ. 13 Ելանէ ի լեառնն եւ կոչէ առ ինքն զորս ինքն կամեցաւ, եւ չոգան առ նա։ 14 Եւ արար երկոտասանս զի իցեն զնովաւ, եւ զի առաքեսցէ զնոսա քարոզել, 15 եւ ունել իշխանութիւն բժշկելոյ զցաւս եւ հանելոյ զդեւս։ 16 Եւ եդ անուն Սիմովնի՝ Պետրոս, 17 եւ Յակովբու Զեբեդեայ եւ Յովհաննու եղբօրն Յակովբայ՝ եդ նոցա անուանս Բաներեգէս, որ է Որդիք որոտման. 18 եւ զԱնդրէաս, եւ զՓիլիպպոս, եւ զԲարթողոմէոս, եւ զՄատթէոս զմաքսաւորն, եւ զԹովմաս, եւ զՅակովբոս Ալփեայ, եւ զԹադէոս, եւ զՍիմովն Կանանացի, 19 եւ զՅուդա Իսկարիովտացի, որ եւ մատնեացն զնա։ ԳԳ. 20 Գան ի տուն, եւ գայ միւսանգամ ընդ նոսա ժողովուրդն. մինչ զի եւ հաց եւս ոչ ժամանել ուտել նոցա։ 21 Եւ իբրեւ լուան որ իւրքն էին՝ ելին ունել զնա, զի համարէին թէ մոլեգնեալ իցէ։ 22 Եւ դպիրքն որ յԵրուսաղեմէ իջեալ էին՝ ասէին թէ Բէեղզեբուղ գոյ ի դմա, եւ իշխանաւ դիւացն հանէ դա զդեւս։ 23 Եւ կոչեցեալ զնոսա առ ինքն՝ առակօք խօսէր ընդ նոսա. Զիա՞րդ կարէ Սատանայ զՍատանայ հանել։ 24 Եւ արդ եթէ թագաւորութիւն յանձն իւր բաժանեսցի, ոչ կարէ կալ թագաւորութիւնն այն։ 25 Եւ եթէ տուն յանձն իւր բաժանեսցի, ոչ կարէ կալ տունն։ 26 Եւ եթէ Սատանայ ի վերայ անձին իւրոյ յարեաւ եւ բաժանեալ իցէ, ոչ կարէ կալ, այլ վախճանեալ է։ 27 Այլ ոչ ոք կարէ զկարասի հզօրի, մտեալ ի տուն նորա, աւար հարկանել, եթէ ոչ նախ զհզօրն կապիցէ, եւ ապա զտուն նորա աւար հարկանիցէ։ 28 Ամէն ասեմ ձեզ, զի՝ Ամենայն թողցի որդւոց մարդկան մեղք եւ հայհոյութիւնք, որչափ եւ հայհոյեսցեն. 29 բայց որ հայհոյեսցէ զՀոգին Սուրբ, ոչ ունիցի թողութիւն յաւիտեան, այլ պարտապան լիցի յաւիտենիցն մեղաց. 30 զի ասէին թէ՝ Այս պիղծ գոյ ի նմա։ ԳԴ. 31 Գան եղբարքն եւ մայր նորա, եւ արտաքոյ կացեալ՝ յղեցին եւ կոչէին զնա։ 32 Եւ անդ ժողովուրդն շուրջ զնովաւ նստէր. եւ իբրեւ ասացին ցնա. Ահաւասիկ մայր քո եւ եղբարք քո կան արտաքոյ եւ խնդրեն զքեզ, 33 պատասխանի ետ նոցա եւ ասէ. Ո՞վ է իմ մայր կամ եղբարք։ 34 Հայեցաւ շուրջ զիւրեւ զաշակերտսն զի նստէին՝՝, եւ ասէ. Ահաւասիկ մայր իմ եւ եղբարք իմ. 35 զի որ առնիցէ զկամս Աստուծոյ՝ նա է իմ եղբայր եւ քոյր եւ մայր։ |