ԱՒԵՏԱՐԱՆ ԸՍՏ ՄԱՐԿՈՍԻ 15 - Գրաբար Աստվածաշունչ (1895)1 Եւ վաղվաղակի ընդ առաւօտն խորհուրդ արարեալ քահանայապետիցն հանդերձ ծերովքն եւ դպրօք եւ ամենայն ատեանն, կապեցին զՅիսուս եւ տարան մատնեցին Պիղատոսի։ 2 Եւ հարց զնա Պիղատոս եւ ասէ. Դո՞ւ ես թագաւորն Հրէից։ Նա պատասխանի ետ նմա եւ ասէ. Դու ասես։ 3 Եւ չարախօսէին զնմանէ յոյժ քահանայապետքն եւ նա ոչինչ տայր պատասխանի՝՝։ 4 Իսկ Պիղատոս դարձեալ հարցանէր զնա. Ոչի՞նչ տաս պատասխանի, տես քանի՛ ամբաստանեն զքէն։ 5 Եւ Յիսուս այնուհետեւ ոչինչ ետ պատասխանի, մինչեւ զարմանալ յոյժ Պիղատոսի։ 6 Բայց ըստ տօնի արձակէր նոցա զմի ոք զկապեալ, զոր ինքեանք խնդրէին։ 7 Եւ էր որում անուն էր Բարաբբա՝ կապեալ ընդ խռովիչսն, որոց ի խռովելն՝ այր մի սպանեալ էր։ 8 Ի ձայն բարձր սկսաւ աղաղակել ամբոխն եւ խնդրել որպէս սովոր էր, զի արձակեսցէ նոցա զԲարաբբայն՝՝։ 9 Պատասխանի ետ Պիղատոս եւ ասէ ցնոսա. Կամի՞ք զի արձակեցից ձեզ զարքայն Հրէից։ 10 Քանզի գիտէր թէ առ նախանձու մատնեցին զնա քահանայապետքն։ 11 Որք եւ զամբոխն հաւանեցուցին, զի արձակեսցէ նոցա զԲարաբբայն։ 12 Դարձեալ պատասխանի ետ Պիղատոս եւ ասէ ցնոսա. Իսկ զի՞նչ կամիք թէ արարից զարքայն Հրէից։ 13 Եւ նոքա դարձեալ աղաղակէին յուզեալք ի քահանայապետիցն՝՝. Ի խաչ հան զդա։ 14 Ասէ ցնոսա Պիղատոս. Զի՞նչ ինչ չար արարեալ իցէ դորա։ Եւ նոքա առաւել եւս աղաղակէին եւ ասէին. Ի խաչ հան զդա։ 15 Իսկ Պիղատոս իբրեւ զմիտս կամեցաւ հաճել զամբոխին, արձակեաց նոցա զԲարաբբայն, եւ զՅիսուս գան հարեալ ետ ի ձեռս զի ի խաչ ելանիցէ։ 16 Եւ զինուորքն տարան զնա ի ներքս ի գաւիթն ուր հրապարակն էր. եւ կոչեն միանգամայն զամենայն զգունդն, 17 եւ զգեցուցանեն նմա քղամիդ կարմիր եւ՝՝ ծիրանիս, եւ եդին ի գլուխ նորա պսակ արարեալ ի փշոց։ 18 Եւ սկսան ողջոյն տալ նմա եւ ասել. Ողջ եր, արքայդ Հրէից։ 19 Եւ ծեծէին զգլուխն եղեգամբ, եւ թքանէին ընդ երեսս, եւ ի ծունր իջեալ երկիր պագանէին նմա։ 20 Եւ իբրեւ կատակեցին զնա, մերկացուցին զքղամիդն եւ՝՝ զծիրանիս եւ զգեցուցին նմա զիւր հանդերձն, եւ ածին արտաքս զի ի խաչ հանցեն զնա։ 21 Եւ ունէին պահակ զՍիմովն Կիւրենացի, որ ընդ այն անցանէր՝ եկեալ յագարակէ, զհայրն Աղեքսանդրի եւ Ռուփայ, զի բարձցէ զխաչափայտն նորա։ 22 Եւ ածեն զնա ի Գողգոթա, տեղի մի որ թարգմանի Տեղի կառափելոյ։ 23 Եւ տային նմա գինի զմռսեալ, եւ նա ոչ առ։ 24 Եւ հանեն զնա ի խաչ, եւ բաժանեցին զհանդերձս նորա, արկեալ վիճակս ի վերայ թէ ո զինչ առնուցու։ 25 Էր ժամ երրորդ եւ հանին զնա ի խաչ։ 26 Եւ էր գիր վնասու նորա գրեալ թէ՝ Թագաւոր է Հրէից։ 27 Եւ ընդ նմա հանին ի խաչ երկուս աւազակս, մի ընդ աջմէ եւ մի ընդ ահեկէ նորա։ 28 Եւ լցաւ գիրն որ ասէ թէ՝ Ընդ անօրէնս համարեցաւ։ 29 Եւ որք անցանէինն՝ հայհոյէին զնա շարժեալ զգլուխս իւրեանց եւ ասէին. Վա՜հ, որ քակէիր զտաճարն եւ զերիս աւուրս շինէին. 30 ապրեցո զանձն քո եւ էջ ի խաչէդ։ 31 Նոյնպէս եւ քահանայապետիցն այպն արարեալ ընդ միմեանս հանդերձ դպրօքն՝ ասէին. Զայլս ապրեցոյց, զանձն ոչ կարէ ապրեցուցանել։ 32 Քրիստոսդ, արքայդ Իսրայելի, իջցէ այժմ ի խաչէ այտի, զի տեսցուք եւ հաւատասցուք դմա։ Եւ որ ընդ նմա ի խաչն ելեալ էին՝ նախատէին զնա։ 33 Եւ իբրեւ վեց ժամ եղեւ, խաւար կալաւ զամենայն երկիր մինչեւ ցինն ժամ։ 34 Եւ յիններորդ ժամուն աղաղակեաց Յիսուս ի ձայն մեծ եւ ասէ. Էլի, Էլի՝՝, լա՞մա սաբաքթանի. որ թարգմանի. Աստուած իմ, Աստուած իմ, ընդէ՞ր թողեր զիս։ 35 Եւ ոմանք ի նոցանէ որ շուրջն կային զնովաւ՝ իբրեւ լուան, ասէին թէ զԵղիա կարդայ։ 36 Եւ ընթացեալ մի ոմն՝ ելից սպունգ մի քացախով, եւ հարեալ յեղեգան՝ տայր ըմպել նմա, եւ ասէ. Թոյլ տուր տեսցուք, գա՞յ Եղիա իջուցանել զդա։ 37 Եւ Յիսուս արձակեաց ձայն մեծ եւ եհան զոգի։ 38 Եւ վարագոյր տաճարին պատառեցաւ յերկուս ի վերուստ մինչեւ ի խոնարհ։ 39 Եւ տեսեալ հարիւրապետին որ կայր անդ թէ աղաղակեաց եւ եհան զոգի, ասէ. Արդարեւ այրս այս Որդի Աստուծոյ էր։ 40 Էին եւ կանայք որ հայէին ի հեռաստանէ, յորս էր Մարիամ Մագդաղենացի եւ Մարիամ Յակովբու փոքրկան եւ Յովսեայ մայրն եւ Սողովմէ. 41 որք յորժամ էրն ի Գալիլեա, զհետ շրջէին նորա եւ պաշտէին զնա. եւ այլ բազում կանայք որ ընդ նմա իսկ ելեալ էին յԵրուսաղէմ։ 42 Եւ իբրեւ երեկոյ եղեւ, քանզի ուրբաթ էր որ ի շաբաթն մտանէր, 43 եկեալ Յովսէփ որ յԱրիմաթեայն էր, այր պարկեշտ նախարար, որ եւ ինքն իսկ ակն ունէր արքայութեանն Աստուծոյ, համարձակեցաւ եմուտ առ Պիղատոս, եւ խնդրեաց զմարմինն Յիսուսի։ 44 Եւ Պիղատոս զարմացաւ թէ այնչափ վաղ մեռաւ. եւ կոչեցեալ առ ինքն զհարիւրապետն՝ եհարց զնա եւ ասէ թէ՝ Արդարեւ այնչափ վա՞ղ մեռաւ։ 45 Եւ իբրեւ ստուգեաց ի հարիւրապետէ անտի, շնորհեաց զմարմինն Յովսեփայ։ 46 Եւ Յովսէփ գնեաց կտաւ, եւ իջուցեալ զնա՝ պատեաց կտաւովն եւ եդ ի գերեզմանի զոր էր փորեալ ի վիմէ. եւ թաւալեցոյց վէմ մի ի դուռն գերեզմանին։ 47 Իսկ Մարիամ Մագդաղենացի եւ Մարիամ Յակովբայ եւ Յովսեայ տեսին զտեղին ուր եդաւ։ |