ԱՒԵՏԱՐԱՆ ԸՍՏ ՄԱՐԿՈՍԻ 12 - Գրաբար Աստվածաշունչ (1895)1 Եւ սկսաւ խօսել ընդ նոսա առակօք եւ ասել՝՝. Այր մի տնկեաց այգի եւ ած շուրջ զնովաւ ցանգ, եւ գուբ հնձան փորեաց եւ շինեաց աշտարակ, եւ ետ զնա ցմշակս եւ գնաց ի տարաշխարհ։ 2 Եւ առաքեաց առ մշակսն ի ժամանակի ծառայ մի, զի ի մշակաց անտի առցէ ի պտղոյ այգւոյն։ 3 Եւ նոցա կալեալ՝ գան հարին զնա եւ արձակեցին ունայն։ 4 Դարձեալ առաքեաց առ նոսա այլ ծառայ, եւ զնա կառափնատեցին եւ արձակեցին անարգեալ։ 5 Եւ դարձեալ այլ առաքեաց, եւ զնա սպանին. եւ զբազումս այլս՝ զոմանս հարկանէին եւ զոմանս սպանանէին։ 6 Ապա որդի մի էր իւր սիրելի, զնա առաքեաց առ նոսա յետոյ, եւ ասէ. Թերեւս ամաչեսցեն յորդւոյ աստի իմմէ։ 7 Իսկ մշակքն իբրեւ տեսին զնա թէ գայր, ասեն ցմիմեանս. Սա է ժառանգն, եկայք սպանցուք զսա, եւ մեր լիցի ժառանգութիւնն։ 8 Եւ կալեալ զնա սպանին եւ հանին արտաքոյ այգւոյն։ 9 Արդ զի՞նչ արասցէ տէր այգւոյն. եկեսցէ եւ կորուսցէ զմշակսն, եւ տացէ զայգին ի ձեռս այլոց։ 10 Եւ ո՞չ զգիրն զայն իցէ ընթերցեալ ձեր, թէ՝ Զվէմն զոր անարգեցին շինողքն, նա եղեւ գլուխ անկեան. 11 ի Տեառնէ եղեւ այս, եւ է սքանչելի յաչս մեր։ 12 Եւ խնդրէին զնա ունել, եւ երկեան ի ժողովրդենէ անտի, զի գիտացին թէ առ նոսա ասաց զառակն. եւ թողին զնա եւ գնացին։ 13 Եւ առաքեն առ նա զոմանս ի փարիսեցւոց անտի եւ ի Հերովդիանոսաց, զի զնա որսասցեն բանիւ։ 14 Եւ նոքա եկեալ հարցանէին զնա նենգութեամբ եւ՝՝ ասէին. Վարդապետ, գիտեմք զի ճշմարիտ ես, եւ ոչինչ փոյթ է քեզ զումեքէ. զի ոչ հայիս յերեսս մարդկան, այլ ճշմարտութեամբ զճանապարհն Աստուծոյ ուսուցանես. արդ ասա մեզ,՝՝ արժա՞ն է հարկ տալ կայսեր եթէ ոչ. տացո՞ւք, թէ ոչ տացուք։ 15 Եւ Յիսուս գիտաց զկեղծաւորութիւն նոցա, ասէ ցնոսա. Զի՞ փորձէք զիս, կեղծաւորք. բերէք ինձ դահեկան մի զի տեսից։ 16 Եւ նոքա բերին. եւ ասէ ցնոսա. Ո՞յր է պատկերս այս կամ գիր։ Եւ նոքա ասեն ցնա. Կայսեր։ 17 Պատասխանի ետ Յիսուս եւ ասէ ցնոսա. Երթայք, տուք զկայսերն կայսեր, եւ զԱստուծոյն՝ Աստուծոյ։ Եւ զարմացան ընդ նա։ ԷԴ. 18 Գան առ նա սադուկեցիքն որ ասեն թէ՝ Չիք յարութիւն. հարցանէին ցնա եւ ասէին. 19 Վարդապետ, Մովսէս գրեաց մեզ եթէ ուրուք եղբայր մեռանիցի եւ թողուցու կին եւ որդի ոչ թողուցու, զի առցէ եղբայր նորա զկինն նորա, եւ յարուսցէ զաւակ եղբօր իւրում։ 20 Արդ եղբարք եւթն էին առ մեզ՝՝. առաջինն ա՛ռ կին եւ մեռաւ, եւ ոչ եթող զաւակ։ 21 Եւ երկրորդն առ զնոյն եւ մեռաւ, եւ ոչ նա եթող զաւակ. նոյնպէս եւ երրորդն առ զնոյն։ 22 Եւ եւթնեքեան իսկ՝ եւ ոչ թողին զաւակ. յետ ամենեցուն մեռաւ եւ կինն։ 23 Արդ ի յարութեանն յորժամ յառնիցեն, ո՞յր ի նոցանէ լինիցի կինն. զի եւթնեքեան կալան զնա կին։ 24 Պատասխանի ետ Յիսուս եւ ասէ ցնոսա. Ո՞չ վասն այդորիկ իսկ մոլորեալ էք, զի ոչ գիտէք զԳիրս եւ ոչ զզօրութիւնն Աստուծոյ։ 25 Զի յորժամ ի մեռելոց յարիցեն, ոչ արք կանայս առնեն, եւ ոչ կանայք արանց լինին, այլ իբրեւ զհրեշտակս իցեն որ յերկինսն են։ 26 Այլ վասն յարութեան մեռելոց զի յառնեն, ո՞չ իցէ ընթերցեալ ձեր ի գիրսն Մովսիսի ի մորենւոջն, որպէս ասաց ցնա Աստուած. Ես եմ, ասէ, Աստուած Աբրահամու, Աստուած Իսահակայ եւ Աստուած Յակովբայ։ 27 Եւ ոչ է Աստուած մեռելոց, այլ՝ կենդանեաց. եւ արդ դուք յոյժ մոլորեալ էք։ 28 Եւ մատուցեալ մի ոմն ի դպրացն՝ լսէր նոցա մինչ վիճէինն. իբրեւ ետես թէ բարւոք ետ նոցա զպատասխանին, եհարց ցնա եւ ասէ՝՝. Ո՞ր պատուիրան է առաջին։ 29 Եւ Յիսուս ասէ ցնա. Առաջին քան զամենայն. Լուր, Իսրայէլ, Տէր Աստուած մեր Տէր մի է. 30 եւ սիրեսցես զՏէր Աստուած քո յամենայն սրտէ քումմէ, եւ յամենայն անձնէ քումմէ, եւ յամենայն մտաց քոց, եւ յամենայն զօրութենէ քումմէ. այս է առաջին պատուիրան։ 31 Եւ երկրորդն նման սմին. Սիրեսցես զընկեր քո իբրեւ զանձն քո. մեծ քան զսոսա այլ պատուիրան ոչ գոյ։ 32 Եւ ասէ ցնա դպիրն. Բարւոք է, վարդապետ, ճշմարտութեամբ ասացեր թէ մի է Աստուած, եւ ոչ գոյ այլ բաց ի նմանէ. 33 եւ սիրելն զնա յամենայն սրտէ եւ յամենայն զօրութենէ եւ յամենայն մտաց, եւ սիրելն զընկերն իբրեւ զանձն, առաւել է քան զողջակէզս եւ զզոհս։ 34 Եւ տեսեալ Յիսուսի թէ իմաստութեամբ ետ զպատասխանին՝ ասէ ցնա. Չես հեռի յարքայութենէ Աստուծոյ։ Եւ ոչ եւս ոք իշխէր ինչ հարցանել զնա։ ԷԵ. 35 Պատասխանի ետ Յիսուս եւ ասէ, մինչ ուսուցանէր ի տաճարին. Զիա՞րդ ասեն դպիրքն թէ Քրիստոսն որդի Դաւթի է։ 36 Եւ ինքն Դաւիթ Հոգւովն Սրբով ասէ. Ասաց Տէր ցՏէր իմ. Նիստ ընդ աջմէ իմմէ, մինչեւ եդից զթշնամիս քո պատուանդան ոտից քոց։ 37 Արդ եթէ ինքն իսկ Դաւիթ զնա Տէր կոչէ, զիա՞րդ իցէ որդի նորա։ Եւ բազում ժողովուրդ լսէր նմա քաղցրութեամբ։ 38 Եւ ասէր ուսուցանելով՝՝ ի վարդապետութեան իւրում. Զգոյշ լերուք ի դպրաց անտի, որ կամին ի հանդերձս երեւելիս շրջել, զնախողջոյնս խնդրել ի հրապարակս, 39 եւ զնախաթոռս ի ժողովուրդս, եւ զգահագլուխս յընթրիս։ 40 Որ ուտեն զտունս այրեաց, պատճառանօք յերկարեալ զաղօթս, զի աւելի եւս դատաստանս ընկալցին։ 41 Կայր Յիսուս ընդդէմ գանձանակին, տեսանէր թէ զիա՛րդ ժողովուրդն արկանէր պղինձ ի գանձանակն. եւ բազում մեծատունք արկին բազում ինչ։ 42 Եկն այրի մի եւ արկ երկուս լումայս, որ է նաքարակիտ մի։ 43 Եւ կոչեցեալ առ ինքն զաշակերտսն իւր ասէ ցնոսա. Ամէն ասեմ ձեզ, զի այրին այն տառապեալ շատ արկ քան զամենեսեան որ արկին ի գանձանակն։ 44 Քանզի ամենեքին յաւելորդաց իւրեանց արկին, այլ նա ի չքաւորութենէ իւրմէ՝ զամենայն ինչ զոր ունէր արկ գոյիւ չափ զկեանս իւր։ |