ՄԱՐԳԱՐԷՈՒԹԻՒՆ ՄԻՔԻԱՅ 7 - Գրաբար Աստվածաշունչ (1895)1 Վա՜յ ինձ, զի եղէ իբրեւ զհասկաքաղ ի հունձս, եւ իբրեւ զճռաքաղ ի կութս. եւ ոչ գոյր ողկոյզ յառաջին բերոյն ուստի ուտէի։ 2 Վա՜յ անձին իմում, զի կորեաւ՝՝ երկիւղած յերկրէ, եւ ոչ գոյ ուղիղ ի մէջ մարդկան. ամենեքին արեամբ դատին՝՝, իւրաքանչիւր զընկեր իւր նեղելով նեղեն՝՝։ 3 Զձեռս իւրեանց պատրաստեն ի չար. իշխանն խնդրէ, եւ դատաւորն խօսի բանս խաղաղութեան ըստ ցանկութեան անձին իւրոյ. 4 եւ հանից զբարութիւն նոցա իբրեւ զցեց՝ որ ուտէ եւ շրջի ի վերայ կանոնի յաւուր այցելութեան. վա՜յ վա՜յ, վրէժխնդրութիւնք քո եկին հասին՝՝. արդ եղիցին լալիք նոցա։ 5 Մի՛ հաւատայք սիրելեաց, եւ մի՛ յուսայք յիշխանս. եւ յանկողնակցէ քումմէ զգոյշ լեր պատմել ինչ նմա։ 6 Զի որդի անարգէ զհայր, եւ դուստր յարիցէ ի վերայ մօր իւրոյ, նու ի վերայ սկեսրի իւրոյ, եւ թշնամիք առն՝ ընտանիք իւր։ 7 Այլ ես Տեառն ակն կալայց, սպասեցից Աստուծոյ փրկչի իմոյ, եւ լուիցէ ինձ Տէր Աստուած իմ։ 8 Մի՛ ոտնհար լինիր ինձ, թշնամի իմ, զի գլորեցայ, միւսանգամ կանգնեցայց. զի թէ նստայց ի խաւարի՝ Տէր է իմ լոյս։ 9 Բարկութեան Տեառն համբերից, զի մեղայ նմա, մինչեւ արդարացուսցէ զդատաստան իմ, եւ արասցէ ինձ իրաւունս, եւ հանցէ զիս ի լոյս, եւ տեսից զարդարութիւն նորա։ 10 Եւ տեսցէ թշնամին իմ, եւ ծածկեսցէ զնա ամօթ, որ ասէր ցիս. Ո՞ւր է Տէր Աստուած քո. աչք իմ տեսցեն ի նա. արդ եղիցի կոխան իբրեւ զկաւ ի ճանաարհի։ 11 Օր ծեփոյ աղիւսոյ, եւ ջնջումն քո եղիցի օրն այն. մերժեսցէ զիրաւունս քո օրն այն։ 12 Եւ քաղաքք քո եկեսցեն ի պաշարումն եւ յաւար Ասորեստանեայց. եւ քաղաքք քո ամուրք՝ ի բաժինս, ի Ծուրայ՝՝ մինչեւ ցԳետն, եւ ի ծովէ մինչեւ ի ծով, եւ ի լեռնէ մինչեւ ցլեառն։ 13 Եւ եղիցի երկիրն յապականութիւն հանդերձ բնակչօքն իւրովք ի պտղոյ գործոց նոցա։ 14 Արածեա զժողովուրդ քո գաւազանաւ ցեղիցդ քոց, եւ զխաշինս՝՝ ժառանգութեան քո, որ բնակեալ են առանձինն յանտառի ի մէջ Կարմեղայ, արածեսցին ի Բասան, եւ ի Գաղաադ ըստ աւուրցն յաւիտենից։ 15 Ըստ աւուրց ելիցն քոց յերկրէն Եգիպտացւոց ցուցից նոցա սքանչելիս։ 16 Տեսցեն հեթանոսք եւ ամաչեսցեն յամենայն զօրութենէ իւրեանց. դիցեն զձեռս ի վերայ բերանոց իւրեանց, եւ ականջք նոցա խլասցին։ 17 Լիզեսցեն զհող իբրեւ օձք որ սողին ընդ երկիր, խռովեսցին ի պաշարման իւրեանց, եւ՝՝ ի Տեառնէ Աստուծոյ մերմէ զարհուրեսցին, եւ երկիցեն ի քէն։ 18 Ո՞վ է Աստուած իբրեւ զքեզ որ բառնայ զանօրէնութիւնս, եւ զանց առնէ զանիրաւութեամբք մնացորդաց երկրի ժառանգութեան իւրոյ, եւ ոչ ունի ի վկայութիւն՝՝ զբարկութիւն իւր, զի կամեցող ողորմութեան է։ 19 Դարձցի եւ գթասցի ի մեզ, եւ ընկղմեսցէ զմեղս մեր. եւ ընկեսցէ՝՝ ի խորս ծովու զամենայն զանօրէնութիւնս մեր։ 20 Տացէ՝՝ ճշմարտութիւն Յակոբայ, ողորմութիւն՝ Աբրահամու, որպէս երդուաւ՝՝ հարցն մերոց ըստ աւուրցն առաջնոց։ |