ՄԱՐԳԱՐԷՈՒԹԻՒՆ ՄԻՔԻԱՅ 1 - Գրաբար Աստվածաշունչ (1895)1 Եւ եղեւ բան Տեառն առ Միքիէ Մորստացի՝ յաւուրս Յովաթամայ եւ Աքազու եւ Եզեկեայ՝ թագաւորաց Յուդայ, զոր ետես ի վերայ Շամրնի եւ ի վերայ Երուսաղեմի։ 2 Լուարուք, ժողովուրդք ամենայն, եւ ունկն դիցէ երկիր եւ ամենայն բնակիչք նորա. եւ եղիցի Տէր Աստուած ի միջի ձերում ի վկայութիւն, Տէր ի տանէ սրբոյ իւրմէ։ 3 Զի ահաւասիկ խաղասցէ ի տեղւոջէ իւրմէ, իջցէ եւ հասցէ ի վերայ բարձանց երկրի։ 4 Եւ շարժեսցին լերինք ի ներքոյ նորա, եւ ձորք հալեսցին իբրեւ զմոմ առաջի հրոյ, եւ իբրեւ զջուր հոսեալ ընդ զառիվայր։ 5 Վասն ամպարշտութեանցն Յակոբու է այն ամենայն, եւ վասն մեղաց տանն Իսրայելի. իսկ արդ ո՞վ է ամպարշտութիւնն Յակոբայ, թէ ոչ Շամրին. եւ ո՞վ է մեղք տանն՝՝ Յուդայ, եթէ ոչ Երուսաղէմ։ 6 Եւ եդից զՇամրին իբրեւ զտաղաւար մրգապահաց ագարակի՝՝, եւ ի տունկ այգւոյ, եւ կործանեցից ի խորխորատ զվէմս նորա, եւ զհիմունս նորա մերկացուցից։ 7 Եւ զամենայն դրօշեալս նորա կոտորեսցեն, եւ զամենայն արձանս նորա այրեսցեն հրով. եւ զամենայն կուռս նորա արարից յապականութիւն. զի ի կապինաց պոռնկութեան ժողովեաց, եւ ի կապինաց պոռնկութեան ամփոփեաց։ 8 Վասն այնորիկ կոծեսցի եւ ողբասցի, եւ գնասցէ մերկ եւ բոկ, եւ արասցէ՝՝ կոծ իբրեւ զվիշապաց, եւ սուգ իբրեւ զդստերաց համբարեաց։ 9 Զի սաստկացան հարուածք նորա. քանզի հասին մինչեւ ի Յուդա, եւ մերձեցան մինչեւ ի դրունս ժողովրդեան իմոյ եւ յԵրուսաղէմ։ 10 Որ ի Գէթդ էք՝ մի՛ մեծաբանէք, եւ որ յԱկկարիմդ էք՝ մի՛ նորոգէք ի տանէ զկատակութիւն. հող ի գլուխ լերուք ի վերայ կատակութեանց ձերոց։ 11 Բնակեալն բարութեամբ ո՞չ ել ի քաղաքաց իւրոց. բնակիչք Սենարայ, կոծ առէք ի վերայ տանն որ մերձ է առ նա. բարձցէ ի ձէնջ զհարուածս ցաւոց։ 12 Ո՞վ արար սկիզբն բարեաց բնակելոյն ի մէջ ցաւոց՝՝. զի իջին չարիք ի Տեառնէ ի վերայ դրանցն Երուսաղեմի։ 13 Շաչիւն կառաց եւ դրնդիւն երիվարաց՝՝, բնակիչդ Լաքիսայ, նա է առաջնորդ մեղաց դստեր Սիոնի. զի ի քեզ գտան ամպարշտութիւնք Իսրայելի։ 14 Վասն այնորիկ տացէ արձակեալս մինչեւ ի ժառանգութիւն Գեթայ, զտունս սնոտիս, ի նանիր եղեն՝՝ թագաւորացն Իսրայելի. 15 մինչեւ ի ժառանգիչս քո ածցեն բնակիչքդ Լաքիսայ ժառանգութեամբ՝՝. մինչեւ յՈդողամ հասցէ փառք դստեր Սիոնի՝՝։ 16 Գերծիր եւ կտրեա ի վերայ փափուկ որդւոցն քոց, լայնեա զխզումն քո իբրեւ զարծուոյ, զի գերեցան ի քէն։ |