ԱՒԵՏԱՐԱՆ ԸՍՏ ՂՈՒԿԱՍՈՒ 8 - Գրաբար Աստվածաշունչ (1895)ԳԵ. 1 Եւ եղեւ յետ այնորիկ եւ ինքն շրջէր ընդ քաղաքս եւ ընդ գեղս, քարոզէր եւ աւետարանէր զարքայութիւն Աստուծոյ, եւ երկոտասանքն ընդ նմա. 2 եւ կանայք ոմանք որ բժշկեալ էին յայսոց չարաց եւ ի հիւանդութեանց. Մարիամ որ կոչէր Մագդաղենացի, յորմէ եւթն դեւն ելեալ էր։ 3 Եւ Յովաննա կին Քուզայ՝ հազարապետին Հերովդի, եւ Շուշան եւ այլք բազումք, որք պաշտէին զնա յընչից իւրեանց։ 4 Եւ ի ժողովել բազում ժողովրդոց, եւ ըստ քաղաքաց քաղաքաց եկելոցն առ նա, ասէ առակաւ։ 5 Ել սերմանացան սերմանել զսերմանիս իւր. եւ ի սերմանելն իւրում էր որ անկաւ առ ճանապարհաւ եւ եղեւ կոխան, եւ թռչունք երկնից կերան զնա։ 6 Եւ այլն անկաւ յապառաժի. եւ ընդ բուսանելն՝ չորացաւ առ ի չգոյէ հիւթոյ։ 7 Եւ այլն անկաւ ի մէջ փշոց, եւ ընդ նմին բուսեալ փշոցն՝ հեղձուցին զնա։ 8 Եւ այլն անկաւ յերկիր բարի եւ պարարտ՝՝, եւ բուսեալ՝ արար պտուղ հարիւրապատիկ։ Զայս իբրեւ խօսեցաւ, ասէ. Որ ունիցի ականջս լսելոյ լուիցէ։ 9 Հարցանէին զնա աշակերտքն թէ՝ Զի՞նչ իցէ առակն։ 10 Եւ նա ասէ. Ձեզ տուեալ է գիտել զխորհուրդս արքայութեան Աստուծոյ, բայց այլոցն առակօք. զի տեսցեն եւ մի՛ տեսցեն, լուիցեն եւ մի՛ իմասցին։ 11 Բայց առակն այս ինչ է. Սերմն բանն Աստուծոյ է։ 12 Եւ որք առ ճանապարհաւն՝ այնոքիկ են որ լսենն, եւ ապա գայ Սատանայ հանէ զբանն ի սրտից նոցա, զի մի՛ հաւատասցեն եւ ապրեսցին։ 13 Եւ որք յապառաժին, որք յորժամ լսիցեն, խնդութեամբ ընդունին զբանն, եւ արմատս ոչ ունիցին. որք առ ժամանակ մի հաւատան, եւ ի ժամանակի փորձութեան հեռանան։ 14 Իսկ որ ի մէջ փշոցն անկաւ՝ նոքա են, որ իբրեւ լսեն զբանն, եւ ի հոգս եւ ի մեծութիւն եւ ի ցանկութիւն աշխարհիս զբաղեալ, հեղձնուն եւ անպտուղ լինին։ 15 Իսկ որ յերկիրն պարարտ, որոց բարւոք եւ զուարթագին սրտիւ լուեալ զբանն՝ ընդունին, եւ տան պտուղ համբերութեամբ։ 16 Ոչ ոք լուցանէ ճրագ, եւ թաքուցանէ ընդ կարասեաւ կամ դնէ ընդ մահճօք. այլ ի վերայ աշտանակի դնէ, զի որ մտանեն՝ զլոյս տեսցեն։ 17 Չիք ինչ ծածուկ որ ոչ յայտ լիցի. եւ ոչ գաղտնի՝ որ ոչ ծանիցի եւ եկեսցէ ի յայտ։ 18 Տեսէք այսուհետեւ զիարդ լսէքդ. զի ոյր գուցէ՝ տացի նմա, եւ ոյր ոչն գուցէ, եւ զոր կարծէն թէ ունիցի՝ բարձցի ի նմանէ։ 19 Եկին առ նա մայրն եւ եղբարք իւր, եւ ոչ կարէին հասանել ի նա վասն բազմութեանն։ 20 Ազդ եղեւ նմա եւ ասեն. Մայր քո եւ եղբարք քո կան արտաքոյ եւ կամին զքեզ տեսանել։ 21 Եւ ասէ ցնոսա. Մայր իմ եւ եղբարք իմ սոքա են, որ զբանն Աստուծոյ լսեն եւ առնեն։ ԳԶ. 22 Եւ եղեւ ի միում աւուրց ինքն ել ի նաւ եւ աշակերտքն նորա, եւ ասէ ցնոսա. Եկայք, անցցուք յայնկոյս ծովակիս։ Եւ գնացին։ 23 Եւ մինչդեռ նաւէին, ի քուն եմուտ. եւ էջ մրրիկ հողմոյ ի ծովակն եւ ուռնոյր, եւ տագնապէին։ 24 Մատուցեալ զարթուցին զնա եւ ասեն. Վարդապետ, վարդապետ, կորնչիմք աւասիկ։ Եւ նա յարուցեալ սաստեաց հողմոյն եւ խռովութեան ջրոցն, եւ հանդարտեցին, եւ եղեւ խաղաղութիւն։ 25 Ասէ ցնոսա. Ո՞ւր են հաւատք ձեր։ Եւ զահի հարեալ զարմացան եւ ասէին ցմիմեանս. Ո՞վ արդեւք իցէ սա, զի եւ հողմոց եւ ջրոց հրաման տայ, եւ հնազանդին սմա։ 26 Եւ նաւեցին իջին յաշխարհն Գերգեսացւոց, որ է յայնկոյս հանդէպ Գալիլեայ։ 27 Եւ ընդ ելանելն նորա ի ցամաք, պատահեաց այր մի ի քաղաքէն, յորում էին դեւք. եւ բազում ժամանակս չէր հանդերձ զգեցեալ եւ ոչ ի տան բնակեալ, այլ ի գերեզմանս։ 28 Եւ տեսեալ զՅիսուս, աղաղակեաց եւ անկաւ առաջի նորա, եւ ասէ մեծաձայն. Զի՞ կայ իմ եւ քո, Յիսուս, Որդի Աստուծոյ Բարձրելոյ, աղաչեմ զքեզ, մի՛ տանջեր զիս։ 29 Քանզի հրաման տայր այսոյն պղծոյ ելանել ի մարդոյ անտի. զի բազում ժամանակս յափշտակեալ էր զնա, եւ կապէր ի շղթայս, եւ պահէր յերկաթս, եւ խզէր զկապանսն, եւ վարէր ի դիւէն յանապատ։ 30 Եհարց ցնա Յիսուս եւ ասէ. Զի՞նչ անուն է քեզ։ Եւ նա ասէ. Լէգէովն։ Զի դեւք բազումք մտեալ էին ի նա։ 31 Եւ աղաչէին զնա զի մի՛ հրաման տացէ նոցա երթալ յանդունդս։ 32 Եւ էր անդ երամակ մի խոզից բազմաց արօտական ի լերինն, եւ աղաչեցին զնա զի հրաման տացէ նոցա մտանել ի նոսա. եւ հրամայեաց նոցա։ 33 Եւ ելեալ դեւքն յառնէն մտին ի խոզեանն, եւ դիմեաց երամակն ի գահէ անտի ի ծովակն եւ հեղձաւ։ 34 Իբրեւ տեսին խոզարածքն զիրսն որ եղեն՝ փախեան, եւ պատմեցին ի քաղաքին եւ յագարակսն։ 35 Եւ իբրեւ ելին տեսանել զգործսն, եւ եկին առ Յիսուս, եւ գտին զայրն՝ ուստի դեւքն ելեալ էին, զգեցեալ եւ զգաստացեալ նստէր առ ոտսն Յիսուսի, եւ երկեան։ 36 Պատմեցին նոցա որոց տեսեալն էր թէ զիարդ փրկեցաւ դիւահարն։ 37 Եւ աղաչէր զնա ամենայն բազմութիւնն շուրջ զկողմամբքն Գերգեսացւոց՝ գնալ ի սահմանացն նոցա՝՝, քանզի ահիւ մեծաւ տագնապէին. եւ նա մտեալ ի նաւ՝ դարձաւ անդրէն։ 38 Աղաչէր զնա այրն ուստի դեւքն ելեալ էին՝ շրջել ընդ նմա. արձակեաց զնա եւ ասէ. 39 Դարձ ի տուն քո եւ պատմեա զոր միանգամ արար քեզ Աստուած։ Գնաց ի քաղաքն եւ քարոզէր զոր ինչ արար նմա Յիսուս։ 40 Եւ իբրեւ դարձաւ անդրէն Յիսուս, ընկալաւ զնա ժողովուրդն, քանզի ամենեքեան ակն ունէին նմա։ 41 Եւ ահա եկն այր մի որում անուն էր Յայրոս, եւ նա էր իշխան ժողովրդեանն, անկեալ առ ոտսն Յիսուսի՝ աղաչէր զնա մտանել ի տուն նորա. 42 զի դուստր միամօր էր նորա ամաց իբրեւ երկոտասանից, եւ էր մերձ ի մահ. եւ ընդ երթալն նորա ժողովուրդքն նեղէին զնա։ 43 Եւ կին մի էր ի տեռատեսութեան արեան յամաց երկոտասանից, որում ոչ էր լիեալ հնար յումեքէ բժշկել։ 44 Մատուցեալ յետոյ մերձեցաւ ի քղանցս հանդերձի նորա. եւ նոյնժամայն եկաց բղխումն արեան նորա։ 45 Եւ ասէ Յիսուս. Ո՞վ է որ մերձեցաւն յիս։ Իբրեւ ամենեքեան ուրանային, ասէ Պետրոս եւ որ ընդ նմա էին. Վարդապետ, ժողովուրդքդ պնդեն եւ նեղեն զքեզ։ 46 Եւ ասէ Յիսուս. Ոմն մերձեցաւ յիս, քանզի գիտացի եթէ զօրութիւն ել յինէն։ 47 Իբրեւ ետես կինն եթէ ոչ ծածկեցաւ ի նմանէ, եկն դողալով եւ անկաւ առաջի նորա, թէ վասն որոյ իրաց մերձեցաւ ի նա՝ պատմեաց առաջի ամենայն ժողովրդեանն, եւ թէ որպէս բժշկեցաւ առժամայն։ 48 Եւ ասէ. Քաջալերեաց, դուստր, հաւատք քո կեցուցին զքեզ, երթ ի խաղաղութիւն։ 49 Եւ մինչդեռ նա խօսէր, գայ ոմն ի տանէ ժողովրդապետին եւ ասէ ցնա. Մեռաւ դուստրն քո, մի՛ ինչ աշխատ առներ զդա։ 50 Իսկ Յիսուս իբրեւ լուաւ, պատասխանի ետ նմա եւ ասէ. Մի՛ երկնչիր, միայն հաւատա, եւ կեցցէ։ 51 Եւ մտեալ ի տունն՝ ոչ զոք եթող մտանել, բայց միայն զՊետրոս եւ զՅակովբոս եւ զՅովհաննէս եւ զհայր մանկանն եւ զմայր նորա։ 52 Լային ամենեքեան եւ կոծէին զնա. եւ նա ասէ. Մի՛ լայք, զի չէ մեռեալ, այլ ննջէ։ 53 Եւ նոքա ծաղր առնէին զնա, զի գիտէին թէ մեռաւ։ 54 Եւ նորա հանեալ զամենեսին արտաքս, 55 կալաւ զձեռանէ նորա, բարբառեցաւ եւ ասէ. Արի, կաց, մանուկ դու։ 56 Եւ դարձաւ ոգի նորա, եւ կանգնեցաւ վաղվաղակի. եւ հրամայեաց տալ նմա ուտել։ 57 Եւ զարմացան ծնողքն նորա. եւ նա պատուիրէր մի՛ ումեք ասել որ ինչ եղեւն։ |