ԱՒԵՏԱՐԱՆ ԸՍՏ ՂՈՒԿԱՍՈՒ 7 - Գրաբար Աստվածաշունչ (1895)ԳԲ. 1 Եւ իբրեւ կատարեաց զամենայն բանս իւր ի լսելիս ժողովրդեանն, եմուտ ի Կափառնայում։ 2 Հարիւրապետի ուրումն ծառայ չարաչար հիւանդացեալ՝ մերձ էր ի վախճանել, որ էր նմա պատուական։ 3 Իբրեւ լուաւ զՅիսուսէ, առաքեաց զծերսն ի Հրէից, աղաչել զնա զի եկեսցէ ապրեցուսցէ զծառայն նորա։ 4 Եւ նոքա եկեալ առ Յիսուս՝ աղաչէին զնա ստէպ եւ ասէին թէ՝ Արժանի է որում զշնորհս զայս առնես։ 5 Զի սիրէ զազգս մեր, եւ զժողովրդանոցն՝ նա շինեաց մեզ։ 6 Եւ Յիսուս գնաց ընդ նոսա. իբրեւ ոչինչ կարի հեռի էր ի տանէն, յղեաց առ նա հարիւրապետն բարեկամս, եւ ասէ ցնա. Տէր, մի՛ ինչ աշխատ լինիր, զի չեմ բաւական եթէ ընդ յարկաւ իմով մտանիցես։ 7 Վասն որոյ եւ ոչ զանձն համարեցայ արժանի առ քեզ գալոյ. այլ ասա բանիւ, եւ բժշկեսցի մանուկս իմ։ 8 Քանզի եւ ես այր մի եմ կարգեալ ընդ իշխանութեամբ. ունիմ ընդ ինեւ զինուորս, եւ ասեմ սմա. Երթ, եւ երթայ. եւ այլում թէ՝ Եկ, եւ գայ. եւ ծառայի իմում թէ՝ Արա զայս, եւ առնէ։ 9 Եւ իբրեւ լուաւ զայս Յիսուս, զարմացաւ, դարձաւ առ ժողովուրդն որ երթային զհետ նորա եւ ասէ. Ամէն ասեմ ձեզ թէ եւ ոչ յԻսրայելի այսչափ հաւատս գտի։ 10 Եւ դարձան անդրէն պատգամաւորքն ի տուն, եւ գտին զծառայն հիւանդ բժշկեալ։ ԳԳ. 11 Եւ եղեւ ի վաղիւն երթայր ի քաղաք մի, որում անուն էր Նային. երթային ընդ նմա եւ աշակերտք նորա՝՝ եւ ժողովուրդք բազում։ 12 Իբրեւ մերձ եղեւ ի դուռն քաղաքին, եւ ահա ելանէր մեռեալ մի որդի միամօր մօր իւրոյ, եւ նա էր այրի. եւ ժողովուրդ բազում քաղաքին էր ընդ նմա։ 13 Իբրեւ ետես զնա Տէր, գթացաւ ի նա եւ ասէ. Մի՛ լար։ 14 Եւ մատուցեալ մերձեցաւ ի դագաղսն. եւ որք բարձեալն տանէին՝ զտեղի առին. եւ ասէ. Պատանի դու, քեզ ասեմ, արի։ 15 Կանգնեցաւ եւ նստաւ մեռեալն եւ սկսաւ խօսել. եւ ետ զնա ցմայր իւր։ 16 Եւ ահ կալաւ զամենեսին, եւ փառաւոր առնէին զԱստուած եւ ասէին թէ՝ Մարգարէ ոմն մեծ յարուցեալ է ի միջի մերում, եւ թէ՝ Այց արար Աստուած ժողովրդեան իւրում ի բարութիւն։ 17 Եւ ել զրոյցս այս ընդ ամենայն Հրէաստան վասն նորա, եւ ընդ ամենայն կողմանս աշխարհին։ 18 Եւ պատմեցին Յովհաննու աշակերտքն իւր վասն ամենայնի այսորիկ։ 19 Եւ կոչեաց առ ինքն երկուս ոմանս յաշակերտացն իւրոց Յովհաննէս, առաքեաց առ Տէր՝՝ եւ ասէ. Դո՞ւ ես որ գալոցն ես, եթէ այլում ակն կալցուք։ 20 Եւ եկեալ արքն առ նա՝ ասեն. Յովհաննէս մկրտիչ առաքեաց զմեզ առ քեզ եւ ասէ. Դո՞ւ ես որ գալոցն ես, եթէ այլում ակն կալցուք։ 21 Եւ ի նմին ժամու բժշկեաց զբազումս ի հիւանդութեանց եւ ի հարուածոց եւ յայսոց չարաց, եւ կուրաց բազմաց շնորհեաց տեսանել։ 22 Պատասխանի ետ նոցա եւ ասէ. Երթայք պատմեցէք Յովհաննու զոր տեսէքդ եւ լուայք, զի կոյրք տեսանեն, եւ կաղք գնան, բորոտք սրբին, խուլք լսեն, մեռեալք յառնեն, աղքատք աւետարանին. 23 եւ երանի իցէ որ ոչ գայթակղիցի յիս։ 24 Եւ իբրեւ գնացին հրեշտակքն Յովհաննու, սկսաւ խօսել ընդ ժողովուրդսն վասն Յովհաննու. Զի՞նչ ելէք յանապատն տեսանել, եղէ՞գն շարժուն ի հողմոյ։ 25 Այլ զի՞նչ ելէք տեսանել, ա՞յր ի հանդերձս փափկութեան զարդարեալ. ահաւանիկ որք ի հանդերձս երեւելիս եւ ի փափկութեան են՝ յարքունիս են։ 26 Այլ զի՞նչ ելէք տեսանել. մարգարէ՞. այո, ասեմ ձեզ, առաւել եւս քան զմարգարէ։ 27 Զի սա է վասն որոյ գրեալն է թէ՝ Ահա առաքեմ զհրեշտակ իմ առաջի քո, որ յարդարեսցէ զճանապարհ քո առաջի քո։ 28 Ամէն ասեմ ձեզ. Մեծ ի ծնունդս կանանց մարգարէ քան զՅովհաննէս ոչ ոք է, բայց փոքրիկն յարքայութեան Աստուծոյ մեծ է քան զնա։ 29 Եւ ամենայն ժողովուրդն իբրեւ լուան եւ մաքսաւորքն, արդարացուցին զԱստուած, զի մկրտեցան ի մկրտութիւնն Յովհաննու։ 30 Իսկ փարիսեցիքն եւ օրինականքն զխորհուրդն Աստուծոյ անարգեցին յանձինս իւրեանց, զի ոչ մկրտեցան ի նմանէ։ 31 Արդ ո՞ւմ նմանեցուցից զմարդիկ ազգիս այսորիկ, եւ ո՞ւմ իցեն նմանողք։ 32 Նման են մանկտւոյ որ ի հրապարակս նստիցին, կարդայցեն զմիմեանս եւ ասիցեն. Փողս հարաք ձեզ եւ ոչ կաքաւեցէք. ողբացաք եւ ոչ լացէք։ 33 Եկն Յովհաննէս մկրտիչ, ոչ ուտէր եւ ոչ ըմպէր՝՝, եւ ասէիք. Դեւ գոյ ի նմա։ 34 Եկն Որդի մարդոյ, ուտէ եւ ըմպէ, եւ ասէք. Ահա այր կերող եւ արբեցող, բարեկամ մաքսաւորաց եւ մեղաւորաց։ 35 Եւ արդարացաւ իմաստութիւն յորդւոց իւրոց։ ԳԴ. 36 Աղաչէր զնա ոմն ի փարիսեցւոցն զի կերիցէ ճաշ ընդ նմա. եւ մտեալ ի տուն փարիսեցւոյն՝ բազմեցաւ։ 37 Եւ կին մի էր ի քաղաքին մեղաւոր. իբրեւ գիտաց թէ բազմեալ է ի տան փարիսեցւոյն, բերեալ շիշ մի իւղոյ ազնուի, 38 կայր յետոյ առ ոտս նորա, լայր, եւ արտասուօքն սկսաւ թանալ զոտս նորա, եւ հերով գլխոյ իւրոյ ջնջէր. եւ համբուրէր զոտս նորա եւ օծանէր իւղովն։ 39 Եւ տեսեալ փարիսեցւոյն որ կոչեաց զնա՝ ասէր ընդ միտս իւր. Սա թէ մարգարէ ոք էր, ապա գիտէր թէ ով կամ որպիսի ոք կին մերձենայ ի սա. զի մեղաւոր է։ 40 Պատասխանի ետ Յիսուս եւ ասէ ցնա. Սիմովն, ունիմ ինչ ասել քեզ։ Եւ նա ասէ. Ասա, Վարդապետ։ Եւ ասէ. 41 Երկու պարտապանք էին ուրումն փոխատուի. մինն պարտէր հինգ հարեւր դահեկան, եւ մեւսն՝ յիսուն։ 42 Եւ իբրեւ ոչ գոյր նոցա հատուցանել, երկոցունց շնորհեաց. արդ ասա, ո՞վ առաւել սիրեսցէ զնա։ 43 Ասէ Սիմովն. Ինձ այսպէս թուի եթէ որում զբազումն շնորհեաց։ Եւ նա ասէ ցնա. Ուղիղ դատեցար։ 44 Եւ դարձեալ ի կինն կողմն, ասէ ցՍիմովն. Տեսանե՞ս զայս կին, մտի ի տուն քո, ջուր ոտից իմոց ոչ ետուր. իսկ սա արտասուօք իւրովք եթաց զոտս իմ, եւ հերով իւրով՝՝ ջնջեաց։ 45 Համբոյր մի դու ոչ ետուր ինձ, սա աւասիկ յորմէ հետէ մտեալ եմ, ոչ դադարեաց ի համբուրելոյ զոտս իմ։ 46 Իւղով զգլուխ իմ ոչ օծեր, սա իւղով անուշիւ օծ։ 47 Վասն որոյ ասեմ քեզ. Թողեալ լիցին սմա մեղք իւր բազումք, զի յոյժ սիրեաց. զի որում շատ թողուցու՝ շատ սիրէ, եւ որում սակաւ՝ սակաւ։ 48 Եւ ասէ ցնա. Թողեալ լիցին քեզ մեղք քո։ 49 Եւ սկսան որ բազմեալն էին ընդ նմա՝ ասել ընդ միտս իւրեանց. Ո՞վ է սա որ զմեղս թողու։ 50 Եւ նա ասէ ցկինն. Հաւատք քո կեցուցին զքեզ, երթ ի խաղաղութիւն։ |