ԱՒԵՏԱՐԱՆ ԸՍՏ ՂՈՒԿԱՍՈՒ 6 - Գրաբար Աստվածաշունչ (1895)ԲԷ. 1 Եւ եղեւ ի շաբաթու յերկրորդում առաջնոյն՝՝ անցանել նմա ընդ արտորայսն, եւ աշակերտքն նորա կորզէին հասկ, շփէին ընդ ափ եւ ուտէին։ 2 Եւ ոմանք ի փարիսեցւոցն ասեն ցնոսա. Զի՞նչ գործէք զոր չէ օրէն ի շաբաթու։ 3 Պատասխանի ետ նոցա Յիսուս եւ ասէ. Չիցէ՞ ընթերցեալ ձեր զոր արարն Դաւիթ, յորժամ քաղցեաւն ինքն եւ որ ընդ նմայն էին։ 4 Զիա՞րդ եմուտ նա ի տունն Աստուծոյ, եւ զհացն զառաջաւորութեան եկեր եւ ետ այնոցիկ որ ընդ նմայն էին. զոր ոչ էր օրէն ուտել, բայց միայն քահանայապետիցն։ 5 Եւ ասէ ցնոսա. Տէր է Որդի մարդոյ եւ շաբաթու։ 6 Եւ եղեւ ի միւսում շաբաթուն մտանել նմա ի ժողովուրդն եւ ուսուցանել. եւ էր անդ այր մի եւ ձեռն իւր աջ գօսացեալ էր։ 7 Եւ սպասէին նմա դպիրքն եւ փարիսեցիք թէ ի շաբաթուն բժշկիցէ՞, զի գտանիցեն չարախօսութիւն զնմանէ։ 8 Եւ նա գիտէր զխորհուրդս նոցա. ասէ ցայրն որոյ ձեռնն գօսացեալ էր. Արի, անց ի մէջ։ Եւ նա յարուցեալ եկաց։ 9 Ասէ ցնոսա Յիսուս. Հարցից ինչ զձեզ. Զի՞նչ արժան է ի շաբաթու, բարի՞ ինչ առնել եթէ չար գործել, ոգի մի ապրեցուցանե՞լ թէ կորուսանել։ 10 Եւ հայեցեալ շուրջ զամենեքումբք զայրագին՝ ասէ ցնա. Ձգեա զձեռն քո։ Եւ նա ձգեաց, եւ հաստատեցաւ ձեռն նորա իբրեւ զմեւսն՝՝։ 11 Նոքա լցան յիմարութեամբ, եւ խօսէին ընդ միմեանս թէ զի՛նչ առնիցեն Յիսուսի։ ԳԿ. 12 Եւ եղեւ ընդ աւուրսն ընդ այնոսիկ ել ի լեառն կալ յաղօթս, եւ հանէր զգիշերն ի գլուխ յաղօթսն Աստուծոյ։ 13 Եւ իբրեւ այգ եղեւ, կոչեաց զաշակերտսն իւր, եւ ընտրեաց ի նոցանէ երկոտասանս, զորս եւ առաքեալս անուանեաց։ 14 ԶՍիմովն զոր եւ Պետրոսն անուանեաց, եւ զԱնդրէաս զեղբայր նորին, եւ զՅակովբոս, եւ զՅովհաննէս, եւ զՓիլիպպոս, եւ զԲարթողոմէոս, 15 եւ զՄատթէոս, եւ զԹովմաս, եւ զՅակովբոս Ալփեայ, եւ զՍիմովն զկոչեցեալն Նախանձայոյզ, 16 եւ զՅուդա Յակովբայ, եւ զՅուդա Իսկարիովտացի, որ եղեւ իսկ մատնիչ։ 17 Եւ իջեալ նոքօք հանդերձ ի տեղի մի տափարակ, եւ ժողով աշակերտացն նորա եւ բազմութիւն յոյժ ժողովրդեանն յամենայն Հրէաստանէ, եւ յԵրուսաղեմէ եւ յայնմ կողմանէ՝՝, եւ ի ծովեզերէն Տիւրոսի եւ Սիդովնի. 18 որ եկին լսել ի նմանէ եւ բժշկել ի հիւանդութենէ իւրեանց. եւ նեղեալքն յայսոց պղծոց բժշկէին։ 19 Եւ ամենայն ժողովուրդն խնդրէր մերձենալ ի նա, զի զօրութիւն բազում ելանէր ի նմանէ եւ բժշկէր զամենեսին։ 20 Եւ նա ամբարձ զաչս իւր յաշակերտսն իւր եւ ասէ. Երանի աղքատացդ հոգւով, զի ձեր է արքայութիւնն Աստուծոյ։ 21 Երանի որ քաղցեալ են այժմ, զի յագեսցին՝՝. երանի որ լան այժմ, զի ծիծաղեսցին՝՝։ 22 Երանի է ձեզ յորժամ ատիցեն զձեզ մարդիկ, եւ յորժամ որոշիցեն զձեզ եւ նախատիցեն, եւ հանիցեն անուն չար զձէնջ վասն Որդւոյ մարդոյ։ 23 Ուրախ լիջիք յաւուր յայնմիկ եւ ցնծասջիք, զի ահա վարձք ձեր բազում են յերկինս. ըստ դմին օրինակի առնէին մարգարէիցն հարք իւրեանց։ 24 Բայց վա՜յ ձեզ մեծատանցդ, զի ընկալայք զմխիթարութիւն ձեր։ 25 Վա՜յ ձեզ որ յագեալդ էք այժմ, զի քաղցիցէք. վա՜յ ձեզ որ ծիծաղիքդ այժմ, զի սգայցէք, եւ լայցէք։ 26 Վա՜յ ձեզ յորժամ բարի ասիցեն զձէնջ ամենայն մարդիկ, զի այդպէս առնէին սուտ մարգարէիցն հարք նոցա։ 27 Այլ ձեզ ասեմ որ լսէքդ. Սիրեցէք զթշնամիս ձեր, բարի արարէք ատելեաց ձերոց։ 28 Օրհնեցէք զանիծիչս ձեր, աղօթս արարէք ի վերայ նեղչաց ձերոց։ 29 Որ հարկանէ զծնօտ քո, մատո նմա եւ զմեւսն. եւ որ հանէ ի քէն զբաճկոն քո, մի՛ արգելուր ի նմանէ եւ զշապիկս։ 30 Ամենայնի որ խնդրէ ի քէն՝ տուր, եւ զոր ինչ հանէ ոք ի քէն՝ մի՛ պահանջեր։ 31 Եւ որպէս կամիք թէ արասցեն ձեզ մարդիկ, այնպէս արասջիք եւ դուք նոցա։ 32 Եւ եթէ սիրէք դուք զսիրելիս ձեր, զի՞նչ շնորհ է ձեր, զի եւ մեղաւորք սիրեն զսիրելիս իւրեանց։ 33 Եւ եթէ բարի առնէք բարերարաց ձերոց, ո՞ր շնորհ է ձեր, զի եւ մեղաւորք զնոյն գործեն։ 34 Եւ եթէ տայք փոխ այնոցիկ յորոց ակն ունիք առնուլ, ո՞ր շնորհ է ձեր, քանզի եւ մեղաւորք մեղաւորաց փոխ տան, զի առցեն անդէն զկշիռն։ 35 Բայց սիրեցէք զթշնամիս ձեր, եւ բարի արարէք ատելեաց ձերոց՝՝. եւ տուք փոխ՝ ուստի ոչ ակն ունիցիք առնուլ. եւ եղիցին վարձք ձեր բազում, եւ եղիջիք որդիք Բարձրելոյ. զի նա քաղցր է ի վերայ չարաց եւ ապաշնորհաց։ 36 Եղերուք գթածք, որպէս եւ Հայրն ձեր գթած է։ 37 Մի՛ դատիք եւ ոչ դատիցիք. մի՛ պատժէք եւ ոչ պատժիցիք, արձակեցէք եւ արձակիցիք։ 38 Տուք եւ տացի ձեզ. չափ բարւոք, թաթաղուն, շարժուն, զեղուն տացեն ի գոգս ձեր. նովին չափով որով չափէք՝ չափեսցի ձեզ։ 39 Ասաց եւ առակ մի առ նոսա. Միթէ կարիցէ՞ կոյր կուրի առաջնորդել, ո՞չ ապաքէն երկոքին ի խորխորատ անկանիցին։ 40 Ոչ է աշակերտ լաւ քան զվարդապետ իւր. ամենայն կատարեալն եղիցի իբրեւ զվարդապետ իւր։ 41 Զի՞ տեսանես զշիղ յական եղբօր քո, եւ ի քում ական զգերանդ ոչ նշմարես։ 42 Կամ զիա՞րդ կարես ասել ցեղբայր քո. Եղբայր, թող հանից զշիղդ յականէ քումմէ, եւ դու ի քում ական զգերանդ ոչ տեսանես. կեղծաւոր, հան նախ զգերանդ յականէ քումմէ, եւ ապա հայեսջիր հանել զշիղ յականէ եղբօր քո։ 43 Զի ոչ է ծառ բարի որ առնէ պտուղ չար, եւ ոչ դարձեալ ծառ չար՝ որ առնէ պտուղ բարի։ 44 Զի իւրաքանչիւր ծառ ի պտղոյ իւրմէ ճանաչի. զի ոչ եթէ ի փշոց քաղեն թուզ, եւ ոչ ի մորենւոյ կթեն խաղող։ 45 Մարդ բարի ի բարի գանձուց սրտի իւրոյ բղխէ զբարի, եւ մարդ չար ի չարէն բղխէ զչար. քանզի ի յաւելուածոյ սրտին խօսի բերան նորա։ 46 Զի՞ կոչէք զիս Տէր, Տէր, եւ զոր ասեմն ոչ առնէք։ 47 Ամենայն որ գայ առ իս, եւ լսէ զբանս իմ եւ առնէ զնոսա, ցուցից ձեզ ում նման է։ 48 Նման է առն որ շինիցէ տուն, որ փորեաց եւ խորեաց, եւ եդ հիմն ի վերայ վիմի. ի յառնել հեղեղաց բախեաց գետ զտունն, եւ ոչ կարաց շարժել զնա. զի հաստատեալ էր հիմնն ի վերայ վիմի։ 49 Իսկ որ լսէ զբանս իմ եւ ոչ առնէ, նման է առն, որ շինիցէ տուն ի վերայ հողոյ առանց հիման. զոր բախեաց գետ, եւ վաղվաղակի անկաւ, եւ եղեւ կործանումն տանն այնորիկ մեծ։ |