ԱՒԵՏԱՐԱՆ ԸՍՏ ՂՈՒԿԱՍՈՒ 19 - Գրաբար Աստվածաշունչ (1895)1 Եւ մտեալ շրջէր ընդ Երիքով։ 2 Եւ ահա այր մի անուն կոչեցեալ Զակքէոս, եւ նա էր մաքսապետ եւ ինքն մեծատուն. 3 եւ խնդրէր տեսանել եթէ ով իցէ Յիսուս, եւ ոչ կարէր ի բազմութենէն, զի կարճ էր հասակաւ։ 4 Եւ ընթացեալ յառաջս՝ ել ի ժանտաթզենին զի տեսանիցէ զնա. քանզի ընդ այն իսկ անցանելոց էր։ 5 Իբրեւ եկն ի տեղին, հայեցաւ ի վեր Յիսուս եւ ասէ ցնա. Զակքէ, փութա էջ այտի, զի այսօր ի տան քում արժան է ինձ ագանել։ 6 Փութացաւ եւ էջ եւ ընկալաւ զնա ուրախութեամբ։ 7 Իբրեւ տեսին ամենեքին, տրտնջէին եւ ասէին թէ՝ Առ առն մեղաւորի եմուտ լուծանել։ 8 Եկն եկաց Զակքէոս եւ ասէ ցՏէր. Տէր, ահա զկէս ընչից իմոց տաց աղքատաց, եւ եթէ զոք զրկեցի, հատուցից չորեքկին։ 9 Եւ ասէ ցնա Յիսուս. Այսօր եղեւ փրկութիւն տանս այսմիկ. քանզի եւ սա որդի Աբրահամու է։ 10 Զի եկն Որդի մարդոյ խնդրել եւ կեցուցանել զկորուսեալն։ 11 Եւ մինչդեռ նոքա զայն լսէին, յաւել առակ մի եւ ասէ վասն մերձենալոյ նորա յԵրուսաղէմ, եւ համարելոյ նոցա եթէ առժամայն յայտնելոց է արքայութիւն Աստուծոյ։ 12 Ասէ. Այր ոմն ազնուական գնաց յաշխարհ հեռի առնուլ իւր թագաւորութիւն եւ դառնալ։ 13 Եւ կոչեցեալ զծառայս իւր՝ ետ նոցա տասն մնաս, եւ ասէ ցնոսա. Յարգեցէք զայդ մինչեւ եկից։ 14 Եւ քաղաքացիքն նորա ատէին զնա, առաքեցին հրեշտակս զկնի նորա, եւ ասեն թէ՝ Ոչ կամիմք թագաւորել դմա ի վերայ մեր։ 15 Եւ եղեւ դառնալ նմա առեալ զթագաւորութիւնն, եւ կոչեալ զծառայսն որոց տուեալ էր զարծաթն, զի գիտասցէ թէ ո՛ զինչ շահեցաւ։ 16 Եկն առաջինն եւ ասէ. Տէր, մնասն քո տասն մնաս արար։ 17 Եւ ասէ ցնա. Ազնի՛ւ, ծառայ բարի, զի ի փոքուդ հաւատարիմ եղեր, լիջիր իշխանութիւն ունել ի վերայ տասն քաղաքի։ 18 Եկն երկրորդն եւ ասէ. Մնասն քո արար հինգ մնաս։ 19 Ասէ եւ ցնա. Եւ դու լիջիր ի վերայ հինգ քաղաքաց։ 20 Եկն մեւսն եւ ասէ. Տէր, ահա մնասն քո զոր ունէի ծրարեալ ի վարշամակի. 21 երկնչէի ի քէն, զի այր ստամբակ ես. բառնաս զոր ոչ եդիր, եւ հնձես զոր ոչ սերմանեցեր։ 22 Եւ ասէ ցնա. Ի բերանոյ քումմէ դատեցայց զքեզ, ծառայ անհաւատ. գիտէիր թէ ես այր մի ստամբակ եմ, բառնամ զոր ոչ եդի, հնձեմ ուր ոչ սերմանեցի. 23 եւ ընդէ՞ր ոչ ետուր զարծաթն իմ ի սեղանաւորս, եւ եկեալ ես տոկոսեօք պահանջէի։ 24 Եւ ասէ ցսպասաւորսն. Առէք ի դմանէ զմնասն, եւ տարայք տուք այնմ որ ունիցի զտասն մնասն։ 25 (Եւ ասեն ցնա. Տէր, ունի տասն մնաս։) 26 Ասեմ ձեզ եթէ՝ Ամենայնի որ ունիցի՝ տացի. եւ յայնմանէ որ ոչն ունիցի, եւ զոր ունիցին՝ բարձցի ի նմանէ։ 27 Բայց զթշնամիսն իմ զայնոսիկ որ ոչն կամէին զիս թագաւորել ի վերայ նոցա, ածէք այսր, եւ սպանէք առաջի իմ։ 28 Եւ իբրեւ զայս ասաց, գնաց յառաջ ելանել յԵրուսաղէմ։ ԷԿ. 29 Եւ եղեւ իբրեւ մերձեցաւ ի Բեթփագէ եւ ի Բեթանիա մօտ ի լեառնն որ կոչի Ձիթենեաց, առաքեաց երկուս յաշակերտացն իւրոց եւ ասէ. 30 Երթայք դուք ի գեղն որ հանդէպ մեր կայ. յոր իբրեւ մտանէք, գտանիցէք յաւանակ կապեալ, յորում ոք ի մարդկանէ երբեք ոչ նստաւ. լուծէք զնա եւ ածէք։ 31 Եւ եթէ ոք հարցանիցէ զձեզ թէ՝ Ընդէ՞ր լուծանէք, այսպէս ասասջիք ցնա, թէ՝ Տեառն իւրում պիտոյ է։ 32 Իբրեւ չոգան որ առաքեցանն, գտին որպէս ասացն ցնոսա, կայր յաւանակն։՝՝ 33 Եւ մինչդեռ լուծանէին զյաւանակն, ասեն տեարքն նորա ցնոսա. Զի՞ լուծանէք զյաւանակդ։ 34 Եւ նոքա ասեն. Տեառն իւրում պիտոյ է։ 35 Եւ ածին զնա առ Յիսուս, եւ արկին զնովաւ հանդերձս եւ հեծուցին զՅիսուս։ 36 Եւ մինչդեռ երթայր, զհանդերձս իւրեանց տարածանէին զճանապարհաւն։ 37 Եւ իբրեւ այն ինչ մերձ եղեւ ի զառ ի վայր լերինն Ձիթենեաց, սկսաւ ամենայն բազմութիւն աշակերտացն ուրախութեամբ օրհնել զԱստուած ի ձայն մեծ վասն ամենայն եղելոց զօրութեանցն զոր տեսին. 38 եւ ասէին. Օրհնեալ որ գայ թագաւորդ յանուն Տեառն. խաղաղութիւն յերկինս եւ փառք ի բարձունս։ 39 Եւ ոմանք ի փարիսեցւոցն յամբոխէ անտի ասեն ցնա. Վարդապետ, սաստեա աշակերտացդ քոց։ 40 Պատասխանի ետ եւ ասէ. Ասեմ ձեզ զի եթէ դոքա լռեսցեն, քարինքդ աղաղակեսցեն։ 41 Եւ իբրեւ մերձեցաւ, տեսեալ զքաղաքն՝ ելաց ի վերայ նորա, եւ ասէ. 42 Եթէ գիտէիր դու գոնէ յաւուրս յայսմիկ զխաղաղութիւնն քո. բայց այժմ ծածկեցաւ յերեսաց քոց։ 43 Զի եկեսցեն աւուրք ի վերայ քո, եւ պատեսցեն զքեւ թշնամիք քո պատնէշ, եւ պաշարեսցեն զքեզ, եւ նեղեսցեն զքեզ յամենայն կողմանց. 44 եւ յատակեսցեն զքեզ եւ զորդիս քո ի քեզ. եւ ոչ թողուցուն քար ի քարի վերայ յամենայն ի քեզ, փոխանակ զի ոչ ծանեար զժամանակ այցելութեան քո։ 45 Եւ մտեալ ի տաճարն սկսաւ հանել զաղաւնէվաճառսն եւ զգնողս, եւ զսեղանս հատավաճառացն ցրուեաց՝՝։ 46 Եւ ասէ ցնոսա. Գրեալ է. Եւ եղիցի տուն իմ տուն աղօթից, եւ դուք արարէք զդա այրս աւազակաց։ 47 Եւ ուսուցանէր զնոսա հանապազ ի տաճարին. իսկ քահանայապետքն եւ դպիրք եւ գլխաւորք ժողովրդեանն խնդրէին զնա կորուսանել, 48 եւ ոչ գտանէին թէ զինչ արասցեն, զի ժողովուրդն ամենայն կախեալ կային զնմանէ ի լսել։ |