ԱՒԵՏԱՐԱՆ ԸՍՏ ՂՈՒԿԱՍՈՒ 14 - Գրաբար Աստվածաշունչ (1895)ԵԷ. 1 Եւ եղեւ ի մտանելն նորա ի տուն ուրումն իշխանացն փարիսեցւոց ի շաբաթու ուտել հաց, եւ նոքա սպասէին նմա։ 2 Եւ ահա այր ոմն էր անդ ջրգողեալ առաջի նորա։ 3 Պատասխանի ետ Յիսուս եւ ասէ ցօրինաւորսն եւ ցփարիսեցիսն, եթէ՝ Արժա՞ն իցէ ի շաբաթու բժշկել։ 4 Եւ նոքա լուռ եղեն. եւ բուռն հարեալ զնմանէ՝ բժշկեաց զնա եւ արձակեաց։ 5 Եւ ասէ ցնոսա. Ո՞յր ուրուք ի ձէնջ էշ կամ եզն անկանիցի ի ջրհոր, եւ ոչ վաղվաղակի հանիցէ զնա յաւուր շաբաթու։ 6 Եւ ոչ կարացին տալ նմա պատասխանի առ այն։ 7 Ասաց եւ առ կոչնականսն առակ մի, հայեցեալ թէ զիա՛րդ բարձընտիր լինէին, ասէ ցնոսա. 8 Յորժամ կոչիցէ ոք զքեզ ի հարսանիս կամ ի կոչունս՝՝, մի՛ բազմիցիս յառաջին բարձին. գուցէ պատուականագոյն եւս քան զքեզ իցէ կոչեցեալ ի նմանէ. 9 եւ եկեալ որ զքեզն եւ զնա կոչեաց՝ ասիցէ ցքեզ. Տուր սմա տեղի. եւ ապա սկսանիցիս ամօթով զյետին տեղին ունել։ 10 Այլ յորժամ կոչիցիս, երթիջիր բազմեսջիր ի յետին տեղւոջ, զի յորժամ գայցէ որ կոչեացն զքեզ, ասիցէ ցքեզ. Բարեկամ, ի վեր մատիր։ Յայնժամ եղիցին քեզ փառք առաջի բարձակցացն քոց։ 11 Զի ամենայն որ բարձրացուցանէ զանձն՝ խոնարհեսցի. եւ որ խոնարհեցուցանէ զանձն՝ բարձրասցի։ 12 Ասէ եւ ցկոչնատէրն. Յորժամ առնիցես ճաշ կամ ընթրիս, մի՛ կոչեր զբարեկամս քո, եւ մի՛ զեղբարս քո, եւ մի՛ զազգականս քո, եւ մի՛ զդրացիս քո եւ մի՛ զմեծամեծս՝՝. զի մի՛ եւ նոքա փոխարէն կոչեսցեն զքեզ, եւ լինիցի քեզ հատուցումն։ 13 Այլ յորժամ առնիցես ընդունելութիւն, կոչեա զաղքատս եւ զխեղս, զկաղս եւ զկոյրս. 14 եւ երանելի լինիցիս. զի ոչ ունին փոխարէն հատուցանելոյ քեզ, եւ հատուսցի քեզ փոխարէն ի յարութեան արդարոց։ 15 Իբրեւ լուաւ զայս ոմն ի բազմականացն, ասէ ցնա. Երանի որ կերիցէ ճաշ յարքայութեան Աստուծոյ։ 16 Եւ նա ասէ ցնա. Այր ոմն գործեաց ընթրիս եւ հրաւիրեաց զբազումս։ 17 Եւ առաքեաց զծառայ իւր ի ժամու ընթրեացն կոչել զհրաւիրեալսն թէ՝ Եկայք, զի ահաւասիկ պատրաստ է ամենայն ինչ։ 18 Եւ սկսան մի ըստ միոջէ ամենեքեան հրաժարել. առաջինն ասէ. Ագարակ գնեցի, եւ հարկ է ելանել տեսանել զնա. աղաչեմ զքեզ, կալ զիս հրաժարեալ։ 19 Եւ մեւսն ասէ. Լուծս հինգ եզանց գնեցի եւ երթամ փորձել զնոսա. աղաչեմ զքեզ, կալ զիս հրաժարեալ։ 20 Եւ մեւսն ասէ. Կին ածի, եւ վասն այնորիկ ոչ կարեմ գալ։ 21 Եւ եկեալ ծառայն պատմեաց զայն տեառն իւրում. յայնժամ բարկացեալ տանուտէրն՝ ասէ ցծառայն իւր. Ել վաղվաղակի ի հրապարակս եւ ի փողոցս քաղաքիդ, եւ զաղքատս եւ զխեղս եւ զկաղս եւ զկոյրս մոյծ այսր։ 22 Եւ ասէ ծառայն. Տէր, եղեւ զոր հրամայեցերն եւ կայ եւս տեղի։ 23 Եւ ասէ Տէրն ցծառայն. Ել ի ճանապարհս եւ ի ցանգս, եւ արա այսր մտանել, զի լցցի տունս իմ։ 24 Ասեմ ձեզ, զի՝ Ոչ ոք յայնց կոչեցելոց ճաշակեսցէ յընթրեաց իմոց։ ԶԿ. 25 Եւ երթային ընդ նմա ժողովուրդք բազումք. դարձաւ եւ ասէ ցնոսա. 26 Եթէ ոք գայ առ իս, եւ ոչ ատեայ զհայր իւր եւ զմայր եւ զկին եւ զորդիս եւ զեղբարս եւ զքորս, նա՝ եւ զանձն եւս իւր, ոչ կարէ իմ աշակերտ լինել։ 27 Զի որ ոչ բառնայ զխաչ իւր եւ գայ զկնի իմ՝ ոչ կարէ իմ աշակերտ լինել։ 28 Ո՞վ ոք ի ձէնջ կամիցի շինել աշտարակ, եւ ոչ նախ նստեալ համարիցի զծախսն, եթէ ունիցի՛ բաւական ի կատարումն. 29 զի գուցէ իբրեւ արկանիցէ հիմն եւ ոչ կարիցէ կատարել, ամենեքին որ տեսանիցեն, սկսանիցին ծաղր առնել զնա, 30 եւ ասել թէ՝ Այս այր սկսաւ շինել, եւ ոչ կարաց կատարել։ 31 Կամ ո՞ր թագաւոր երթեալ տայցէ պատերազմ ընդ այլում թագաւորի, եւ ոչ նստեալ նախ խորհիցի, եթէ կարո՛ղ իցէ տասն հազարաւ զդէմ ունել զայնորիկ որ գայցէ ի վերայ նորա քսան հազարաւ։ 32 Ապա թէ ոչ, մինչդեռ հեռագոյն իցէ, հրեշտակութիւն առաքեալ աղաչեսցէ ի խաղաղութիւն։ 33 Արդ այսպէս ամենայն ոք ի ձէնջ որ ոչ հրաժարեսցէ յամենայն ընչից իւրոց, ոչ կարէ իմ աշակերտ լինել։ 34 Բարւոք է աղ. ապա թէ աղն անհամեսցի, ի՞ւ համեմեսցի։ 35 Ոչ յերկիր եւ ոչ յաղբ է պիտանացու, այլ ընկենուլ զնա արտաքս։ Որ ունիցի ականջս լսելոյ՝ լուիցէ։ |