ԱՒԵՏԱՐԱՆ ԸՍՏ ՂՈՒԿԱՍՈՒ 1 - Գրաբար Աստվածաշունչ (1895)1 Քանզի բազումք յօժարեցին վերստին կարգել զպատմութիւն վասն իրացն հաստատելոց ի մեզ, 2 որպէս աւանդեցին մեզ որ ի սկզբանէ ականատեսք եւ սպասաւորք եղեն բանին, 3 կամ եղեւ եւ ինձ, որ ի սկզբանէ զհետ երթեալ էի ամենայնի ճշմարտութեամբ, կարգաւ գրել քեզ, քաջդ Թէոփիլէ, 4 զի ծանիցես զբանիցն որոց աշակերտեցար՝ զճշմարտութիւն։ 5 Եւ եղեւ յաւուրս Հերովդի արքայի Հրէաստանի, քահանայ ոմն անուն Զաքարիա ի դասակարգէ Աբիայ, եւ կին նորա ի դստերաց Ահարովնի, եւ անուն նորա Եղիսաբեթ։ 6 Եւ էին արդարք երկոքին առաջի Աստուծոյ, գնային յամենայն պատուիրանս եւ յիրաւունս Տեառն անարատք։ 7 Եւ ոչ գոյր նոցա որդեակ, քանզի Եղիսաբեթ ամուլ էր, եւ երկոքեան անցեալ էին զաւուրբք իւրեանց։ 8 Եւ եղեւ ի քահանայանալն նորա ըստ կարգի աւուրցն հասանելոյ առաջի Աստուծոյ, 9 ըստ օրինի քահանայութեանն եհաս նմա խունկ արկանել՝ մտեալ ի տաճարն Տեառն։ 10 Եւ ամենայն բազմութիւն ժողովրդեանն կային յաղօթս արտաքոյ ի ժամու խնկոցն։ 11 Եւ երեւեցաւ նմա հրեշտակ Տեառն, զի կայր ընդ աջմէ սեղանոյ խնկոցն։ 12 Եւ խռովեցաւ Զաքարիա, իբրեւ ետես, եւ անկաւ ահ ի վերայ նորա։ 13 Ասէ ցնա հրեշտակն Տեառն. Մի՛ երկնչիր, Զաքարիա, զի լսելի եղեն աղօթք քո, եւ կին քո Եղիսաբեթ ծնցի քեզ որդի, եւ կոչեսցես զանուն նորա Յովհաննէս։ 14 Եւ եղիցի քեզ ուրախութիւն եւ ցնծութիւն, եւ բազումք ի ծննդեան նորա խնդասցեն. 15 զի եղիցի մեծ առաջի Տեառն, եւ գինի եւ օղի մի՛ արբցէ, եւ Հոգւով Սրբով լցցի անդստին յորովայնէ մօր իւրոյ. 16 եւ զբազումս յորդւոցն Իսրայելի դարձուսցէ ի Տէր Աստուած իւրեանց։ 17 Եւ ինքն եկեսցէ առաջի նորա հոգւով զօրութեամբ Եղիայի, դարձուցանել զսիրտս հարց յորդիս, եւ զանհաւանս յիմաստութիւն արդարոց, պատրաստել Տեառն ժողովուրդ կազմեալ։ 18 Եւ ասէ Զաքարիա ցհրեշտակն. Եւ ի՞ւ գիտացից զայդ. զի ես ծեր եմ, եւ կին իմ անցեալ զաւուրբք իւրովք։ 19 Պատասխանի ետ հրեշտակն եւ ասէ ցնա. Ես եմ Գաբրիէլ որ կամ առաջի Աստուծոյ, եւ առաքեցայ խօսել ընդ քեզ եւ աւետարանել քեզ զայդ։ 20 Եւ ահա եղիցես համր, եւ մի՛ կարասցես խօսել մինչեւ ցօրն յորում այդ լինիցի. փոխանակ զի ոչ հաւատացեր բանից իմոց, որք լցցին ի ժամանակի իւրեանց։ 21 Եւ ժողովուրդն ակն ունէր Զաքարիայ, եւ զարմանային ընդ յամելն նորա ի տաճարին։ 22 Եւ իբրեւ ել, ոչ կարէր խօսել ընդ նոսա. եւ իմացան եթէ տեսիլ ետես ի տաճարին. եւ նա նշանացի խօսէր ընդ նոսա եւ կայր պապանձեալ։ 23 Եւ եղեւ իբրեւ լցան աւուրք պաշտաման նորա, գնաց ի տուն իւր։ 24 Եւ յետ աւուրցն այնոցիկ յղացաւ Եղիսաբեթ, կին նորա, եւ թաքուցանէր զանձն ամիսս հինգ, եւ ասէր. 25 Զի՜նչ գործ գործեաց ընդ իս Տէր յաւուրս յորս հայեցաւ յիս բառնալ զնախատինս իմ ի մարդկանէ։ 26 Եւ յամսեանն վեցերորդի առաքեցաւ Գաբրիէլ հրեշտակ յԱստուծոյ ի քաղաք մի Գալիլեացւոց, որում անուն էր Նազարէթ, 27 առ կոյս խօսեցեալ առն, որում անուն էր Յովսէփ, ի տանէ Դաւթի. եւ անուն կուսին Մարիամ։ 28 Եւ եկեալ առ նա ասէ. Ուրախ լեր, բերկրեալդ, Տէր ընդ քեզ։ 29 Եւ նա ընդ բանսն խռովեցաւ, եւ խորհէր ընդ միտս թէ որպիսի՛ ինչ իցէ ողջոյնս այս։ 30 Եւ ասէ ցնա հրեշտակն. Մի՛ երկնչիր, Մարիամ, զի գտեր շնորհս յԱստուծոյ։ 31 Եւ ահա յղասջիր եւ ծնցես որդի, եւ կոչեսցես զանուն նորա Յիսուս։ 32 Նա եղիցի մեծ, եւ Որդի Բարձրելոյ կոչեսցի, եւ տացէ նմա Տէր Աստուած զաթոռն Դաւթի հօրն նորա. եւ թագաւորեսցէ ի վերայ տանն Յակովբայ ի յաւիտեանս, 33 եւ թագաւորութեան նորա վախճան մի՛ լիցի։ 34 Եւ ասէ Մարիամ ցհրեշտակն. Զիա՞րդ լինիցի ինձ այդ, քանզի զայր ոչ գիտեմ։ 35 Պատասխանի ետ հրեշտակն եւ ասէ ցնա. Հոգի Սուրբ եկեսցէ ի քեզ, եւ զօրութիւն Բարձրելոյն հովանի լիցի ի վերայ քո. քանզի եւ որ ծնանելոցն է ի քէն՝ սուրբ է, եւ Որդի Աստուծոյ կոչեսցի։ 36 Եւ ահա Եղիսաբեթ ազգական քո, եւ նա յղի է ի ծերութեան իւրում. եւ այս վեցերորդ ամիս է նորա որ ամուլն կոչեցեալ էր. 37 զի ոչ տկարասցի առ յԱստուծոյ ամենայն բան։ 38 Եւ ասէ Մարիամ. Ահաւասիկ կամ աղախին Տեառն, եղիցի ինձ ըստ բանի քում։ Եւ գնաց ի նմանէ հրեշտակն։ 39 Յարուցեալ Մարիամ յաւուրսն յայնոսիկ՝ գնաց ի լեռնակողմն փութապէս ի քաղաքն Յուդայ. 40 եւ եմուտ ի տուն Զաքարիայ եւ ետ ողջոյն Եղիսաբեթի։ 41 Եւ եղեւ իբրեւ լուաւ զողջոյնն Մարիամու Եղիսաբեթ, խաղաց մանուկն յորովայնի նորա. եւ լցաւ Եղիսաբեթ Հոգւով Սրբով. 42 եւ ի ձայն բարձր աղաղակեաց եւ ասէ. Օրհնեալ ես դու ի կանայս, եւ օրհնեալ է պտուղ որովայնի քո։ 43 Եւ ուստի՞ է ինձ այս, զի եկեսցէ մայր Տեառն իմոյ առ իս։ 44 Զի ահաւասիկ իբրեւ եղեւ ձայն ողջունի քո յականջս իմ, խաղաց ցնծալով մանուկս յորովայնի իմում։ 45 Եւ երանի որ հաւատայցէ եթէ եղիցի կատարումն ասացելոցս նմա ի Տեառնէ։ 46 Եւ ասէ Մարիամ. Մեծացուսցէ անձն իմ զՏէր. 47 եւ ցնծացաւ հոգի իմ յԱստուած Փրկիչ իմ։ 48 Զի հայեցաւ ի խոնարհութիւն աղախնոյ իւրոյ. զի ահա յայսմ հետէ երանեսցեն ինձ ամենայն ազգք։ 49 Զի արար ինձ մեծամեծս Հզօրն, եւ սուրբ է անուն նորա։ 50 Եւ ողորմութիւն նորա ազգաց յազգս երկիւղածաց իւրոց։ 51 Արար զօրութիւն բազկաւ իւրով, ցրուեաց զամբարտաւանս մտօք սրտից իւրեանց։ 52 Քակեաց զհզօրս յաթոռոց, եւ բարձրացոյց զխոնարհս։ 53 Զքաղցեալս լցոյց բարութեամբ, եւ զմեծատունս արձակեաց ունայնս։ 54 Պաշտպանեաց Իսրայելի ծառայի իւրում՝ յիշել զողորմութիւնս։ 55 Որպէս խօսեցաւ առ հարս մեր՝ Աբրահամու եւ զաւակի նորա յաւիտեան։ 56 Եկաց Մարիամ առ նմա իբրեւ ամիսս երիս, եւ դարձաւ ի տուն իւր։ 57 Եւ Եղիսաբեթի լցան ժամանակք ծնանելոյ, եւ ծնաւ որդի։ 58 Եւ լուան որ շուրջ զնովաւ էին եւ ազգատոհմ նորա, զի մեծ արար Տէր զողորմութիւն իւր ընդ նմա. եւ խնդային ընդ նմա։ 59 Եւ եղեւ յաւուրն ութերորդի եկին թլփատել զմանուկն, եւ կոչէին զնա յանուն հօր իւրոյ Զաքարիա։ 60 Պատասխանի ետ մայր նորա եւ ասէ. Ոչ, այլ կոչեսցի Յովհաննէս։ 61 Եւ ասեն ցնա. Քանզի ոչ ոք է յազգի քում, որոյ կոչի անուն Յովհաննէս։ 62 Ակնարկէին հօրն նորա թէ զի՛նչ կամիցի կոչել զնա։ 63 Եւ խնդրեաց տախտակ, գրեաց եւ ասէ. Յովհաննէս է անուն դորա։ Եւ զարմացան ամենեքին։ 64 Եւ բացաւ բերան նորա վաղվաղակի եւ լեզու նորա, եւ խօսէր եւ օրհնէր զԱստուած։ 65 Եւ եղեւ ահ ի վերայ ամենեցուն որ լսէին զայս եւ որ շուրջ բնակեալն էին զնոքօք. եւ ընդ ամենայն լեռնակողմնն Հրէաստանի պատմէին ամենայն բանքս այսոքիկ։ 66 Եւ եդին ամենեքեան որ լսէին՝ ի սիրտս իւրեանց, եւ ասէին. Զի՞նչ լինիցի մանուկս այս։ Եւ ձեռն Տեառն էր ընդ նմա։ 67 Եւ Զաքարիա հայր նորա լցաւ Հոգւով Սրբով, մարգարէացաւ եւ ասէ. 68 Օրհնեալ Տէր Աստուած Իսրայելի, զի յայց ել մեզ, եւ արար փրկութիւն ժողովրդեան իւրում։ 69 Եւ յարոյց եղջեւր փրկութեան մեզ ի տանէ Դաւթի ծառայի իւրոյ։ 70 Որպէս խօսեցաւ բերանով սրբոց որ յաւիտենից մարգարէքն նորա էին. 71 փրկութիւն ի թշնամեաց մերոց, եւ ի ձեռաց ամենայն ատելեաց մերոց. 72 առնել ողորմութիւն ընդ հարս մեր, եւ յիշել զուխտն իւր սուրբ։ 73 Զերդումնն զոր երդուաւ Աբրահամու հօր մերում՝ տալ մեզ, 74 առանց երկիւղի, ի ձեռաց թշնամեաց մերոց փրկեալս, 75 պաշտել զնա սրբութեամբ եւ արդարութեամբ առաջի նորա զամենայն աւուրս կենաց մերոց։ 76 Եւ դու, մանուկ, մարգարէ Բարձրելոյ կոչեսջիր. զի երթիցես առաջի երեսաց Տեառն պատրաստել զճանապարհս նորա, 77 տալ գիտութիւն փրկութեան ժողովրդեան նորա ի թողութիւն մեղաց նոցա։ 78 Վասն գթութեանց ողորմութեան Աստուծոյ մերոյ, որովք այց արասցէ մեզ Արեգակն ի բարձանց, 79 երեւել որոց ի խաւարի եւ ի ստուերս մահու նստէին, ուղղել զոտս մեր ի ճանապարհս խաղաղութեան։ 80 Եւ մանուկն աճէր եւ զօրանայր հոգւով, եւ էր յանապատս մինչեւ յօր երեւելոյ նորա Իսրայելի։ |