ՂԵՒՏԱԿԱՆ 5 - Գրաբար Աստվածաշունչ (1895)1 Եւ եթէ մեղիցէ անձն, եւ լուիցէ զբարբառ երդման, եւ նա իցէ վկայ, կամ թէ ետես կամ թէ իրագէտ իցէ, եւ ոչ հանցէ ի վեր, մեղս ընկալցի։ 2 Եւ անձն որ մերձեսցի յիրս պղծութեան, կամ ի մեռելոտի, կամ ի գազանաբեկ, կամ ի պիղծ ինչ, կամ ի մեռելոտիս անասնոց պղծոց, կամ ի մեռելոտիս սողնոց պղծոց, եւ անցանիցէ զնովաւ, եւ ինքն պղծիցի եւ յանցանիցէ. 3 կամ մերձենայցէ ի պղծութիւնս մարդոյ կամ յամենայն պղծութիւնս նորա, յոր թէ մերձեցեալ պղծիցի, եւ մոռացօնք լինիցին նմա, եւ յետ այնորիկ ի վերայ հասանիցէ, եւ յանցանիցէ։ 4 Եւ անձն որ ուխտիցէ չար ինչ առնել կամ բարի, ըստ ամենայնի որ ինչ ուխտիցէ մարդ երդմամբ չափ, եւ մոռանայցի այն յաչաց նորա, եւ ապա ի վերայ հասանիցէ, եւ մեղանչիցէ միով իւիք ի նոցանէ. 5 եւ խոստովան լինիցի զմեղսն՝ զոր մեղաւ. 6 մատուսցէ վասն յանցանացն զոր յանցեաւ Տեառն, եւ՝՝ վասն մեղացն զոր մեղաւ, էգ յօդեաց որոջ, կամ ալոջ մի յայծեաց վասն մեղացն. եւ քաւեսցէ վասն նորա քահանայն ի մեղաց անտի, եւ թողցին նմա մեղքն։՝՝ 7 Ապա թէ չիցէ ձեռնհաս լինել բաւական ոչխարաւ, մատուսցէ վասն մեղացն զոր մեղաւ երկուս տատրակս կամ երկուս ձագս աղաւնեաց, մին վասն մեղացն, եւ մին յողջակէզ։ 8 Ածցէ առ քահանայն, եւ տարցի ի ներքս քահանայն նախ զվասն մեղացն, եւ խառեսցէ քահանայն զգլուխն յուլանէ անտի եւ մի՛ հատցէ. 9 եւ ցանեսցէ յարենէ անտի այնր որ վասն մեղացն իցէ՝ զորմով սեղանոյն, եւ զմնացեալ արիւնն քամեսցէ առ յատակաւ սեղանոյն. քանզի վասն մեղաց է. 10 եւ զերկրորդն արասցէ յողջակէզ որպէս եւ օրէն իցէ. եւ քաւեսցէ վասն նորա քահանայն ընդ մեղացն զոր մեղաւ, եւ թողցի նմա։ 11 Եւ եթէ ոչ գտանիցին ընդ ձեռամբ նորա զոյգք տատրակաց կամ երկու ձագք աղաւնեաց, բերցէ զպատարագն իւր վասն որոյ մեղաւն՝ զտասանորդ գրուի միոյ նաշիհ վասն մեղացն. եւ եւղ մի՛ արկցէ ի նա, եւ կնդրուկ մի՛ դիցէ ի վերայ նորա, զի վասն մեղաց է։ 12 Եւ տարցի զայն առ քահանայն. եւ առեալ քահանային ի նմանէ լի ափով զառ ի յիշատակէն նորա, դիցէ ի վերայ սեղանոյ ողջակիզաց՝՝ Տեառն. քանզի վասն մեղաց է։ 13 Եւ քաւեսցէ վասն նորա քահանայն զմեղսն զոր մեղաւ՝ որով իւիք եւ իցէ ի նոցանէ, եւ թողցի նմա. եւ մնացեալն՝ քահանային եղիցի իբրեւ զզոհ նաշհոյ։ 14 Խօսեցաւ Տէր ընդ Մովսիսի եւ ասէ. 15 Անձն որ թէ վրիպեսցի եւ մեղիցէ ակամայ ի սրբութեանց անտի Տեառն՝ մատուսցէ վասն յանցանացն իւրոց Տեառն խոյ անարատ յօդեաց՝ գնոց արծաթոյ ի յիսուն սկեղէ՝՝ ըստ սրբութեան սկեղն, վասն որոյ յանցուցեալն իցէ։ 16 Եւ զոր մեղաւն ի սրբութիւնսն, հատուսցէ, եւ զհինգերորդ եւս մասնն յաւելցէ ի նոյն, եւ տացէ ցքահանայն. եւ քաւեսցէ ի նմանէ քահանայն խոյիւն որ վասն յանցանացն իցէ, եւ թողցի նմա։ 17 Եւ անձն որ մեղիցէ, եւ արասցէ մի ինչ յամենայն պատուիրանաց Տեառն զոր չիցէ պարտ առնել, եւ ոչ իմանայցէ եւ յանցանիցէ եւ ընդունիցի մեղս, 18 ածցէ խոյ անարատ ի խաշանց գնոց արծաթոյ՝՝ վասն յանցութեանն՝ առ քահանայն. եւ քաւեսցէ վասն նորա քահանայն վասն անգիտութեանն զոր անգիտացաւ եւ ինքն ոչ գիտէր, եւ թողցի նմա. 19 քանզի յանցեաւ յանցութիւն յանցանաց առաջի Տեառն։ |