ՈՂԲՔ 5 - Գրաբար Աստվածաշունչ (1895)Աղօթք Երեմեայ մարգարէի։՝՝ 1 Յիշեա, Տէր, որ ինչ անցք անցին ընդ մեզ, նայեաց եւ տես զնախատինս մեր։ 2 Ժառանգութիւն մեր դարձաւ յօտարութիւն, եւ բնակութիւն մեր ի նշդեհութիւն։ 3 Որբ մնացաք մեք, եւ ոչ գոյր մեր հայր. մարք մեր իբրեւ այրիք ի ժամանակաց մերոց՝՝։ 4 Զջուր մեր գնոյ արբաք, եւ փայտն մեր առանց փոխանակի։ 5 Եկն ի վերայ պարանոցի մերոյ, հալածական եղեաք՝՝, եւ ոչ գտաք հանգիստ։ 6 Ձեռնաձիգ եղեն Եգիպտացիքն եւ Ասորեստանեայքն՝՝ յագեցուցանել հացիւ։ 7 Հարքն մեր մեղան, եւ չիք ուրեք՝՝ ի միջի. եւ մեղք հարցն այն ընդ մեզ ելին։ 8 Ծառայք տիրեցին մեզ, եւ այն որ փրկէրն զմեզ ի ձեռաց նոցա՝ չիք ի միջի։ 9 Եկայք համբարս ի ներքս արասցուք՝՝ յերեսաց սրոյն անապատի։ 10 Մորթք մեր կարկամեցան իբրեւ զթոնիր հնացեալ յերեսաց բարկութեան՝՝ սովոյն։ 11 Զկանայս խայտառակեցին ի Սիոն եւ զկուսանս ի քաղաքս Յուդայ։ 12 Զծերս կախեցին զբութաց, եւ ի պառաւունս ոչ խնայեցին։ 13 Ընտիր ընտիրքն զձայն բարձեալ կականէին, եւ երիտասարդքն զփայտի հարեալ տկարացան։՝՝ 14 Ծերք ի դրանց մեկնեցան, եւ ընտիրքն յօրհնութեանցն լռեցին։ 15 Լքան յուրախութենէ սիրտք մեր, եւ դարձան ի սուգ օրհնութիւնք պարուց մերոց։ 16 Անկաւ պսակն ի գլխոց մերոց. վա՜յ մեզ, վա՜յ մեզ, զի մեղաք։ 17 Վասն այսորիկ տուաւ մեզ սիրտ ցաւագին՝՝, վասն այսորիկ եւ խաւարեցան աչք մեր, 18 ի վերայ լերին Սիոնի, զի դարձաւ յապականութիւն, եւ աղուեսք մուտ եւ ել առնէին ի սրահս նորա՝՝։ 19 Եւ դու, Տէր, յաւիտեան կաս, եւ աթոռ քո ազգէ մինչեւ յազգ։ 20 Ընդէ՞ր մինչեւ ի սպառ մոռացար զմեզ, հարեր թողեր եւ՝՝ լքցե՞ս զմեզ մինչեւ յերկար ժամանակս։ 21 Դարձո զմեզ, Տէր, եւ դարձցուք. նորոգեա զմեզ, Տէր, իբրեւ զաւուրսն զառաջինս։ 22 Զի մերժելով մերժեցեր զմեզ, բարկացաւ սրտմտութիւն բարկութեան քո՝՝ ի վերայ մեր մինչեւ ի սպառ։ |