ՈՂԲՔ 4 - Գրաբար Աստվածաշունչ (1895)1 Զիա՜րդ շլացաւ ոսկին, այլագունեաց արծաթն սպիտակ. հալեցան՝՝ սփռեցան ականք նոցա ի գլուխ անցից ճանապարհաց նոցա։ 2 Որդիք Սիոնի պատուականք, որ առաւել քան զականս պատուականս՝՝, զիա՜րդ համարեցան իբրեւ ամանք խեցեղէնք ձեռագործք որդւոց բրտի։ 3 Մերկացուցին իբրեւ վիշապք՝՝ զստինս իւրեանց, եւ դիեցուցին զկորիւնս իւրեանց. եղեն դստերք ժողովրդեան իմոյ ի տանջանս հարուածոց, զի չիք նոցա բժշկութիւն. եւ տառապեցան՝՝ իբրեւ ջայլամունք յանապատի։ 4 Կցեցան լեզուք դիեցիկ մանկանց ի քիմս իւրեանց ի ծարաւս իւրեանց. տղայք հաց խնդրեցին, եւ ոչ ոք էր որ բրդէր նոցա։ 5 Որ ուտէին զկերակուր՝ եղծան ի վերայ անցից ճանապարհաց. որ ի գիրկս գրգեալք եւ գգուեալք էին, գիրկս արկեալ աղբեւաց թաթաւեալ թաւալէին՝՝։ 6 Բազմացաւ անօրէնութիւն դստեր ժողովրդեան իմոյ քան զանօրէնութիւնս Սոդոմայ կործանելոյ. ի ճեպս ի փոյթս յառնէին, եւ ոչ ուրեք էր վաստակ ձեռաց իւրեանց։ 7 Սրբեցան ուխտաւորք նոցա, իբրեւ զձիւն սպիտակացան, իբրեւ զկաթն զտեցան, իբրեւ զականս շափիղայ ի հատուցման իւրեանց։՝՝ 8 Թխացան քան զածուխ տեսիլք իւրեանց, եւ ոչ ոք ճանաչէր զնոսա զի դնէին՝՝ յանցս ճանապարհաց. մածեալ էր մորթ նոցա յոսկերս նոցա. բրտացան նոքա, եւ եղեն իբրեւ զփայտ չորացեալ։ 9 Գեղեցիկ՝՝ էին վիրաւորքն դիականց անկելոց ի սրոյ՝ քան զանկեալսն ի սովոյ. երթային վիրաւորք ազգք ազգք յարանց՝՝։ 10 Ձեռք կանանց ողորմածաց եփեցին զմանկունս իւրեանց, եւ եղեւ նոցա ի կերակուր՝ առ ի բեկումն դստեր ժողովրդեան իմոյ։ 11 Ած եւ կատարեաց Տէր զսրտմտութիւն բարկութեան իւրոյ, եհեղ զսրտմտութիւն բարկութեան իւրոյ, եւ բորբոքեցոյց հուր ի Սիոն եւ եկեր զհիմունս նորա։ 12 Ոչ հաւատացին թագաւորք ամենայն երկրի՝՝ որ բնակեալ էին ընդ տիեզերս, եթէ մտցէ թշնամի ընդ դրունս Երուսաղեմի։ 13 Ի մեղս մարգարէիցն իւրեանց, եւ ի մեղս քահանայիցն իւրեանց, որ հեղուին զարիւն արդարոցն ի միջի իւրեանց, 14 շարժեցան սասանեցան զօրութիւնք նոցա յելս ճանապարհաց՝՝. պղծեցան թաթաւեցան յարեան մեռելոտւոց. զի ոչ կարէին զհանդերձս նոցա անարատ հանել ի նոցանէ։ 15 Ի բաց կացէք, պիղծս կարդացէք զնոսա՝՝. ի բաց կացէք, ի բաց կացէք, մի՛ մերձենայք, զի շարժեցան բորբոքեցան. ասացէք ի հեթանոսս զի՝ Մի՛ եւս յաւելցին բնակել ի նոսա։ 16 Կենդանութեամբ մերով նուաղեցին աչք մեր յօգնականութենէ մերմէ, զի տարապարտուց կացուցեալ էր մեր զնոսա դէտս ի սնոտիս։ 17 Երեսք Տեառն բաժանեալ են ի նոցանէ, եւ ոչ եւս յաւելցի հայել ի նոսա. երեսք քահանայից ակն ոչ առին ծերոց, ոչ ողորմեցան ի վերայ տղայոց նոցա՝՝. դէտ ակն կալեալ հայէաք յազգս որ ոչ փրկէին զմեզ։ 18 Որսացան զմեզ, փոքր մեւս եւս սատակել ջնջեալ էր զմեզ ի քաղաքաց մերոց։ Հաս ժամ, հասեալ է ժամանակ, կատարեցան աւուրք մեր, լցան ժամանակք։ 19 Թեթեւացան հալածիչք մեր ի վերայ լերանց, իբրեւ զարծուիս երկնից. ի վերայ լերանց բարձանց ճախրեցին, եւ՝՝ յանապատի ի դարան մտեալ պաշարեցին զմեզ։ 20 Հոգի երեսաց մերոց Տէր Քրիստոս, պատեցան զնովաւ յապականութեան իւրեանց, մինչդեռ մեք խորհէաք թէ ընդ հովանեաւ նորա նստցուք եւ կեցցուք՝՝ ի մէջ հեթանոսաց։ 21 Ցնծա դու եւ ուրախ լեր, դուստր Եդովմայեցւոց, որ բնակեալդ ես յերկրիդ Աւստացւոց. եկեսցէ բաժակս այս ի վերայ քո. յարիցես եւ արբցես, արբեսցիս եւ անդրէն դարձուսցես։ 22 Պակասեցին անօրէնութիւնք քո, Սիոն, եւ ոչ եւս յաւելցէ խրատել զքեզ. այց արար անօրէնութեանդ քո, դուստր Եդովմայ, յայտնեաց զամենայն ամպարշտութիւնս քո։՝՝ |