ՄԱՐԳԱՐԷՈՒԹԻՒՆ ՅՈՎՆԱՆՈՒ 4 - Գրաբար Աստվածաշունչ (1895)1 Եւ տրտմեցաւ Յովնան տրտմութիւն մեծ եւ խռովեցաւ. 2 եւ եկաց յաղօթս առ Տէր Աստուած, եւ ասէ. Ո՛վ Տէր, ո՞չ այս այն բանք են իմ մինչ էի անդէն յերկրին իմում. վասն այնորիկ աճապարեցի փախչել ի Թարսիս, զի գիտէի թէ ողորմած ես դու եւ գթած, երկայնամիտ եւ բազումողորմ, եւ զղջանաս ի վերայ չարեաց։ 3 Եւ արդ, Տէր Տէր, առ զոգի իմ յինէն, զի լաւ է ինձ մեռանել՝ քան թէ իցեմ կենդանի։ 4 Եւ ասէ Տէր ցՅովնան թէ՝ Արդարեւ յո՞յժ տրտմեալ իցես՝՝։ 5 Եւ ել Յովնան ի քաղաքէ անտի, եւ նստաւ յանդիման քաղաքին, եւ արար իւր հովանի, եւ նստաւ ընդ հովանեաւն. մինչեւ տեսանիցէ թէ զի՛նչ լինիցի քաղաքին։ 6 Եւ հրաման ետ Աստուած դդմենւոյն, եւ ել ի վերայ գլխոյն Յովնանու՝ լինել նմա հովանի ի վերայ գլխոյ նորա, զովացուցանել զնա ի տառապանաց իւրոց. եւ ուրախ եղեւ Յովնան ի վերայ դդմենւոյն ուրախութիւն մեծ։ 7 Եւ հրաման ետ Աստուած որդանն՝ առաւօտուն ի վաղիւ անդր, եհար զդդմենին, եւ ցամաքեցաւ։ 8 Եւ եղեւ ի ծագել արեւուն հրամայեաց Աստուած հողմոյ խորշակի տապախառնի, եւ անկաւ արեւն զգլխովն Յովնանու, եւ կայր ի տարակուսի եւ քաղէին ոգիք նորա. եւ ասէր. Լաւ էր ինձ մեռանել քան զայս կեանս իմ։ 9 Եւ ասէ Տէր Աստուած ցՅովնան, թէ՝ Արդարեւ յո՞յժ տրտմեալ իցես՝՝ ի վերայ դդմենւոյն։ Եւ ասէ. Յոյժ տրտմեալ եմ՝՝ մինչեւ ցմահ։ 10 Եւ ասէ Տէր. Դու խնայեցեր ի դդմենին յոր ոչ եղեր ինչ աշխատ, եւ ոչ սնուցեր զնա, որ գիշերի ել, եւ մեւս գիշերի կորեաւ. 11 ես ո՞չ խնայեցից ի Նինուէ քաղաք մեծ, յորում բնակեալ են աւելի քան զերկոտասան բեւր մարդիկ, որ ոչ ծանեան զաջ եւ զահեակ իւրեանց, եւ անասուն բազում։ |