ՄԱՐԳԱՐԷՈՒԹԻՒՆ ՅՈՎՆԱՆՈՒ 2 - Գրաբար Աստվածաշունչ (1895)1 Եւ հրաման ետ Տէր կիտին մեծի կլանել զՅովնան, եւ էր Յովնան ի փոր կիտին զերիս տիւս եւ զերիս գիշերս։ 2 Եւ եկաց Յովնան յաղօթս առ Տէր Աստուած ի փորոյ կիտին, 3 եւ ասէ. Ի նեղութեան իմում աղաղակեցի առ Տէր Աստուած իմ՝՝, եւ լուաւ ինձ. յորովայնէ դժոխոց աղաղակի իմում՝՝ լուր, Տէր,՝՝ ձայնի իմում։ 4 Ընկեցեր զիս ի խորս սրտից ծովու, եւ գետք պաշարեցին զիս. ամենայն զբօսանք քո եւ ալիք քո անցին ի վերայ իմ։ 5 Եւ ասացի թէ՝ Մերժեցայ յաչաց քոց. արդ իցէ՞ թէ՝՝ յաւելից հայել ի տաճար սուրբ քո։ 6 Հեղան զինեւ ջուրք մինչեւ յոգիս, անդունդք անհնարինք պաշարեցին զիս. եմուտ գլուխ իմ ընդ փապարս լերանց։ 7 Իջի յերկիր, որոյ նիգք իւր աղխք յաւիտենից. ելցեն յապականութենէ կեանք իմ։ 8 Առ քեզ, Տէր Աստուած իմ, ի նուաղել հոգւոյ իմոյ կարդացի՝՝, զՏէր յիշեցի, եւ եկեսցեն աղօթք իմ ի տաճար սուրբ քո։ 9 Որ պահէին զունայնութիւն եւ զստութիւն՝ զողորմութիւնս իւրեանց թողին։ 10 Այլ ես ի ձայն օրհնութեան եւ խոստովանութեան՝՝ մատուցից քեզ պատարագ, զոր ուխտեցի, եւ հատուցից փրկութեան Տեառն՝՝։ 11 Եւ հրամայեցաւ ի Տեառնէ վիշապ ձկանն, եւ եթուք զնա ի ցամաք։ |