ՄԱՐԳԱՐԷՈՒԹԻՒՆ ՅՈՎՆԱՆՈՒ 1 - Գրաբար Աստվածաշունչ (1895)1 Եւ եղեւ բան Տեառն առ Յովնան որդի Ամաթեայ, եւ ասէ. 2 Արի եւ գնա ի Նինուէ քաղաք մեծ, եւ քարոզեսջիր անդ, զի ել աղաղակ չարութեան նորա առ իս։ 3 Եւ յարեաւ Յովնան փախչել ի Թարսիս յերեսաց Տեառն. էջ ի Յոպպէ եւ եգիտ նաւ որ երթայր ի Թարսիս, ետ գինս եւ եմուտ ի նա՝ նաւել ընդ նոսա ի Թարսիս յերեսաց Տեառն։ 4 Եւ Տէր յարոյց հողմ ի ծովուն եւ եղեւ մրրիկ մեծ ի ծովուն, եւ նաւն ի վտանգի կայր ի խորտակել։ 5 Եւ երկեան նաւավարքն երկեւղ մեծ, եւ աղաղակէին առ իւրաքանչիւր աստուածս՝՝ իւր. եւ ընկեցին զկարասին որ էր ի նաւին ի ծով անդր, զի թեթեւացուսցեն յինքեանց. եւ Յովնան իջեալ ի խորշ մի նաւին՝ ննջէր եւ խորդայր։ 6 Մատեաւ առ նա նաւապետն, եւ ասէ. Զի՞նչ է այդ՝ զի խորդասդ, արի կարդա զՏէր Աստուած քո. թերեւս ապրեցուսցէ՝՝ զմեզ Աստուած, եւ մի՛ կորիցուք։ 7 Եւ ասեն իւրաքանչիւր ցընկեր իւր. Եկայք արկցուք վիճակս, եւ գիտասցուք, վասն ո՞յր են չարիքս այս ի վերայ մեր։ Արկին վիճակս, եւ ել վիճակն Յովնանու։ 8 Եւ ասեն ցնա. Պատմեա մեզ, վասն է՞ր են չարիքս այս մեզ. զի՞նչ արուեստ է քո, ուստի՞ գաս կամ յո՞ երթաս՝՝, յորմէ՞ աշխարհէ ես կամ յորմէ՞ ժողովրդենէ։ 9 Ասէ ցնոսա. Ծառայ Տեառն՝՝ եմ ես, եւ զՏէր Աստուած երկնից պաշտեմ որ արար զծով եւ զցամաք։ 10 Եւ երկեան արքն երկեւղ մեծ, եւ ասեն ցնա. Զի՞նչ գործեցեր զայդ. զի գիտացին թէ յերեսաց Տեառն փախուցեալ էր, քանզի պատմեաց նոցա։ 11 Եւ ասեն ցնա. Զի՞նչ արասցուք քեզ, եւ դադարեսցէ ծովս ի մէնջ։ Զի ծովն առաւել եւս խռովեալ էր եւ յարուցանէր մրրիկ ի վերայ նոցա՝՝։ 12 Եւ ասէ ցնոսա Յովնան. Առէք ընկեցէք զիս ի ծովդ, եւ դադարեսցէ ի ձէնջ ծովդ. զի գիտեմ ես եթէ վասն իմ է մրրիկս այս մեծ ի վերայ ձեր։ 13 Եւ ջանային արքն դարձուցանել զնաւն ի ցամաք, եւ ոչ կարէին, զի ծովն եւս քան զեւս խռովէր եւ սաստկանայր ի վերայ նոցա։ 14 Աղաղակեցին առ Տէր եւ ասեն. Քաւ լիցի, Տէր, մի՛ կորիցուք վասն անձին առնս այսորիկ, եւ մի՛ ածեր ի վերայ մեր արիւն արդար, զի դու, Տէր, որպէս կամեցար եւ արարեր։ 15 Եւ առին զՅովնան եւ ընկեցին ի ծովն, եւ դադարեաց ծովն ի խռովութենէ իւրմէ։ 16 Եւ երկեան արքն երկեւղ մեծ ի Տեառնէ, զենին զոհս Տեառն եւ ուխտեցին ուխտս։ |