ՄԱՐԳԱՐԷՈՒԹԻՒՆ ՅՈՎԵԼԱՅ 1 - Գրաբար Աստվածաշունչ (1895)1 Պատգամ Տեառն որ եղեւ առ Յովէլ որդի Բաթուելի։ 2 Լուարուք զայս, ծերք, եւ ունկն դիք, ամենայն բնակիչք երկրի. եթէ եղեա՞լ է այսպիսի ինչ յաւուրս ձեր, կամ յաւուրս հարցն ձերոց։ 3 Պատմեցէք զայս որդւոց ձերոց, եւ որդիք ձեր որդւոց իւրեանց, եւ որդիք նոցա յազգ յայլ։ 4 Զմնացորդս թրթրոյ եկեր մարախ, եւ զմնացորդս մարախոյ եկեր ջորեակ, եւ զմնացորդս ջորեկի եկեր երեւիլ։ 5 Սթափեցարուք, արբեալք ի գինւոյ, եւ լացէք եւ զգացարուք, ամենեքեան որ ըմպէք գինի ցարբենալ. զի բարձաւ ի բերանոյ ձերմէ ուրախութիւն եւ խնդութիւն՝՝։ 6 Զի ազգ մի ել յերկիր իմ հզօր եւ անթիւ. ատամունք նորա ատամունք առիւծու, եւ ժանիք նորա կորեան առիւծու։ 7 Արար զորթ իմ յապականութիւն, եւ զթզենիս իմ ի խորտակումն. յուզելով յուզեաց եւ ընկէց զնա, եւ լսնեցոյց զուռս նորա։ 8 Ողբա առ իս իբրեւ զհարսն քրձազգած ի վերայ առն իւրոյ ամուսնոյ։ 9 Բարձան զոհք եւ սպանդք՝՝ ի տանէ Տեառն. սուգ առէք, քահանայք՝ պաշտօնեայք սեղանոյ, 10 զի թշուառացան դաշտք. սուգ առցէ երկիր, զի թշուառացաւ ցորեան, ցամաքեցաւ գինի, նուազեաց ձէթ։ 11 Ողբացէք, մշակք, ստացուածովք՝՝ ի վերայ ցորենոյ եւ գարւոյ. զի կորեան կութք յագարակէ. 12 ցամաքեցաւ որթ, նուազեաց թուզ եւ նուռն եւ արմաւ եւ խնձոր, եւ ամենայն փայտ ագարակի գօսացաւ. զի յամօթ արարին զուրախութիւն որդիք՝՝ մարդկան։ 13 Քրձազգածք եղերուք, կոծեցարուք, քահանայք. սուգ առէք, պաշտօնեայք սեղանոյ. մտէք ննջեցէք խորգով, պաշտօնեայք Աստուծոյ. զի պակասեցին ի տանէ Աստուծոյ ձերոյ զոհք եւ սպանդք՝՝։ 14 Սրբեցէք պահս, քարոզեցէք պաղատանս. ժողովեցէք զծերս, ամենայն բնակիչք երկրիդ, ի տուն Աստուծոյ ձերոյ, եւ աղաղակեցէք առ Տէր սրտի մտօք։ 15 Վա՜յ ինձ, վա՜յ ինձ, վա՜յ ինձ՝՝ յաւուր յայնմիկ. զի մերձ է օր Տեառն. իբրեւ թշուառութիւն ի թշուառութենէ հասցէ։ 16 Առաջի աչաց ձերոց պակասեցան կերակուրք՝ ի տանէ Աստուծոյ ձերոյ, ուրախութիւն եւ խնդութիւն։ 17 Խայտացին երինջք ի մսուրս իւրեանց. ապականեցան՝՝ գանձք, տապալեցան շտեմարանք, զի խորշակահար եղեւ ցորեան։ 18 Զի՞նչ համբարեցից ի նոսա. լացին՝՝ դասակք անդւոց, զի ոչ գոյր նոցա արօտ, եւ հօտք խաշանց սատակեցան։ 19 Առ քեզ, Տէր, աղաղակեցից, զի հուր սատակեաց զգեղեցկութիւն անապատի, եւ բոց ծախեաց զամենայն փայտս ագարակի։ 20 Եւ երէ վայրի ի քեզ հայեցաւ. զի ցամաքեցան վտակք ջուրց, եւ հուր եկեր զգեղեցկութիւն անապատի։ |