ԳԻՐՔ ՅՈԲԱՅ 42 - Գրաբար Աստվածաշունչ (1895)1 Կրկնեալ անդրէն Յոբայ՝ ասէ ցՏէր. 2 Գիտեմ զի կարօղ ես յամենայնի, եւ տկարանայ ինչ ոչ քեզ։ 3 Ո՞վ է որ ծածկէ ի քէն զխորհուրդ՝ խնայեալ ի բանս՝ կարծիցէ թագուցանել. ո՞ պատմեսցէ ինձ՝՝ զոր ոչ գիտէի, զմեծամեծս եւ զզարմանալիս՝ որոց ոչ էի խելամուտ։ 4 Արդ լուր ինձ, Տէր, զի եւ ես խօսեցայց. հարցից զքեզ՝ եւ դու ուսո զիս։ 5 Ի լուր ականջաց լսէի զքէն յառաջագոյն, բայց արդ եւ ակն իմ իսկ ետես զքեզ։ 6 Վասն որոյ խոտեցի զանձն եւ հալեցայ, եւ համարիմ զանձն իմ հող եւ մոխիր։ 7 Եւ եղեւ յետ խօսելոյ Տեառն զբանս զայսոսիկ ընդ Յոբայ, ասէ Տէր ցԵղիփազ Թեմնացի. Մեղար դու, եւ երկոքին բարեկամք քո. զի ոչ խօսեցարուք առաջի իմ ճշմարիտ, եւ ոչ ինչ՝՝ իբրեւ զծառայ իմ զՅոբ։ 8 Բայց արդ առէք զուարակս եւթն եւ խոյս եւթն, եւ երթայք առ ծառայ իմ Յոբ, եւ արասցէ ողջակէզս վասն ձեր. եւ Յոբ ծառայ իմ արասցէ աղօթս վասն ձեր։ Զի թէ ոչ նմա ակն առեալ էր, եւ եթէ ոչ վասն նորա էր, կորուսեալ էր իմ արդեւք զձեզ. զի ոչ խօսեցարուք ճշմարտութիւն զծառայէ իմմէ զՅոբայ՝՝։ 9 Եւ գնաց Եղիփազ Թեմնացի եւ Բաղդատ Սաւքեցի եւ Սովփար Մինեցի, եւ արարին որպէս հրամայեաց նոցա Տէր, եւ ելոյծ զմեղս նոցա վասն Յոբայ։ 10 Եւ Տէր աճեցոյց զՅոբ. եւ՝՝ յառնել նորա աղօթս ի վերայ բարեկամացն՝ եթող զմեղս նոցա՝՝։ Եւ ետ Տէր կրկին քան որչափ ինչ էրն յառաջագոյն Յոբայ ի յաճախութիւն։ 11 Եւ լուան ամենայն եղբարք նորա եւ քորք նորա զամենայն անցսն՝ որ անցին ընդ նա, եւ՝՝ եկին առ նա, եւ ամենեքին ոյք յառաջագոյն գիտէին զնա. կերան եւ արբին առ նմա, եւ մխիթարեցին զնա, եւ զարմացան՝՝ ի վերայ ամենայնի զոր ած ի վերայ նորա Տէր. եւ ետուն նմա իւրաքանչիւր մէն մի որոջ, եւ չորեքդրամեան մի ոսկի անգիր՝՝։ 12 Եւ Տէր օրհնեաց զվերջինն Յոբայ քան զառաջինն. եւ էին խաշինք նորա՝ ոչխարք բեւր եւ չորեքհազար, ուղտք վեց հազարք, լուծք եզանց հազար, էշք մատակք արօտականք հազար։ 13 Եւ ծնան նմա ուստերք եւթն, եւ դստերք երեք։ 14 Եւ կոչեաց զառաջինն Տիւ, եւ զերկրորդն Կասիա. եւ զերրորդն Ամաղթեղջեւր։ 15 Եւ ոչ գտան համեմատ դստերացն Յոբայ ազնուագոյնք ի ներքոյ երկնից՝՝. եւ ետ նոցա ժառանգութիւն ընդ եղբարս իւրեանց։ 16 Եւ եկեաց Յոբ յետ հարուածոցն ամս հարեւր եւ եւթանասուն. եւ ամենայն ամք զոր եկեաց երկերիւր քառասուն եւ ութ՝՝. եւ ետես Յոբ զորդիս իւր եւ զորդիս որդւոց իւրոց՝ ազգ չորրորդ։ 17 Եւ վախճանեցաւ Յոբ ծերացեալ եւ լցեալ աւուրբք։ Եւ գրեալ է նմա յառնել ընդ որս Տէր յարուցանէ։ Սա թարգմանի յԱսորի գրոց. բնակէր յերկրին Աւստայ, ի սահմանս Եդովմայեցւոց եւ Արաբացւոց. յառաջ՝ էր անուն նորա Յոբաբ. եւ առեալ կին Արաբացի, ծնաւ որդի՝ որում անուն էր Եննով։ Եւ էր հայր նորա Զարեհ, որդի որդւոյն Եսաւայ. եւ մայր նորա Բոսորացի. որպէս զի լինել նմա հինգերորդ յԱբրահամէ։ Եւ այս են թագաւորք որ թագաւորեցին յԵդոմ. առաջին Բաղակ Բէովրայ. եւ անուն քաղաքի նորա Դենաբայ։ Յետ Բաղակայ Յոբաբ՝ որ կոչեցաւ Յոբ։ Յետ նորա Ասովմ, որ էր զօրավար յերկրին Թեմնացւոց։ Յետ նորա Ադադ որդի Բարադայ, որ կոտորեաց զՄադիամ ի դաշտին Մովաբայ. եւ անուն քաղաքի նորա Գեթեմ։ Եւ որ եկին առ նա բարեկամքն, Եղիփազ՝ յորդւոցն Եսաւայ՝ արքայ Թեմնացւոց, Բաղդատ բռնաւոր Սաւքեցւոց, Սովփար արքայ Մինեցւոց։՝՝ |