ԳԻՐՔ ՅՈԲԱՅ 37 - Գրաբար Աստվածաշունչ (1895)1 Եւ ի վերայ այնորիկ խռովեցաւ սիրտ իմ, եւ ծորեաց ի տեղւոջէ իւրմէ։ 2 Լուր զլուր զբարկութեան սրտմտութեան Տեառն, եւ խորհուրդ ի բերանոյ նորա ելցէ։՝՝ 3 Ի ներքոյ ամենայն երկնից իշխանութիւն նորա՝՝, եւ լոյս նորա ի վերայ ծագաց երկրի։ 4 Զկնի նորա գոչեսցէ բարբառ, որոտայցէ ձայնիւ բարձրութեան իւրոյ, եւ ոչ փոխանակեսցէ զնոսա զի լսելի արասցէ զձայն իւր։ 5 Եւ որոտասցէ Հզօրն սքանչելի բարբառով իւրով. քանզի արար մեծամեծս՝ զոր ոչ գիտէաք։ 6 Հրաման տայ ձեան թէ՝ Լեր յերկրի, եւ ձմերայնոյ անձրեւաց ըստ զօրութեան իւրեանց՝՝։ 7 Ի ձեռին ամենայն մարդոյ կնքէ, զի ծանիցէ ամենայն մարդ զիւր տկարութիւն՝՝։ 8 Մտին գազանք ի դադարս, ղօղեցին ի խշտիս։ 9 Ի շտեմարանաց ելանեն ցօղք, եւ ի բարձրուանդակաց ցուրտ. 10 եւ ի շնչելոյ Հզօրին տացէ սառամանիս. յեղյեղու զջուրս որպէս եւ կամի. 11 եւ զընտիր ամպ ցանեսցէ. ցրուէ մէգ զլոյս նորա, եւ ինքն դարձուսցէ զշրջանակս։ 12 Ուր կամեցաւ՝ եդ զգործ նոցա, եւ զամենայն ինչ զոր հրամայեսցէ նոցա. սոքա կարգեալ են առ ի նմանէ ի վերայ երկրի։ 13 Եթէ՛ ի խրատ, եւ եթէ՛ յերկիր իւր, եթէ՛ յողորմութիւն՝ գտցեն զնա։՝՝ 14 Ունկն դիր այսմիկ, Յոբ, կաց եւ խրատեաց զզօրութիւն Տեառն։ 15 Գիտեմք զի Աստուած եդ զգործս իւր. լոյս արար ի խաւարի։ 16 Գիտէ զքննութիւն ամպոց. արհաւիրք են յանցանք չարագործաց։ 17 Եւ քո ջերմ պատմուճան հանդարտեալ կայ ի վերայ երկրի։ 18 Ի հարաւոյ հաստատեսցես ընդ նմա ի հնութիւնս, զօրացուցանել իբրեւ զտեսիլ եղեման։ 19 Բայց ընդէ՞ր իսկ, աղէ ուսո զիս. զի՞նչ ասասցուք նմա, եւ դադարեսցուք ի բազումս խօսելոյ։ 20 Միթէ մատեա՞ն կամ դպի՞ր մերձ կայցէ առ իս, զի զմարդկան գրեալ լռեցուցից։ 21 Ոչ ամենեցուն է լոյս տեսանելի, փայլածուն է ի հնութիւնս, որպէս որ ի նմանէն ի վերայ ամպոց։ 22 Ի հիւսիսոյ ամպ ոսկէճաճանչ. ի վերայ այսոցիկ մեծ են փառք եւ պատիւ Ամենակալին. 23 եւ ոչ գտանեմք զայլ ոք նմանօղ զօրութեան նորա. որ զարդարն դատի՝ ո՞չ համարիցիս լսել նմա։ 24 Վասն որոյ երկիցեն ի նմանէ մարդիկ, երկիցեն ի նմանէ եւ իմաստունք սրտիւք։՝՝ |