ԳԻՐՔ ՅՈԲԱՅ 36 - Գրաբար Աստվածաշունչ (1895)Կրկնեալ անդրէն Եղիուսայ ասէ. 2 Մնա ինձ տակաւին սակաւիկ մի, զի ուսուցից քեզ. զի տակաւին գոն յիս բանք. 3 առեալ ի հեռաստանէ զհանճար իմ։ 4 Արդեամբք զիրաւունս իմ խօսեցայց ճշմարտութեամբ, եւ ոչ անիրաւ բանս տարապարտուց իմացեալ։ 5 Գիտեա զի Տէր ոչ մերժէ զանմեղն. հզօր է զօրութեամբ։ 6 Զսիրտ ամպարշտի՝՝ ոչ կենդանացուսցէ. եւ իրաւունս տացէ աղքատի։ 7 Ոչ արկցէ զաչս իւր յարդարոյ. եւ որ գտանի առաջի նորա՝ ընդ թագաւորս է յաթոռ՝՝, եւ նստուսցէ զնոսա ի սպառ՝ եւ բարձրասցին։ 8 Եւ չարք՝՝ կապեալք ձեռակապօք՝ վարակեսցին տոռամբք տնանկութեան, 9 պատմեսցէ նոցա զգործս նոցա, եւ զյանցանս նոցա թէ զօրացան։ 10 Եւ արդարոյն լուիցէ՝՝, եւ ասասցէ՝ զի դարձցին յանիրաւութենէ։ 11 Եթէ լուիցեն եւ ծառայեսցեն նմա, կատարեսցեն զաւուրս իւրեանց ի բարութիւնս, եւ զամս իւրեանց ի վայելչութիւնս։ 12 Բայց զամպարիշտս ոչ կեցուսցէ, զի ոչ կամեցան նոքա ճանաչել զՏէր, եւ զի խրատեալք եւ անհնազանդք էին։՝՝ 13 Կեղծաւորք սրտիւք գրգռեսցեն զսրտմտութիւն, ոչ գուժեսցեն զի կապեաց զնոսա։ 14 Մեռցի յերիտասարդութեան անձն նոցա, եւ կեանք նոցա խոցոտեալք ի հրեշտակաց, 15 փոխանակ զի նեղեցին զտկարն եւ զանզօրն. եւ իրաւունս հեզոց հանցէ, եւ զերծոյց զքեզ ի բերանոյ թշնամւոյ։ 16 Անդունդք որոյ տարածումն ի ներքոյ իւր. եւ էջ սեղան քո լի պարարտութեամբ։ 17 Մի՛ պակասեսցեն իրաւունք արդարոյ. սրտմտութիւն ի վերայ ամպարշտաց հասցէ. 18 վասն ամպարշտութեան կաշառաց՝ զոր ընդունէին անիրաւութեամբ։ 19 Մի՛ թիւրեսցեն զքեզ միտք կամակարութեան խնդրուածոց՝ յորժամ ի վիշտս իցեն տկարք։ 20 Եւ զամենայն զօրաւորս զօրութեամբ մի՛ ձգեսցես ի գիշերի՝ ելանել ժողովրդոց փոխանակ նոցա. 21 այլ զգոյշ լեր, գուցէ գործեսցես զանպատեհս. քանզի զնա փրկեցեր յաղքատութենէ։ 22 Ահա Հզօրն զօրացուսցէ զօրութեամբ իւրով. քանզի ո՞վ է իբրեւ զնա զօրաւոր. 23 կամ ո՞վ է որ քննէ զգործս նորա, կամ ո՞վ է որ ասիցէ. Անիրաւս գործեաց զոր գործեաց։ 24 Յիշեա զի մեծամեծ են գործք նորա, զոր սկսան արք արդարք։ 25 Ամենայն մարդ ետես ինքեամբ, որչափ խոցոտեալ են մարդիկ։ 26 Ահա Հզօրն սաստիկ է, եւ ոչ իմասցուք, թիւ ամաց նորա անսպառ։ 27 Թուեալ են նմա շիթք անձրեւի, եւ զեղցին անձրեւով յամպս։ 28 Բղխեսցեն հնացեալք. հովանեցոյց զամպս ի վերայ անբաւ մարդկան, միգացին ի վերայ բազում մարդկան։ Ժամանակ եդ անասնոց, եւ գիտեն զկարգ ծննդեան։ Ի վերայ այսր ամենայնի ո՞չ իցեն զարմացեալ միտք քո, ո՞չ սարսիցէ սիրտ քո ի մարմնի քում. զի արար զմեծամեծս զոր ոչ գիտէաք։ Հրաման տայ ձեան թէ՝ Լեր ի վերայ երկրի, եւ ձմերայնւոյ անձրեւաց՝ զզօրութիւնս իւրեանց։ Ի ձեռն ամենայն մարդոյ կնքէ, զի ծանիցէ ամենայն մարդ զիւր տկարութիւն։ 29 Եթէ իմանայցե՞ս զտարածանել ամպոց, զհաւասարութիւն խորանի նորա։ 30 Ահա ձգէ ի վերայ նորա ճանապարհաւ, եւ զարմատս ծովու ծածկեաց. 31 զի նոքօք դատեսցի զժողովուրդս, տացէ կերակուր զօրացելոյն։ 32 Ի ձեռս ծածկեաց զլոյս, եւ ետ պատուէր վասն նորա պատահելոյ։ 33 Պատմեսցէ զնա բարեկամաց իւրոց, եւ զստացուածոց եւ զանիրաւութենէ։՝՝ |