ԳԻՐՔ ՅՈԲԱՅ 34 - Գրաբար Աստվածաշունչ (1895)1 Կրկնեալ անդրէն Եղիուսայ ասէ. 2 Լուարուք ինձ, իմաստունք, ունկնդիր լերուք, հանճարեղք։ 3 Զի ունկն զբանս քննէ, եւ կոկորդ զկերակուրս ճաշակէ՝՝։ 4 Ընտրեսցուք մեզ դատաստան, եւ գիտասցուք ի միջի մերում թէ բարի է՝՝։ 5 Զի ասաց Յոբ թէ՝ Արդար եմ ես, եւ Տէր զընկէց զիրաւունս իմ, 6 եւ ստեաց դատաստանի իմում. բռնութեամբ՝՝ է նետս իմ առանց անիրաւութեան։ 7 Ո՞վ է իբրեւ զՅոբ՝ որ ըմպէ զարհամարհանս իբրեւ զջուր։ 8 Ոչ մեղուցեալ եւ ոչ ամպարշտեալ, կամ հաղորդեալ ճանապարհի որոց գործեն զանօրէնութիւն, գնալ ընդ ամպարիշտս։ 9 Մի՛ ասիցես՝ չիք այցելութիւն ի վերայ առն, եւ այցելութիւն նմա ի Տեառնէ։՝՝ 10 Վասն որոյ, հանճարեղք սրտիւք, լուարուք ինձ. մի՛ լիցի ինձ ամպարշտել առաջի Տեառն, եւ առաջի Ամենակալին աղմկել զիրաւունս։ 11 Այլ հատուսցէ մարդոյ ըստ իւրաքանչիւր գործոց նոցա, եւ ի ճանապարհի առն գտցէ զնա։ 12 Համարիցի՞ս զՏեառնէ՝՝ անկարգս ինչ առնել, կամ թէ Ամենակալն պղտորիցէ՞ զիրաւունս։ 13 Ո՞ արար զերկիր. ո՞ է որ արար զառ ի ներքոյս երկնից, եւ զամենայն որ ի միջոցի։՝՝ 14 Եթէ կամեսցի պնդել եւ զշունչ առ ինքեան արգելուլ. 15 վախճանեսցի ամենայն մարմին առ հասարակ, եւ ամենայն մարմին ի հող դարձցի ուստի եւ ստեղծաւ։ 16 Ապա թէ ոչ՝՝ խրատեսցիս՝ լուր զայս, ունկն դիր բարբառոյ բանից իմոց։ 17 Եթէ դու ոչ համարիցիս զայն որ ատեայ զանիրաւութիւն, եւ կորուսանէ զչարիս. արդարք յաւիտեան կեան։ 18 Ամպարիշտ է որ ասէ ցթագաւոր թէ՝ Անիրաւ ես. ամպարշտագոյն քան զիշխանս, 19 որ ոչ պատկառեաց ի պատուական երեսաց, եւ ոչ գիտաց պատիւ դնել արանց եւ մեծարել զերեսս նոցա։ 20 Ընդունայն լիցի նոցա աղաղակելն եւ աղաչել զայլս. զի վարեցան անօրէնութեամբ խոտորեցուցանել զտկարս։ 21 Զի ինքն է տեսօղ գործոց մարդկան, եւ ղօղեաց ինչ ոչ ի նմանէ՝ զոր գործեցին։ 22 Եւ չիք տեղի թաքչելոյ այնոցիկ՝ որ գործեն զանօրէնութիւն. 23 զի ոչ եւս դիցէ ի վերայ առն. քանզի Տէր զամենեսեան տեսանէ։ 24 Որ հասանէ անքննականաց, փառաւորաց եւ հրաշակերտաց՝ որոց ոչ գոյ թիւ։ 25 Որ՝՝ ճանաչէ զգործս նոցա, եւ դարձուցանէ ի գիշերի, եւ խոնարհեսցին։ 26 Շիջոյց զամպարիշտս. մատնցոյցք եղեն առաջի թշնամեաց իւրեանց։ 27 Զի խոտորեցան յօրինաց Աստուծոյ, եւ զիրաւունս նորա ոչ ծանեան։՝՝ 28 Ածել զնովաւ զաղաղակ տնանկի, եւ զբողոք աղքատաց լուիցէ։ 29 Եւ ինքն տացէ լռութիւն, ո՞ պատժեսցէ զնա. եւ՝՝ ծածկեսցէ զերեսս, ո՞ տեսանիցէ զնա։ 30 Ե՛ւ ազգաց ե՛ւ մարդկան միանգամայն թագաւորեցուցանէ զայր կեղծաւոր՝ վասն խստութեան ժողովրդեան։ 31 Զի որ ասէ ընդդէմ Հզօրին՝ թէ՝ Առի եւ գրաւեցի առանց քո. 32 եթէ տեսեր՝ ցոյց ինձ, եւ՝՝ եթէ անիրաւութիւն արարի, այլ ոչ յաւելից։ 33 Միթէ ի քէ՞ն ոք պահանջիցէ զայն, զի մերժեսդ. դու ընտրեցեր՝ եւ ոչ ես. եւ եթէ գիտիցես ինչ՝ խօսեաց։ 34 Վասն որոյ հանճարեղք սրտիւք խօսեսցին զայս, եւ այր իմաստուն լուաւ զայս՝՝։ 35 Բայց Յոբ ոչ իմաստութեամբ խօսեցաւ, եւ բանք նորա ոչ են հանճարով։ 36 Բայց սակայն ուսիր, Յոբ, եւ մի՛ տացես տակաւին պատասխանի իբրեւ զանզգամ։ 37 Զի մի՛ յաւելուցուք ի մեղս ձեր, եւ անօրէնութիւն համարեալ լիցի ձեզ ի բազում բանս խօսելոյ առաջի Տեառն։՝՝ |