ԳԻՐՔ ՅՈԲԱՅ 31 - Գրաբար Աստվածաշունչ (1895)1 Ուխտ եդի ընդ աչս իմ եւ ոչ հայեցաւ ի կոյս։ 2 Եւ բաժանեաց Աստուած ի վերուստ, եւ ժառանգութիւն Բաւականին՝՝ ի բարձանց։ 3 Ո՞չ ապաքէն կորուստ անիրաւին, եւ տարագրութիւն այնոցիկ ոյք գործեն զանօրէնութիւն։ 4 Ո՞չ ապաքէն Ինքն տեսցէ զճանապարհս իմ, եւ ամենայն գնացք իմ թուեսցին։ 5 Եթէ գնացեալ իցեմ ընդ այպանօղս, եթէ վաղվաղեաց ոտն իմ ի նենգութիւն, 6 զի կշռեալ եմ ի կշիռս արդարութեան, եւ գիտէ Տէր զանմեղութիւն իմ։ 7 Եթէ թիւրեցաւ ոտն իմ ի ճանապարհէ, եթէ չոգաւ սիրտ իմ զկնի ական իմոյ, եթէ հպեցայ ձեռօք իմովք ի կաշառս, 8 ապա ես սերմանեցից՝ եւ այլք կերիցեն, եւ անարմատ եղէց յերկրի։ 9 Եթէ գնաց սիրտ իմ զհետ կնոջ առն այլոյ, եթէ դարանակալ եղէ առ դրունս տան նորա, 10 ապա լիցի հաճոյ եւ իմ կինն այլում, եւ մանկունք իմ տառապեսցին։ 11 Զի սրտմտութիւն անժոյժ բարկութեան է պղծել զկին առն. 12 հուր վառեալ է յամենայն անդամս նորա. զի յոր կոյս հասցէ յարմատոց խլեսցէ։՝՝ 13 Եթէ խոտեցի երբեք զիրաւունս ծառայի կամ աղախնոյ մատուցելոյ առ իս յատեան. 14 եւ զի՞նչ գործեցից եթէ հարցուփորձ արասցէ ինձ Տէր, եւ եթէ այցելութիւն՝ զի՞նչ պատասխանի արարից։ 15 Ո՞չ ապաքէն որպէս եղէ յարգանդի՝ եւ նոքա եղեն, ի նմին որովայնի եղաք։՝՝ 16 Իսկ տկարք որոց պէտք ինչ էին, ո՞չ արդեւք երբեք վճարեցի. զակն այրւոյ ոչ կողկողեցուցի։ 17 Եթէ կերա՞յ արդեւք զպատառն իմ միայն, եւ որբոյն ոչ կարկառեցի։ 18 Զի ի մանկութենէ իմմէ սնուցի իբրեւ զհայր, եւ յարգանդէ մօր իմոյ առաջնորդեցի։ 19 Եթէ արարի՞ անտես զմերկն կորուսեալ, եւ ոչ զգեցուցի։ 20 Եթէ ոչ օրհնեցին զիս տկարք, եւ ի կտրոց խաշանց իմոց ջեռան թիկունք նոցա։ 21 Եթէ վերացուցի ձեռն ի վերայ որբոյն՝ յուսացեալ թէ բազում է իմ օգնականութիւն, 22 ապա թափեսցի յանրակէ ուս իմ, եւ բազուկ իմ յարմկանէ իմմէ խորտակեսցի։ 23 Զի ահ Տեառն կալաւ զիս, եւ առաջի նորա ոչ հանդարտեցից։ 24 Եթէ կարգեցի զոսկի ի հող իմ, եթէ յականս պատուականս յուսացայ, 25 եթէ ուրախ եղէ ի բազում մեծութեան եկելոց ինձ, եթէ ի վերայ անթուոց եդի զձեռն իմ. 26 կամ թէ ո՞չ տեսանիցեմք զարեգակն լուսաւորիչ նուաղեալ, եւ զլուսին մաշեալ. եւ ոչ ի նոցանէ.՝՝ 27 եթէ խաբեցաւ գաղտ սիրտ իմ. եթէ ձեռն եդեալ ի վերայ բերանոյ իմոյ համբուրեցի, 28 ապա այն ի մեծ անօրէնութիւն համարեսցի ինձ, զի ստեցի առաջի Տեառն բարձրելոյ. ի նմանէ է զօրութիւն եւ կար, իմաստութիւն եւ հանճար՝՝. 29 եթէ ոտնհար եղէ ի վերայ գլորման թշնամւոյ իմոյ, եւ ասացի ի սրտի իմում թէ՝ Վա՛շ. 30 ապա լուիցէ ունկն իմ զանէծս իմ, զզուեցայց ապա եւ ես ի ժողովրդենէ իմմէ դսրովեալ. 31 եթէ ասացին զինէն բազում անգամ աղախնայք իմ. Ո՛ տայր մեզ յագել ի մարմնոյ նորա. զի յոյժ քաղցր էի նոցա.՝՝ 32 Արտաքոյ ոչ ագանէր օտար, զի դուռն իմ բաց էր ամենայն եկելոց. 33 եթէ թաքուցի զմեղս իմ ակամայ մեղուցեալ. 34 զի ոչ ամաչէի ի բազմակոյտ ամբոխէ՝ առ ի չպատմելոյ առաջի նոցա. եթէ արձակեցի երբեք զտկարն՝ ունայն գոգով ելանել ի դրաց իմոց։ 35 Ո՛ տացէ ինձ լսել եթէ ձեռն Տեառն չէր զարհուրեցուցեալ. կամ թէ մուրհակ՝ զոր ունէի զումեքէ, 36 իբրեւ զպսակ ի վերայ ուսոց եդեալ ընթեռնուի. 37 եւ ո՞չ պատառէի զայն եւ անդրէն դարձուցանէի, ոչ ինչ առեալ ի պարտականէն։ 38 Եթէ հեծեաց երբեք երկիր վասն իմ՝՝, եւ եթէ ակօսք նորա լացին առ հասարակ, 39 եւ եթէ զզօրութիւն նորա կերայ միայն առանց գնոց, եթէ զանձն տեառն երկրին զայրացուցեալ տրտմեցուցի, 40 ապա փոխանակ ցորենոյ բուսցի եղիճ, եւ փոխանակ գարւոյ՝ մորենի։ Եւ դադարեաց Յոբ ի խօսից։ |