ԳԻՐՔ ՅՈԲԱՅ 30 - Գրաբար Աստվածաշունչ (1895)1 Արդ ծիծաղին զինեւ յետինք. արդ խրատեն զիս ի միասին, զորոց պախարակէի զհարս նոցա. զորս՝՝ ոչ համարէի լինել հաւասար շանց արօտականաց իմոց։ 2 Նա եւ զօրութիւն ձեռաց նոցա ընդէ՞ր էր ինձ. ի վերայ նոցա կորեաւ վախճան՝՝։ 3 Ի կարօտութեան եւ ի սովի անծնունդ. որ փախչէին երէկ յանջրդւոյ՝՝, յանձկութենէ եւ ի թշուառութենէ։ 4 Որք պատէին խարշափուն բանջարով,՝՝ որոց բանջարն իսկ էր կերակուր։ 5 Անարգք եւ արհամարհեալք եւ կարօտեալք յամենայն բարութենէ, որք եւ զարմատս փայտից ծամէին ի սաստիկ սովոյ։ 6 Յարեան ի վերայ իմ գողք. որոց տունք իւրեանց էին ծակք վիմաց. 7 ի մէջ արձագանգաց գոչեսցեն. որք ընդ խռուովք վայրենեօք բնակեալ էին։՝՝ 8 Որդիք անզգամաց եւ անուանարկաց, եւ շիջելափառք յերկրէ։ 9 Արդ քնար եմ ես նոցա, եւ զիս ունին բամբասանս։ 10 Գարշեցան յինէն մեկնեալք ի հեռաստանէ, եւ յերեսաց իմոց թուք ոչ խնայէին։ 11 Զի բացեալ զկապարճս իւր խոցոտեաց զիս. եւ սանձս երեսաց իմ առաքեաց։ 12 Յարեան ի վերայ աջոյ շառաւեղի. զոտս իւր ձգեաց՝ եւ ճանապարհ արար ի վերայ իմ։ 13 Ընդ շաւիղս կորստեան նոցա շփեցան շաւիղք իմ. մերկացոյց զպատմուճան իմ. 14 նետիւք իւրովք խոցոտեաց զիս, մատուցեալ որպէս եւ կամի։ 15 Ցաւօք վարակեալ եմ, դարձեալ են յիս ցաւք. գնաց յինէն յոյս իբրեւ զհողմ, եւ իբրեւ զմէգ փրկութիւն իմ։՝՝ 16 Եւ արդ զինեւ զեղցի անձն իմ. ունին զիս աւուրք ցաւոց։ 17 Գիշերի ոսկերք իմ խարշեցան, եւ ջիղք իմ լուծեալ են։ 18 Բազում զօրութեամբ ձեռն արկ զպատմուճանաւ իմով, եւ իբրեւ զժապաւէն պատմուճանի իմոյ շուրջ կալաւ զիս։ 19 Համարի զիս հանգոյն կաւոյ, ի հող եւ ի մոխիր է բաժին իմ։ 20 Աղաղակեցի առ քեզ՝ եւ ոչ լուիցես ինձ, կացին եւ հայեցան՝՝ յիս։ 21 Պատահեցար ինձ անողորմ, հզօր ձեռամբ հարեր զիս։ 22 Կարգեցեր զիս ի ցաւս, եւ ընկեցեր զիս ի փրկութենէ։՝՝ 23 Գիտեմ զի մահ սատակեսցէ զիս, զի բնակութիւն ամենայն մահկանացուի երկիր է։ 24 Երանի թէ կարէի զանձն իմ վարժել, կամ աղաչել զայլ՝ եւ առնէր ինձ զայն։՝՝ 25 Եւ ես ի վերայ ամենայն տկարի լայի, եւ հեծեծէի յորժամ տեսանէի զայր ի վիշտս։ 26 Եւ ունէի ի բարութեան, եւ ահաւասիկ պատահեցին ինձ առաւել աւուրք չարեաց։՝՝ 27 Որովայն իմ եռայ, եւ ոչ դադարեսցէ. ժամանեցին ինձ աւուրք աղքատութեան։ 28 Նեղեալ շրջեցայց առանց բերանակապի՝՝. կացի ի մէջ եկեղեցւոյ աղաղակ բարձեալ։ 29 Եղբայր եղէ համբարուաց, եւ ընկեր ջայլեմանց։ 30 Մորթ իմ սեւացաւ սաստկագոյն, եւ ոսկերք իմ ի տօթոյ։ 31 Դարձաւ ի սուգ քնար իմ, եւ սիրտ իմ՝՝ եւ երգ իմ ի լալիւն։ |