ԳԻՐՔ ՅՈԲԱՅ 26 - Գրաբար Աստվածաշունչ (1895)1 Կրկնեալ անդրէն Յոբայ ասէ. 2 Յո՞ մօտիցիս, կամ ո՞ւմ օգնական լինելոց իցես. ո՞չ ապաքէն այնմ որոյ բազում է զօրութիւն, եւ որոյ հզօր է բազուկ իւր։ 3 Ընդ ո՞ւմ խորհրդակից լինիցիս. ո՞չ ընդ այնմ որոյ ամենայն իմաստութիւն է. զո՞յր զհետ երթիցես, եթէ ոչ որոյ մեծ է զօրութիւն։՝՝ 4 Ո՞ւմ պատմեցեր բան, եւ ո՞յր շունչ ել ի քէն։ 5 Միթէ սկայք ծնանիցի՞ն ի ներքուստ ջրոյ, եւ ի դրացեաց նորա։՝՝ 6 Մերկ են դժոխք առաջի նորա, եւ չիք զգեստ կորստեան։ 7 Ձգեաց զհիւսիսի զոչնչիւ, կախեաց զերկիր ի վերայ ոչնչի։ 8 Ծրարէ զջուրս յամպս իւր, եւ ոչ պատառեցաւ մէգ ի ներքոյ նորա։ 9 Որ ունի զերեսս աթոռոյ, թռուցանէ նովաւ զմէգ իւր։ 10 Հրաման պատեաց՝՝ զերեսօք ջրոյ՝ մինչ ի վախճան լուսոյ ընդ խաւարի։ 11 Սիւնք երկնից թռեան եւ զարհուրեցան ի սաստէ նորա։ 12 Զօրութեամբ հանդարտեցոյց զծով, իմաստութեամբ նորա տարածեալ է համատարածն։ 13 Աղխք երկնից սարսեցին ի նմանէ. հրամանաւ իւրով սպան զվիշապն ապստամբ։՝՝ 14 Ահա այս է մասն ճանապարհի նորա. եւ տակաւին զշիթս բանից նորա լուիցուք նովաւ.՝՝ զզօրութիւն որոտման նորա ո՞ գիտէ՝ յորժամ առնիցէ։ |