ԳԻՐՔ ՅՈԲԱՅ 17 - Գրաբար Աստվածաշունչ (1895)1 Հողմավար կորնչիմ, կարօտիմ գերեզմանի՝ եւ ոչ հասանեմ։ 2 Տառապիմ աշխատեալ՝ եւ զի՞նչ գործեցից։ 3 Գողացան օտարք զստացուածս իմ. ո՞վ է նա ընդ ձեռին իմում կապեսցի։ 4 Զի զսիրտս իւրեանց թաքուցին յիմաստութենէ, վասն այսորիկ մի՛ բարձրացուսցես զնոսա։ 5 Ի մասին իւրում պատմեսցէ զչարութիւնս. աչք իմ ի վերայ որդւոց հալեցան. 6 եդիր զիս բամբասանս ազգաց, եղէ նոցա ծաղր։ 7 Շլացան ի բարկութենէ աչք իմ, զի պաշարեալ եմ մեծապէս յամենեցունց։՝՝ 8 Զարմանք կալան զճշմարիտս ի վերայ այսոցիկ, արդար ի վերայ անօրինի յարիցէ։ 9 Կալցի հաւատարիմն զիւր ճանապարհ, սուրբն ձեռօք առցէ քաջալերութիւն։ 10 Բայց արդ աղէ դուք եկայք յարեցարուք ամենեքեան, քանզի ոչ գտանեմ ի ձեզ ճշմարտութիւն։ 11 Աւուրք իմ անցին շարաւով, պայթեցին երակք՝՝ սրտի իմոյ։ 12 Զգիշեր՝ տիւ եդին, լոյս մերձեալ յերեսաց խաւարի։ 13 Զի եթէ համբերից՝ դժոխք են տուն իմ, ի միգի տարածեալ են անկողինք իմ։ 14 Զմահ կոչեցի ինձ հայր, մայր եւ քոյր ինձ՝ զերր։ 15 Արդ ո՞ւր է յոյս իմ, կամ թէ զբարութիւնս իմ տեսանիցե՞մ։ 16 Կամ թէ ընդ իս իսկ ի դժո՞խս իջանիցեն, կամ թէ միանգամայն ի հո՞ղ իջանիցեմք։՝՝ |