ԳԻՐՔ ՅՈԲԱՅ 15 - Գրաբար Աստվածաշունչ (1895)1 Կրկնեալ անդրէն Եղիփազու Թեմնացւոյ ասէ. 2 Ապաքէն հանճարեղն ոգւով՝ իմաստութեամբ տացէ պատասխանի. եւ լնուցու աշխատութեամբ որովայնի՝՝, 3 յանդիմանել բանիւք որ ոչ իցէ արժան, խօսիւք որ ոչ իցէ յօգուտ։ 4 Զորոյ եւ դու զերկեւղ մերժեցեր, եւ գումարեցեր առաջի Տեառն զայդպիսի բանս։ 5 Պարտաւորեցար բանիւք բերանոյ քո, եւ ոչ քննեցեր զբանս հզօրաց՝՝։ 6 Կշտամբեսցէ զքեզ քո բերան՝ եւ ոչ ես, շրթունք քո հակառակ քեզ վկայեսցեն։ 7 Իսկ արդ զիա՞րդ. միթէ առաջի՞ն քան զմարդիկ՝՝ ծնեալ իցես, կամ յառա՞ջ քան զբլուրս հաստատեցար։ 8 Կամ զհրաման Տեառն լուա՞ր, թէ ի քե՞զ եհաս իմաստութիւն՝՝։ 9 Զի՞նչ է՝ զոր դու գիտիցես, եւ մեք ոչ գիտիցեմք. կամ զի՞նչ դու իմանայցես՝ եւ ոչ մեք։ 10 Նա եւ ի մեզ ծեր եւ հին աւուրց գոյ եւ երիցագոյն քան զհայր քո աւուրբք։ 11 Սակաւս քան զորս մեղարն տանջեցար, եւ առաւել մեծաբանս խօսեցար՝՝։ 12 Ընդէ՞ր յանդգնեցաւ սիրտ քո, կամ ընդէ՞ր լկնեցան աչք քո. 13 զի թափեցեր զսրտմտութիւն առաջի Տեառն, եւ հաներ ի բերանոյ քումմէ զբանս այդպիսիս։ 14 Ո՞ ոք իցէ մարդ որ եղեւ անարատ, կամ ո՞ ոք կանանցածին լինելոց է արդար։ 15 Զի եթէ սրբոց ոչ հաւատայ, եւ երկինք ոչ են անարատ առաջի նորա, 16 թող թէ այր գարշ եւ անսուրբ՝ որ ըմպէ զանօրէնութիւնս հանգոյն ըմպելւոյ։ 17 Պատմեցից քեզ, Յոբ, լուր ինձ, զոր ինչ տեսի պատմեցից քեզ. 18 զոր իմաստունք ասեն, եւ ոչ թաքուցին հարց իւրեանց։ 19 Նոցա միայն տուաւ երկիր, եւ ոչ եկն օտարածին ի վերայ նոցա։ 20 Ամենայն կեանք ամպարշտի հոգովք. ամք թուով տուեալ են հզօրի. 21 եւ ահ նորա՝՝ յականջս նորա. յորժամ համարիցի թէ ի խաղաղութեան իցէ, եկեսցէ կործանումն նորա։ 22 Մի՛ հաւատասցէ դառնալ ի խաւարէ, զի հրամայեալ է արդէն ի ձեռս երկաթոյ։ 23 Կարգեալ է ի կերակուր անգեղաց. գիտէ ի միտս իւր՝ թէ մնալոց է ի կործանումն։ 24 Օրն մթին զարհուրեցուսցէ զնա, անձկութիւն եւ նեղութիւն հասցէ նմա՝ իբրեւ զօրավար յառաջակաց կործանեալ։՝՝ 25 Զի ամբարձ ձեռս ընդդէմ Տեառն, եւ առաջի Տեառն ամենակալի ընդվզեցաւ։ 26 Ընթացաւ առաջի նորա հպարտութեամբ, թանձրութեամբ վահանի իւրոյ։ 27 Զի ծածկեաց զերեսս իւր ճարպով իւրով, եւ արար երկսայրի յազդեր իւրում՝՝։ 28 Բնակեսցէ ի քաղաքս աւերակս, եւ մտցէ ի տունս անշէնս. զոր նոքա պատրաստեցին՝ այլք տարցին՝՝։ 29 Մի՛ մեծասցի, եւ մի՛ մնասցեն ինչք նորա, եւ մի՛ արկցէ յերկիր զստուեր, եւ մի՛ ապրեսցէ ի խաւարէ։ 30 Զբողբոջ նորա թառամեցուսցէ հողմ, թօթափեսցի ծաղիկ նորա։ 31 Մի՛ հաւատասցէ՝ թէ հանդարտիցէ. սնոտիք պատահեսցեն նմա։՝՝ 32 Կտրօն նորա տարաժամ հարցի, եւ շառաւիղ նորա մի՛ բղխեսցէ։ 33 Իբրեւ զխակակութն տարաժամ կթեսցի, թօթափեսցի իբրեւ զծաղիկ ձիթենւոյ։ 34 Զի վկայութիւն ամպարշտաց մահ է՝՝. հուր այրեսցէ զտունս կաշառառուաց։ 35 Յղասցի զցաւս, դիպեսցին նմա սնոտիք. որովայն նորա կրեսցէ զնենգութիւն։՝՝ |