ԳԻՐՔ ՅՈԲԱՅ 12 - Գրաբար Աստվածաշունչ (1895)1 Կրկնեալ անդրէն Յոբայ ասէ. 2 Արդ եւ դուք մարդիկ իցէք՝՝, կամ ընդ ձեզ վախճանիցի իմաստութիւն։ 3 Եւ իմ սիրտս իբրեւ զձերդ է։ 4 Զի այր արդար եւ անարատ եղեւ ի կատականս։ 5 Ի ժամանակ սահմանեալ պատրաստեցաւ, կործանեալ յօտարէ՝ զտունս իւր ետես աւերեալս յանօրինաց։ 6 Սակայն մի՛ ոք որ չար իցէ՝ յուսասցի անպարտ լինել. ամենայն որ միանգամ բարկացուցանեն զՏէր, միթէ ո՞չ լինիցի նոցա խնդիրք։՝՝ 7 Բայց աղէ հարց զչորքոտանիս՝ եթէ ասիցեն քեզ, զթռչունս երկնից՝ եթէ պատմեսցեն քեզ։ 8 Ճառեա երկրի, եթէ խելամուտ արասցէ զքեզ, եւ կամ պատմեսցեն քեզ ձկունք ծովու։ 9 Ո՞վ է որ ոչ գիտաց այսու ամենայնիւ եթէ ձեռն Տեառն արար զայս։ 10 Եւ եթէ ո՞չ ի ձեռին նորա իցէ շունչ ամենայն կենդանեաց եւ ոգի ամենայն մարդոյ։ 11 Զի միտք զբանս քննեն՝՝, եւ քիմք զկերակուրս ճաշակեն։ 12 Բազում ժամանակաւ իմաստութիւն, եւ ի բազում կեանս հանճար՝՝։ 13 Ի նմանէ է իմաստութիւն եւ զօրութիւն, նորա է խորհուրդ եւ հանճար։ 14 Եթէ կործանեսցէ՝ ո՞ շինեսցէ, եւ եթէ փակեսցէ ընդդէմ մարդկան՝ ո՞ բանայցէ։ 15 Եթէ արգելցէ զջուրս՝ ցամաքեցուցանէ զերկիր, եւ եթէ թոյլ տացէ՝ կորոյս զնա կործանեալ։ 16 Ի նմանէ է զօրութիւն եւ ուժգնութիւն, նորա է հանճար եւ իմաստութիւն՝՝։ 17 Վարէ զխորհրդականս ի գերութիւն, եւ զդատաւորս երկրի յիմարեցոյց։ 18 Նստուցանէ զթագաւորս յաթոռս՝՝, եւ ածէ գօտի ընդ մէջ նոցա։ 19 Առաքէ զքահանայս ի գերութիւն. եւ զզօրաւորս երկրի կործանեաց։ 20 Փոփոխէ զշրթունս հաւատարմաց, եւ զհանճար ծերոց ծանեաւ։ 21 Հեղու անարգութիւն ի վերայ իշխանաց, եւ զխոնարհս բժշկեաց՝՝։ 22 Յայտնէ զխորս խաւարի, եւ եհան ի լոյս զստուերս մահու։ 23 Մոլորեցուցանէ զազգս՝ եւ կորուսանէ զնոսա, սփռէ զազգս՝ եւ առաջնորդէ նոցա։ 24 Փոփոխէ զսիրտս իշխանաց երկրի, մոլորեցոյց զնոսա ի ճանապարհի զոր ոչ գիտէին։ 25 Շօշափեսցեն զխաւար եւ ոչ զլոյս, մոլորեսցին իբրեւ զարբեալ։ |