ՄԱՐԳԱՐԷՈՒԹԻՒՆ ԵՐԵՄԵԱՅ 8 - Գրաբար Աստվածաշունչ (1895)1 Ի ժամանակին յայնմիկ, ասէ Տէր, հանցեն զոսկերս թագաւորացն Յուդայ եւ զոսկերս իշխանաց նոցա, եւ զոսկերս քահանայից եւ զոսկերս մարգարէից, եւ զոսկերս բնակչացն Երուսաղեմի՝ ի գերեզմանաց իւրեանց, 2 եւ ցամաքեցուսցեն յարեւու եւ ընդ լուսնով եւ ընդ ամենայն աստեղբք, եւ՝՝ առաջի ամենայն զօրութեանց երկնից զոր սիրեցինն՝ եւ որոց ծառայեցինն, եւ որոց զհետն գնացին, եւ յորս ապաստան լինէին, եւ երկիր պագանէին նոցա. ոչ կոծեսցին եւ ոչ լայցեն, այլ ի նշաւակ եղիցին՝՝ ի վերայ երեսաց երկրի. 3 զի ախորժեցին զմահ եւ ոչ զկեանս. եւ զմնացորդս՝՝ որ մնացեալ իցեն յազգէ անտի չարէ, ընդ ամենայն տեղիս մնացելոցն ուր եւ մերժեցից զնոսա անդր՝ ասէ Տէր զօրութեանց։ 4 Եւ ասասցես ցնոսա. Այսպէս ասէ Տէր. Միթէ որ գլորին՝ ո՞չ յառնիցէ. կամ որ խոտորին՝ ո՞չ եւս դառնայցէ։ 5 Արդ ընդէ՞ր խոտորեցաւ ժողովուրդդ այդ Երուսաղէմ՝ խոտորումն ժպիրհ. եւ պնդեցան կամօք իւրեանց՝՝, եւ ոչ կամեցան դառնալ։ 6 Ունկն դիք եւ լուարուք, ոչ այդպէս խօսին՝՝, եւ ոչ գոյ մարդ որ զղջանայ ի չարեաց իւրոց, եւ ասէ թէ՝ Զի՞նչ գործեցի. կասեաց ընթացօղն յընթացից իւրոց՝ իբրեւ զձի ընդ քիրտն մտեալ ի խխնջել իւրում՝՝։ 7 Արդ արսինն յերկինս ծանեաւ զժամանակ իւր, տատրակ եւ ծիծառն թռչունք վայրի պահեցին զժամանակս մտից՝՝ իւրեանց, եւ ժողովուրդ իմ ոչ ծանեաւ զիրաւունս Տեառն։ 8 Զիա՞րդ ասիցէք թէ՝ Իմաստունք եմք, եւ օրէնք Աստուծոյ են ի մեզ. վասն այդորիկ զուր եղեւ սուտ վիճակն դպրացն՝՝։ 9 Յամօթ եղեն իմաստունքն, զարհուրեցան եւ պարտեցան, զի զբան Տեառն անարգեցին. զի՞նչ իմաստութիւն իցէ ի նոսա։ 10 Վասն այնորիկ տաց զկանայս նոցա այլոց, եւ զագարակս նոցա օտար ժառանգաց. զի ի փոքուէ մինչեւ ի մեծամեծս նոցա՝ ամենայն ոք ագահէ զագահութիւն. ի մարգարէէ մինչեւ ցքահանայն՝ ամենայն ոք առնէ անիրաւութիւն։ 11 Եւ բժշկէին զբեկումն դստեր ժողովրդեան իմոյ ընդ արհամարհանս՝՝. եւ ասէին Խաղաղութիւն, խաղաղութիւն. եւ ոչ գոյր խաղաղութիւն։ 12 Ամաչեսցե՞ն զի արարին զպղծութիւն. սակայն եւ այնպէս ոչ ամաչեցին ամօթով, եւ զպատկառանս ոչ առին ի միտ. վասն այնորիկ անկցին ընդ անկեալսն, ի ժամանակի այցելութեան իւրեանց եւ տկարասցին՝՝, ասէ Տէր։ 13 Եւ ժողովեսցեն զարդիւնս իւրեանց՝՝, ասէ Տէր. չիք խաղող յայգիս նոցա, եւ ոչ թուզ ի թզենիս նոցա, եւ տերեւն թօթափեցաւ. ետու նոցա՝ եւ անց զնոքօք՝՝։ 14 Արդ մեք զի՞ նստիցիմք. այլ ժողովեցարուք՝ եւ մտցուք ի քաղաքս ամուրս, եւ անդր անկցուք. զի Տէր Աստուած մեր ընկէց՝՝ զմեզ, եւ արբոյց մեզ ջուր դառնութեան, զի մեղաք առաջի նորա։ 15 Ժողովեցաք ի խաղաղութիւն՝՝, եւ ոչ գոյր բարութիւն. ժամանակի բժշկութեան՝ եւ ահա տագնապ։ 16 Ի Դանայ լուիցուք զձայն երագութեան՝՝ երիվարաց նորա. ի ձայնէ խըխնջելոց հեծելոց նորա շարժեցաւ երկիր ամենայն. եկեսցէ եւ կերիցէ զերկիր լրիւ իւրով, զքաղաքս եւ զբնակիչս նորա։ 17 Քանզի ես աւասիկ արձակեմ ի ձեզ օձս կոտորիչս, յորս ոչ մտանիցեն թովչութիւնք, եւ հարկանիցեն զձեզ, ասէ Տէր։ 18 Եւ յանբժշկական ցաւս սրտից ձերոց տարակուսելոց,՝՝ 19 ահա ձայն գուժի դստեր ժողովրդեան իմոյ յերկրէ հեռաստանէ. Միթէ Տէր ո՞չ գուցէ ի Սիոն, կամ Թագաւոր անդ ո՞չ իցէ։ Ընդէ՞ր բարկացուցին զիս դրօշելովք իւրեանց եւ սնոտւովք օտարոտւովք։ 20 Անցին հունձք, անց ամառն, եւ մեք ոչ փրկեցաք։ 21 Ի վերայ բեկման դստեր ժողովրդեան իմոյ խորտակեցայ, խաւարեցայ տարակուսանօք. յաղթահարեցին զիս երկունք իբրեւ ծննդականի՝՝։ 22 Միթէ դեղ ո՞չ գուցէ ի Գաղաադ, կամ բժիշկ ո՞չ կայցէ անդ. ընդէ՞ր ոչ եղեւ բժշկութիւն դստեր ժողովրդեան իմոյ։ |