ՄԱՐԳԱՐԷՈՒԹԻՒՆ ԵՐԵՄԵԱՅ 49 - Գրաբար Աստվածաշունչ (1895)1 Ի վերայ որդւոցն Ամոնայ, այսպէս ասէ Տէր. Միթէ որդիք ո՞չ իցեն Իսրայելի, կամ յանձանձիչ ո՞չ իցէ նորա. ընդէ՞ր ամփոփեաց Մեղքոմ՝՝ զԳադ. եւ ժողովուրդ սոցա ի քաղաքս նոցա բնակէ։ 2 Վասն այդորիկ ահա աւուրք գան, ասէ Տէր, եւ լուր արարից յՌաբովթ որդւոցն Ամոնայ զգոյժ քաղաքացն. եւ եղիցի յանապատ եւ ի կորուստ, եւ բագինք նորա հրով այրեսցին, եւ առցէ Իսրայէլ զիշխանութիւն իւր՝՝, ասէ Տէր։ 3 Գուժեա, Եսեբոն, զի կորեաւ Գեհ. բողոք բարձէք, դստերք Ռաբայ, քրձազգածք եղերուք եւ մոլեցարուք՝՝, սուգ առէք եւ յայսկոյս յայնկոյս ընթացարուք զցանկովք. զի Մեղքոմ ի գերութիւն երթիցէ, քուրմք նորա եւ իշխանք ի միասին։ 4 Զի՞ ցնծայցես ի խորանս քո, Զեփ, եւ ի դաշտս քո՝՝, դուստր ժպրհութեան, որ յուսացեալ էիր ի գանձս քո եւ ասէիր. Ո՞ գայցէ ի վերայ իմ։ 5 Ահաւասիկ ես ածից ի վերայ քո երկեւղ, ասէ Տէր զօրութեանց, յամենայն կողմանց շուրջ զքեւ բնակելոցդ. եւ ցրուեսջիք յիւրաքանչիւր կողմ, եւ ոչ ոք իցէ որ ժողովիցէ զթափառականսն։ 6 Եւ յետ այնորիկ դարձուցից զգերութիւն որդւոցն Ամոնայ, ասէ Տէր։ 7 Ի վերայ Եդովմայ այսպէս ասէ Տէր զօրութեանց. Ո՞չ եւս գոյ իմաստութիւն ի Թեման. կորեա՞ւ խորհուրդ ի հանճարեղաց. գնա՞ց իմաստութիւն նորա։ 8 Խաբեցաւ տեղի նորա. ծանրացուցէք ի նստել, բնակիչք Դեդանայ, զի դժուարինս արար. ածի ի վերայ նորա ժամանակ՝՝ յորում այց արարից նմա։ 9 Զի կթողք հասին ի վերայ քո, եւ ոչ թողցեն ի քեզ մնացորդս. իբրեւ գողք գիշերոյ դիցեն զձեռս իւրեանց ի վերայ նոցա։ 10 Զի ես կործանեցի՝՝ զԵսաւ, եւ յայտնեցի զծածուկս նորա, եւ թաքչել ոչ կարասցէ. կորեաւ զաւակ նորա ի ձեռանէ եղբօր եւ դրացւոյ իւրոյ. 11 եւ չիք մնալ որբոյն քում թէ կեցցէ, եւ այրիք նոցա յիս յուսացան։՝՝ 12 Զի այսպէս ասէ Տէր. Ահա որոց ոչ էր օրէն ըմպել զբաժակն՝ արբին ըմպելով, եւ դու արդարանալով արդարանայցե՞ս. ոչ արդարասցիս, այլ ըմպելով արբցես։ 13 Զի յանձն իմ երդուայ, ասէ Տէր, թէ յապականութիւն եւ ի նախատինս եւ յանապատ եւ յանէծս եղիցիս ի մէջ բաժնի նորա՝՝, եւ ամենայն քաղաքք նորա եղիցին աւերակք յաւիտեան։ 14 Լուր լուայ ի Տեառէ, եւ հրեշտակս յազգս ազգս արձակեաց. ժողովեցարուք եւ հասէք ի վերայ նորա. արիք ելէք ի պատերազմ. 15 զի ահաւադիկ ես փոքր մեւս եւս եւ տաց՝՝ զքեզ ի մէջ ազգաց, արհամարհեալ ի մէջ մարդկան։ 16 Այպանութիւն քո հասոյց քեզ զայդ. լրբութիւն սրտի քո արար զքեզ ծակամուտ վիմաց, եւ առ զզօրութիւն բարձրացեալ բլրոյն քո՝՝. զի եթէ բարձրացուսցես իբրեւ զարծուի զբոյն քո, եւ անտի իջուցից զքեզ, ասէ Տէր։ 17 Եւ եղիցի Եդովմ յանապատ, եւ ամենայն որ անցանիցէ ընդ նա՝ զարմասցի, եւ շչեսցէ ի վերայ ամենայն հարուածոց նորա. 18 որպէս կործանեցաւ Սոդոմ եւ Գոմոր եւ բնակիչք նորա, ասէ Տէր. եւ մի՛ նստցի ի նմա մարդ, եւ մի՛ բնակեսցէ ի նմա որդի մարդոյ։ 19 Ահաւասիկ իբրեւ զառեւծ ելցէ ի միջոյ Յորդանանու ի տեղին Եթեմմա՝՝. զի վաղվաղակի հալածական արարից զնոսա ի նմանէ. եւ ո՞վ է ընտրեալ ի նմա, եւ այց արարից նմա՝՝, կամ ո՞վ ընդդէմ դառնայցէ ինձ, կամ ո՞վ իցէ այն հովիւ որ ընդդէմ կայցէ երեսաց իմոց։ 20 Վասն այդորիկ լուարուք զխորհուրդ Տեառն զոր խորհեցաւ ի վերայ Եդովմայեցւոց, եւ զխորհուրդ նորա զոր խորհեցաւ ի վերայ բնակչաց Թեմանայ. եթէ ոչ հարցին յետինք ոչխարացն, բայց եթէ յաւիտեան կայցեն, քակտումն նոցա՝՝։ 21 Ի ձայնէ կործանման նորա շարժեցաւ երկիր. գոյժ քո եհաս ի ծով Կարմիր, եւ լսելի եղեւ աղաղակ քո՝՝։ 22 Ահաւանիկ իբրեւ զարծուի վերասցի, եւ սլասցի եւ տարածեսցէ զթեւս իւր ի վերայ Բոսրայ. եւ եղիցի սիրտ զօրաւորացն Եդովմայ յաւուր յայնմիկ իբրեւ զսիրտ կանանց յերկունս։ 23 Ի վերայ Դամասկոսի։ Յամօթ եղեւ Եմաթ եւ Արփաթ, զի լուր չարեաց լուան, յիմարեցան. ի ծովուն զայրացան՝ եւ հանգչել ոչ կարասցեն՝՝։ 24 Լքաւ Դամասկոս, դարձաւ ի փախուստ եւ կործանեցաւ՝՝. դողումն կալաւ զնա, եւ երկունք ճեպեցին զնա իբրեւ զծննդականի։ 25 Եւ զիա՞րդ է, զի ոչ թողոյր զքաղաքն իմ, զաւանն զոր սիրեցի՝՝։ 26 Վասն այնորիկ անկցին երիտասարդք ի հրապարակս քո՝՝, եւ ամենայն արք պատերազմօղք կործանեսցին յաւուր յայնմիկ, ասէ Տէր զօրութեանց։ 27 Ես վառեցից հուր ի պարիսպն Դամասկոսի, եւ կերիցէ զհրապարակս որդւոցն Ադերայ՝՝։ 28 Ի վերայ Կեդարու, ի վերայ տիկնոջ հանգրուանին՝՝, զոր եհար Նաբուքոդոնոսոր արքայ Բաբելացւոց, այսպէս ասէ Տէր. Արիք, ելէք ի վերայ Կեդարու, եւ հարէք զորդիսն Կեդեմայ։ 29 Զխորանս նոցա եւ զխաշինս նոցա առցեն, զհանդերձս նոցա եւ զամենայն կահ եւ զկարասի նոցա, եւ զուղտերամակս նոցա առցեն իւրեանց. եւ կոչեցէք ի վերայ նոցա կորուստ շուրջանակի։ 30 Փախերուք, սաստիկ. խորեցէք ի նստել, բնակիչք հանգրուանիդ, ասէ Տէր. զի խորհուրդ խորհեցաւ ի վերայ ձեր Նաբուքոդոնոսոր արքայ Բաբելացւոց, խորհեցաւ ի վերայ քո խորհուրդ։ 31 Արի, ել՝՝ ի վերայ ազգին դադարելոյ՝ որ նստի ի հանգստեան, ասէ Տէր, որոց ոչ դրունք եւ ոչ նիգք, առանձինն բնակեալք։ 32 Եւ եղիցին ուղտերամակք նոցա յաւար, եւ բազմութիւն խաշանց նոցա ի կորուստ. եւ հոսեցից ընդ ամենայն հողմս զյապաւեալսն առ երեսօք, եւ յամենայն կողմանց նոցա ածից նոցա կործանումն, ասէ Տէր։ 33 Եւ եղիցի հանգրուանն բնակութիւն ջայլամանց՝՝, եւ անապատ մինչեւ յաւիտեան. եւ մի՛ բնակեսցէ ի նմա մարդ, եւ մի՛ նստցի ի նմա որդի հողածնի։ 34 Ի վերայ Եղամայ։՝՝ Բանն Տեառն որ եղեւ առ Երեմիա մարգարէ վասն Եղամայ ի սկզբան թագաւորութեանն Սեդեկեայ արքայի Յուդայ, եւ ասէ. 35 Այսպէս ասէ Տէր զօրութեանց Աստուած Իսրայելի. Ահաւադիկ խորտակեցաւ աղեղն Եղամայ, իշխանութիւն բռնաւորութեան՝՝ նոցա։ 36 Եւ ածից ի վերայ Եղամայ չորս հողմս ի չորից կողմանց երկնից, եւ ցրուեցից զնոսա ընդ ամենայն հողմս ընդ այնոսիկ. եւ ոչ իցէ ազգ յոր ոչ հասանիցեն թափառականքն Եղամայ։ 37 Եւ զարհուրեցուցից զնոսա առաջի թշնամեաց նոցա որք խնդրէին զանձինս նոցա. եւ ածից ի վերայ նոցա ըստ բարկութեան՝՝ սրտմտութեան իմոյ, ասէ Տէր. եւ արձակեցից զսուր իմ զկնի նոցա մինչեւ սպառեսցէ զնոսա։ 38 Արկից զաթոռ իմ յԵղամ, եւ կորուսից անտի զթագաւորս եւ զմեծամեծս, ասէ Տէր։ 39 Եւ եղիցի յաւուրս յետինս դարձուցից զգերութիւն Եղամայ, ասէ Տէր։ Ի սկզբան թագաւորութեան Սեդեկեայ արքայի եղեւ բանս այս ի վերայ Եղամայ։՝՝ |