ՄԱՐԳԱՐԷՈՒԹԻՒՆ ԵՐԵՄԵԱՅ 22 - Գրաբար Աստվածաշունչ (1895)1 Այսպէս ասէ Տէր. Երթ եւ էջ ի տուն թագաւորին Յուդայ, եւ խօսեսցիս անդ զբանդ զայդ, եւ ասասցես. 2 Լուր զպատգամս Տեառն, թագաւորդ Յուդայ, որ նստիս յաթոռ Դաւթի, դու եւ ծառայք քո եւ ժողովուրդ քո, որ մտանեն ընդ դրունսդ ընդ այդոսիկ։ 3 Այսպէս ասէ Տէր. Արարէք իրաւունս եւ արդարութիւն. փրկեցէք զյափշտակեալն ի ձեռաց զրկողին իւրոյ, զպանդուխտն եւ զորբն եւ զայրին մի՛ բռնադատէք եւ մի՛ ամպարշտէք, եւ արիւն անպարտ մի՛ հեղուցուք ի տեղւոջդ յայդմիկ։ 4 Զի թէ առնելով առնիցէք զբանդ զայդ, մտցեն ընդ դրունս տանդ այդորիկ թագաւորք որ նստիցին յաթոռ Դաւթի, եւ ելանիցեն ի կառս եւ յերիվարս, ինքն եւ ծառայք իւր եւ ժողովուրդ իւր։ 5 Ապա թէ ոչ առնիցէք զբանսդ զայդոսիկ, յանձն իմ երդուայ, ասէ Տէր, զի յաւերակ եղիցի տունդ այդ։ 6 Զի այսպէս ասէ Տէր ի վերայ տան թագաւորիդ Յուդայ. Գաղաադ դու ես ինձ, գլուխ Լիբանանու. եթէ ոչ եդից զքեզ յաւերակ եւ ի քաղաքս չբնակեալս։ 7 Եւ հանից ի վերայ քո սատակիչս, զայր եւ զտապար իւր, եւ կոտորեսցեն զընտիր ընտիր մայրից քոց, եւ արկցեն ի հուր։ 8 Եւ անցցեն ազգք բազումք ընդ մէջ քաղաքիդ այդորիկ, եւ ասասցեն իւրաքանչիւր ցընկեր իւր. Ընդէ՞ր արար Տէր այդպէս զայդ քաղաքիդ մեծի։ 9 Եւ ասասցեն. Փոխանակ զի թողին զուխտ Տեառն Աստուծոյ իւրեանց, եւ երկիր պագին աստուածոց օտարաց, եւ ծառայեցին նոցա։ 10 Մի՛ լայք զմեռեալն եւ մի՛ ողբայք զնա. այլ լացէք լալով ի վերայ այնորիկ որ ելանիցէ, եւ այլ ոչ դառնայցէ, եւ ոչ տեսցէ զերկիր ազգի իւրոյ։ 11 Զի այսպէս ասէ Տէր ի վերայ Սեղղենեայ որդւոյ Յովսեայ, որ թագաւորեաց փոխանակ Յովսեայ հօր իւրոյ. որ ել ի տեղւոջէդ յայդմանէ, եւ ոչ եւս դարձցի անդրէն. 12 զի ի տեղւոջ յորում գերեցին զնա՝ անդ մեռցի, եւ զերկիրդ զայդ ոչ եւս տեսցէ։ 13 Ո՜հ, որ շինէ զտուն իւր՝ եւ ոչ արդարութեամբ, եւ զվերնայարկս իւր՝ եւ ոչ իրաւամբք. եւ ի մերձաւորէ իւրմէ գործի նմա գործ ձրի, եւ զվարձս նորա ոչ հատուցանէ նմա։ 14 Զի շինեցեր քեզ՝՝ տուն պատշաճօղ, վերնատուն հովանոց յօրինեալ պատուհանիւք, տախտակամածս ի մայրից, ծեփեալ նաւթիւ։ 15 Միթէ թագաւորեսցե՞ս զի զայրացար ի մայրակերտս հօր քո. մի՛ կերիցեն եւ մի՛ արբցեն, զի զիրաւունս եւ զարդարութիւն եւ զբարութիւն ոչ ծանեան, 16 եւ ոչ արարին իրաւունս տնանկին, եւ զաղքատն ոչ իրաւացուցին. ո՞չ այն իսկ է չճանաչելն զիս, ասէ Տէր։ 17 Ահաւադիկ ոչ իսկ են քո աչք, եւ սիրտ քո ոչ է ի բարութիւն, այլ՝՝ յագահութիւն եւ ի հեղուլ զարիւն անպարտ, եւ յանիրաւութիւն եւ յառնել սպանումն։ 18 Վասն այդորիկ այսպէս ասէ Տէր ի վերայ Յովակիմայ որդւոյ Յովսեայ արքայի Յուդայ. Զայրդ զայդ մի՛ կոծեսցեն, եւ մի՛ ասասցեն. Վա՜յ, վա՜յ, եղբայր, վա՜յ, վա՜յ, եղբայր. մի՛ կոծեսցեն եւ ասասցեն. Վա՜յ, վա՜յ, Տէր, վա՜յ, վա՜յ, սիրելի։ 19 Զթաղումն իշոյ թաղեսցի, նեխեալ ընկեսցի արտաքոյ դրանց Երուսաղեմի։ 20 Ել ի Լիբանան եւ գուժեա, եւ ի Բասան տաջիր զձայն քո. աղաղակ բարձ յայնկոյս ծովուն՝՝, զի խորտակեցան ի միասին ամենայն հոմանիք քո։ 21 Խօսեցայ ընդ քեզ ի սխալելն քում, եւ ասացեր թէ՝ Ոչ լուայց քեզ. այդ է ճանապարհ քո ի մանկութենէ քումմէ, զի ոչ լուար բարբառոյ իմոյ։ 22 Զամենայն հովիւս քո հողմք արածեսցեն, եւ ամենայն հոմանիք քո ի գերութիւն գնասցեն. զի յայնժամ ամաչեսցես եւ անարգեսցիս յամենայն սիրելեաց՝՝ քոց։ 23 Բնակեալդ ի Լիբանան, ամրացեալդ ի մէջ մայրից, հեծեծեսցես ի հասանել քեզ ցաւոց եւ երկանց իբրեւ ծննդականի։ 24 Կենդանի եմ ես, ասէ Տէր, եթէ լինելով լինիցի Յեքոնիա որդի Յովակիմայ արքայի Յուդայ՝ կնիք յաջոյ ձեռին իւրում, եւ աստի կորզեցից զքեզ, 25 եւ մատնեցից զքեզ ի ձեռս խնդրողաց անձին քո, եւ ի ձեռս այնոցիկ յորոց զարհուրէիր յերեսաց նոցա, եւ ի ձեռս Նաբուքոդոնոսորայ արքայի Բաբելացւոց, եւ ի ձեռս Քաղդէացւոց. 26 եւ ընկեցից զքեզ եւ զմայր քո յերկիր օտար՝ յոր ոչ իջեր՝՝, եւ անդ մեռջիք։ 27 Եւ յերկիրս յոր ուխտադիր լինիցին ոգւովք իւրեանց՝՝ դառնալ այսրէն, մի՛ դարձցին. 28 զի անկաւ ինքն եւ զաւակ իւր, եւ եղեւ տարագիր բերանն արհամարհեալ. թօթափեալ անարգեցաւ այրն Յեքոնիա իբրեւ զաման մի անպիտան, անկաւ յերկիր զոր ոչ գիտէր։՝՝ 29 Երկիր, երկիր, երկիր, լուր զպատգամս Տեառն։ 30 Այսպէս ասէ Տէր. Գրեա զայրդ զայդ այր տարագիր. զի մի՛ աճեսցէ յաւուրս իւր, եւ մի՛ աճեսցէ՝՝ ի զաւակէ դորա այր, որ նստիցի յաթոռն Դաւթի իշխան տանն Յուդայ՝՝։ |