ՄԱՐԳԱՐԷՈՒԹԻՒՆ ԵՐԵՄԵԱՅ 20 - Գրաբար Աստվածաշունչ (1895)1 Եւ լուաւ Պասքովր որդի Եմմերայ քահանայ, եւ ինքն էր հրամանատար եւ իշխան տանն Տեառն, յԵրեմիայէ ի մարգարէանալն զբանս զայսոսիկ։ 2 Եւ եհար Պասքովր զԵրեմիա մարգարէ, եւ արգել զնա ի վերնադրանդն, որ էր ի դրանն Բենիամինի, ի վերնատանն՝՝ որ էր ի տան Տեառն։ 3 Եւ եղեւ ի վաղիւ անդր, եհան Պասքովր զԵրեմիա ի վերնադրանդէ անտի. եւ ասէ ցնա Երեմիա. Ոչ Պասքովր կոչեաց զանուն քո Տէր, այլ Գերի թափառական՝՝։ 4 Զի այսպէս ասէ Տէր. Ահաւադիկ ես տաց զքեզ ի գերութիւն հանդերձ ամենայն բարեկամօք քովք՝՝, եւ անկցին ի սուր թշնամեաց իւրեանց, եւ աչք քո տեսցեն. եւ զքեզ՝՝ եւ զամենայն տունդ Յուդայ տաց ի ձեռս թագաւորին Բաբելացւոց, եւ գերեսցեն զնոսա ի Բաբելոն, եւ կոտորեսցեն զնոսա սրով։ 5 Եւ տաց զամենայն զօրութիւնս քաղաքիդ այդորիկ եւ զամենայն վաստակս դորա, եւ զամենայն պատիւ դորա, եւ զամենայն գանձս թագաւորիդ Յուդայ տաց ի ձեռս թշնամեաց իւրեանց. եւ յափշտակեսցեն եւ առցեն զնոսա եւ տարցին ի Բաբելոն։ 6 Եւ դու, Պասքովր, եւ ամենայն բնակիչք տան քո, երթիջիք գերի ի Բաբելոն, երթիցես եւ անդ մեռանիցիս, եւ անդ թաղեսցիս, դու եւ ամենայն բարեկամք քո, որոց մարգարէացարն ստութիւն։ 7 Խաբեցեր զիս, Տէր, եւ խաբեցայ, յաղթահարեցեր եւ զօրացար. եղէ ի կատականս. զօր ամենայն հանի ի գլուխ այպանեալ. 8 զի դառնութեամբ բանից իմոց արարից այպն զարհամարհութիւն՝՝, եւ ի չուառութենէ բողոք բարձից. զի եղեւ ինձ բան Տեառն ի նախատինս եւ ի կատականս զօրհանապազ։ 9 Եւ ասացի. Ոչ անուանեցից զանուն Տեառն՝՝, եւ ոչ եւս խօսեցայց յանուն նորա։ Եւ եղեւ ի սրտի իմում իբրեւ զհուր վառեալ, բորբոքեալ ընդ ոսկերս իմ. եւ լքայ յամենայն կողմանց,՝՝ եւ ոչ կարեմ հանդարտել։ 10 Զի լուայ զպարսաւանս բազմաց, շուրջ զինեւ միախուռն ժողովելոց. թէ՝ Արիք եւ յարիցուք ի վերայ նորա ամենայն արք բարեկամք դորա. հնարեցարուք նմա հնարս՝՝, թերեւս խաբեսցի եւ յաղթեսցուք նմա, եւ խնդրեսցուք զվրէժ մեր ի նմանէ։ 11 Եւ Տէր ընդ իս էր իբրեւ զպատերազմօղ, եւ զօրացուցանէր. վասն այնորիկ հալածեցին, եւ իմանալ զհնարս ոչ կարէին. յամօթ եղեն յոյժ, զի ոչ ինչ իմացան՝՝. անարգանք նոցա յաւիտենից մի՛ մոռասցին։ 12 Եւ Տէ՛ր զօրութեանց, որ կշռես զիրաւունս եւ քննես զսիրտս եւ զերիկամունս, տեսից առ ի քէն զվրէժխնդրութիւն ի վերայ նոցա. զի առ քեզ յայտնեցի զաղերս իմ։ 13 Օրհնեցէք զՏէր, գովեցէք զնա, զի փրկեաց զանձն տնանկի ի ձեռաց չարաց։ 14 Անիծեալ լիցի օրն յորում ծնայ, եւ օրն յորում ծնաւ զիս մայր իմ՝ մի՛ եղիցի ուխտադրութեան։ 15 Անիծեալ լիցի մարդն որ ետ աւետիս հօր իմոյ, եւ ասէ թէ՝ Ծնաւ քեզ արու մանուկ, եւ ուրախութեամբ ուրախ առնէր զնա։ 16 Եւ եղիցի մարդն այն իբրեւ զքաղաքս զոր կործանեաց Տէր սրտմտութեամբ, եւ ոչ զղջացաւ. լուիցէ գոյժ ընդ առաւօտս եւ աղաղակ ի միջօրեայ ժամանակի։ 17 Զի ոչ սպան զիս անդէն յարգանդի, եւ լինէր ինձ մայրն իմ գերեզման, եւ արգանդ յղութեան՝՝ յաւիտենից։ 18 Ընդէ՞ր է ինձ այս զի ելի յարգանդէ տեսանել զցաւս եւ զվաստակս, եւ վախճանեցան ամօթով աւուրք իմ։ |