ՄԱՐԳԱՐԷՈՒԹԻՒՆ ԵՐԵՄԵԱՅ 18 - Գրաբար Աստվածաշունչ (1895)1 Բանն որ եղեւ առ Երեմիա ի Տեառնէ, եւ ասէ. 2 Արի էջ ի տուն բրտին, եւ անդ լուիցես զբանս իմ։ 3 Իջի ի տուն բրտին, եւ ահա նա գործէր ի վերայ վիմաց։ 4 Եւ անկաւ՝՝ աման մի զոր ինքն գործէր ի կաւոյն՝ ի ձեռաց նորա. եւ դարձեալ արար զնա այլ աման, որպէս հաճոյ եղեւ առաջի նորա առնել։ 5 Եւ եղեւ բան Տեառն առ իս եւ ասէ. 6 Եթէ իբրեւ զբրուտդ զայդ ո՞չ կարիցեմ առնել զձեզ, տունդ Իսրայելի, ասէ Տէր. ահաւադիկ իբրեւ զկաւդ ի ձեռս բրտիդ, այդպէս էք ի ձեռս իմ, տունդ Իսրայելի։ 7 Եթէ վախճան խօսեցայց ի վերայ ազգի կամ թագաւորութեան, բառնալ զնոսա եւ քակել եւ կորուսանել, 8 եւ դարձցի ազգն այն ի չարեաց իւրեանց զոր խօսեցայ ի վերայ նոցա, զղջացայց եւ ես ի վերայ չարեացն զոր խորհեցայ առնել նոցա։ 9 Եւ եթէ վախճան խօսեցայց ազգի եւ թագաւորութեան՝ շինել եւ տնկել, 10 եւ արասցեն չարիս առաջի իմ, չլսել բարբառոյ իմոյ, զղջացայց եւ ես ի վերայ բարեացն զոր խօսեցայ առնել նոցա։ 11 Եւ արդ խօսեաց ընդ արսդ Յուդայ եւ ընդ բնակիչսդ Երուսաղեմի, եւ ասասցես. Այսպէս ասէ Տէր. Ահաւանիկ ես նիւթեմ ի վերայ ձեր չարիս, եւ խորհիմ ի վերայ ձեր խորհուրդ. արդ դարձցի իւրաքանչիւր ոք ի ճանապարհէ իւրմէ չարէ, եւ ուղիղ արարէք զգնացս ձեր եւ զճանապարհս ձեր։ 12 Եւ ասեն. Քաջասցուք, զհետ ապստամբութեանց մերոց գնասցուք, եւ իւրաքանչիւր ոք զհաճոյս սրտի իւրոյ չարի արասցուք։ 13 Վասն այդորիկ այսպէս ասէ Տէր. Արդ աղէ հարցէք ընդ ազգս, ո՞վ ոք լուաւ այնպիսի արհաւիրս զոր արար յոյժ կոյսդ Իսրայելի։ 14 Միթէ պակասեսցե՞ն ստինք ի վիմէ, կամ ձիւն ի Լիբանանէ, կամ թէ դառնայցե՞ն ջուրք բռնութեամբ ի սաստկութենէ հողմոյ՝՝։ 15 Զի մոռացաւ զիս ժողովուրդ իմ, տարապարտուց արկին խունկս. եւ տկարասցին ի ճանապարհս իւրեանց ի վիճակս յաւիտենից, ելանել ի շաւիղս, ուր ոչ իցէ ճանապարհ գնալոյ՝՝, 16 կարգել զերկիր նոցա յապականութիւն եւ ի շչիւն յաւիտենից. ամենեքին որ անցանեն ընդ այն՝ զարմասցին, եւ շարժեսցեն զգլուխս իւրեանց։ 17 Իբրեւ հողմ տապախառն ցրուեցից զնոսա առաջի թշնամեաց իւրեանց, ի պարանոցս եւ ոչ յերեսս. ցուցից նոցա զօր՝՝ կորստեան իւրեանց։ 18 Եւ ասացին. Եկայք խորհեսցուք խորհուրդ ի վերայ Երեմիայի. զի ոչ կորնչին օրէնք ի քահանայէ, եւ խորհուրդ յիմաստնոց, եւ բան ի մարգարէէ. եկայք եւ հարցուք զնա լեզուաւ, եւ ոչ լուիցուք զամենայն բանս նորա։ 19 Լուր ինձ, Տէր, եւ անսա բարբառոյ իրաւանց իմոց՝՝։ 20 Իցէ՞ թէ հատուցանիցի չար փոխանակ բարւոյ. զի խորհեցան ի միասին բանս զանձնէ իմմէ, եւ զտանջանս իւրեանց թաքուցին՝՝. յուշ լիցի քեզ ի կալն իմում առաջի քո, խօսել վասն նոցա բարութիւն, դարձուցանել զսրտմտութիւն քո ի նոցանէ։ 21 Վասն այնորիկ տուր զորդիս նոցա ի սով, եւ ժողովեա զնոսա ի ձեռս սրոյ. եղիցին կանայք նոցա անորդիք եւ այրիք, եւ արք նոցա եղիցին կոտորեալք մահուամբ, եւ երիտասարդք նոցա անկեալք սրով ի պատերազմի։ 22 Եղիցի գոյժ ի տունս նոցա. զի ածիցես ի վերայ նոցա յանկարծակի աւազակս. զի բանս ի գործ արարին՝՝ ունել զիս, եւ որոգայթս թաքուցին ինձ։ 23 Եւ դու, Տէր, գիտացեր զամենայն խորհուրդս նոցա զինէն ի մահ. մի՛ քաւեսցես զանիրաւութիւնս նոցա, եւ զմեղս նոցա յերեսաց քոց մի՛ ջնջեսցես. եղիցի հիւանդութիւն նոցա՝՝ առաջի քո. ի ժամանակի սրտմտութեան քո արա ի նոսա։ |