ՄԱՐԳԱՐԷՈՒԹԻՒՆ ԵՐԵՄԵԱՅ 17 - Գրաբար Աստվածաշունչ (1895)1 Մեղք Յուդայ գրեալ են գրչաւ երկաթեաւ, ադամանդեայ եղեգամբ. մածեալ է ի տախտակս սրտից նոցա, եւ յեղջեւրս սեղանոց ձերոց. 2 ի ժամանակի յորում՝՝ յիշեսցեն որդիք նոցա զսեղանս իւրեանց, եւ զանտառս իւրեանց ի վերայ ծառոց վարսաւորաց եւ ի վերայ բլրոց բարձանց, 3 եւ ի վերայ լերանց՝՝ վայրի, զզօրութիւն քո եւ զամենայն գանձս քո բաշխեցից յաւարի, զբարձունս քո մեղօք յամենայն սահմանս քո։ 4 Եւ լքջիր եւ նկուն լիջիր ի ժառանգութենէ քումմէ զոր ետու քեզ. եւ հանից զքեզ ի ձեռս՝՝ թշնամեաց քոց յերկիր զոր ոչ գիտիցես. զի հուր վառեալ է՝՝ ի սրտմտութեան իմում, մինչեւ յաւիտեան բորբոքեսցի։ 5 Այսպէս ասէ Տէր. Անիծեալ լիցի մարդ որ արասցէ զյոյս իւր ի մարդ, եւ ապաստան լինիցի ի մարմին բազկի նորա, եւ ապստամբիցէ ի Տեառնէ սիրտ նորա։ 6 Եւ եղիցի իբրեւ զմոշա վայրի յանապատի, եւ մի՛ տեսցէ յորժամ գայցէ բարութիւն. եւ բնակեսցէ յաղտաղտուկս անապատի, յերկիր աղտաղտուկ՝ ուր ոչ երբեք բնակիցին։ 7 Օրհնեալ լիցի մարդն որ յուսացաւ ի Տէր, եւ եղիցի Տէր յոյս նորա։ 8 Եւ եղիցի իբրեւ զծառ զուարճացեալ ի գնացս ջուրց. եւ ընդ գնացս ջուրց ձգտեցուսցէ զարմատս իւր, եւ մի՛ երկիցէ յորժամ հասանիցէ տօթ. եւ եղիցի ստեղն նորա անտառացեալ շուրջ զնովաւ՝՝. յամէ երաշտութեան մի՛ երկիցէ, եւ մի՛ կասեսցէ ի տալոյ զպտուղ։ 9 Խորին է սիրտ քան զամենայն եւ մարդ է՝՝, եւ ո՞վ ծանիցէ զնա։ 10 Ես Տէր քննեմ զսիրտս եւ փորձեմ զերիկամունս, տալ իւրաքանչիւր ըստ ճանապարհաց իւրոց եւ ըստ պտղոյ գործոց իւրոց։ 11 Ձայն արար կաքաւ, ժողովեաց զոր ոչ իւր ծնեալ,՝՝ որ ժողովէ զմեծութիւն առանց իրաւանց, ի կէս աւուրց իւրոց թողցէ զնա, եւ ի վախճանի իւրում եղիցի անզգամ։ 12 Աթոռ փառաց բարձրացեալ ի սկզբանէ տեղի սրբութեան մերոյ։ 13 Ակնկալութիւն Իսրայելի, Տէր, ամենեքեան որ թողին զքեզ՝ ամաչեսցեն. հեռացեալքն յերկրի գրեսցին, զի թողին զՏէր զաղբեւր ջրոյ կենաց։ 14 Բժշկեա զիս, Տէր, եւ բժշկեցայց, փրկեա զիս, Տէր, եւ փրկեցայց. զի պարծանք իմ դու ես։ 15 Ահաւանիկ նոքա ասեն ցիս. Ո՞ւր է բան Տեառն, եկեսցէ այսր։ 16 Բայց ես ոչ ձանձրացայց գալ՝՝ զկնի քո. եւ աւուր մարդոյ ոչ ցանկացայ, դու իսկ գիտես. որ ինչ ելանէ ընդ շրթունս իմ, առաջի երեսաց քոց է։ 17 Մի՛ լինիր ինձ յօտարութիւն. խնայեա դու յիս՝՝ յաւուր չարի։ 18 Յամօթ լիցին հալածիչքն իմ, եւ մի՛ ես ամաչեցից. զարհուրեսցին նոքա, եւ մի՛ ես զարհուրեցայց. ած ի վերայ նոցա օր չար, կրկին բեկմամբ բեկ զնոսա։ 19 Այսպէս ասէ ցիս Տէր. Երթ կաց ի դրունս ժողովրդեան քո՝՝ ընդ որ մտանեն եւ ելանեն թագաւորքն Յուդայ, եւ յամենայն դրունս Երուսաղեմի. 20 եւ ասասցես ցնոսա. Լուարուք զպատգամս Տեառն, թագաւորք Յուդայ եւ ամենայն Հրէաստան, եւ ամենայն բնակիչքդ Երուսաղեմի որ մտանէք ընդ դրունսդ ընդ այդոսիկ։ 21 Այսպէս ասէ Տէր. Զգոյշ լերուք անձանց ձերոց, եւ մի՛ բառնայք բեռինս յաւուր շաբաթուց, եւ մի՛ ելանէք ընդ դրունս Երուսաղեմի. 22 եւ մի՛ հանէք բեռինս ի տանց ձերոց յաւուր շաբաթուց. եւ զամենայն գործ մի՛ գործէք, եւ սրբեցէք զօրն շաբաթուց՝ որպէս պատուիրեցի հարցն ձերոց։ 23 Եւ ոչ լուան, եւ ոչ խոնարհեցուցին զունկն իւրեանց. եւ խստացուցին զպարանոցս իւրեանց առաւել քան զհարցն իւրեանց,՝՝ առ ի չլսելոյ ինձ եւ ընդունելոյ զխրատ։ 24 Եւ եղիցի եթէ լսելով լուիցէք ինձ, ասէ Տէր, չբերել բեռն ընդ դրունս քաղաքիս այսորիկ յաւուր շաբաթուց, եւ սրբել զօրն շաբաթու, չգործել ի նմա զամենայն գործ, 25 եւ մտցեն ընդ դրունս քաղաքիդ այդորիկ թագաւորք եւ իշխանք, որ նստիցին յաթոռն Դաւթի. եւ ելանիցեն ի կառս եւ յերիվարս իւրեանց, եւ իշխանք նոցա՝ արք Յուդայ եւ բնակիչք Երուսաղեմի. եւ բնակեսցի քաղաքդ այդ յաւիտեան։ 26 Եւ եկեսցեն ի քաղաքացն Յուդայ շուրջանակի՝ յԵրուսաղէմ, եւ ի Բենիամինէ եւ ի դաշտականաց եւ ի լեռնակողմանց եւ ի կողմանց հարաւոյ՝ բերել ողջակէզ եւ խունկս՝ եւ մաննա՝՝ եւ կնդրուկ, մատուցանելով օրհնութիւն ի տան Տեառն։ 27 Ապա թէ ոչ լուիցէք ինձ սրբել զօրն շաբաթուց, չբառնալ բերինս եւ մտանել ընդ դրունս Երուսաղեմի յաւուր շաբաթուց, վառեցից հուր ի դրունս նորա, եւ կերիցէ շուրջ զԵրուսաղեմաւ՝՝, եւ մի՛ շիջցի։ |